Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Τη στιγμή που δεκάδες μισθοφόροι από ιδιωτικές εταιρείες πολεμούν στις τάξεις του Ουκρανικού στρατού, δεκάδες εθελοντές από ευρωπαϊκές χώρες έχουν ενταχθεί στο Λαϊκό Στρατό της Νοβορωσίας. Οι εθελοντές προέρχονται και από χώρες της Ε.Ε, όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Ισπανία, η Βρετανία αλλά και από άλλες χώρες όπως η Σερβία.
Ο Α. Mozgovoy, διοικητής της ταξιαρχίας «Prizrak», από την Περιφέρεια Lugansk, δήλωσε, σε συνέντευξή του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο MK.ru, ότι σε ένα τάγμα του υπάρχουν μαχητές από τη Βουλγαρία, τη Σλοβακία και τηΓερμανία.
Η σερβική μονάδα «Jovan Shevich» (Σέρβος αξιωματικός που εγκαταστάθηκε, επικεφαλής Σέρβων εποίκων στην Ουκρανία το 18ο αιώνα) αριθμεί πάνω από 250 εθελοντές, δραστηριοποιείται ενεργά στην Περιφέρεια του Lugansk και είναι μια από τις δύο σερβικές μονάδες στη περιοχή.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Athens Courier υπάρχουν και έλληνες εθελοντές,καθώς υπάρχει μια μεγάλη κοινότητα Ελλήνων στα ανατολικά της Ουκρανίας, η οποία επίσης έχει υποστεί τις συνέπειες της πολιτικής της κυβέρνησης του Κιέβου και πολλοί από τα μέλη της κατέφυγαν στο Rostov και στο Kuban.
Η ιδεολογικοπολιτική σύνθεση των εθελοντών είναι ετερόκλητη και αντιφατική. Απόλυτα ετερόκλητη είναι και η σύνθεση των ρώσων εθελοντών. Αυτοπροσδιορίζονται από κομμουνιστές έως οπαδοί της Ρωσικής Εθνικής Ενότητας του Barkashov, αλλά στη πλειοψηφία τους δεν ανήκουν σε οργανωμένες συλλογικότητας και η πολιτική τους συνείδηση είναι συνήθως αντιφατική. Στο πλευρό του Λαϊκού Στρατού, την περιοχή του Γκουλιάι Πόλιε , μάχονται ακόμη και Ουκρανοί αναρχικοί αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «Μαχνοβίτες».
Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Γάλλου εθελοντή Guillaume: ''Πιστεύουμε ότι ο ουκρανικός στρατός δεν θα είναι σε θέση να αντέξει μέχρι το χειμώνα ... κάθε μέρα που περνάει χάνουν χρήματα, χάνουν το κίνητρο, χάνουν ανθρώπινο δυναμικό, χάνουν πυρομαχικά... είναι πολύ σημαντικό να δείξουμε ότι άνθρωποι από τη Δύση είναι διαφορετικοί από τις κυβερνήσεις τους και είναι έτοιμοι να έρθουν και να πολεμήσουν και να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους για να υπερασπιστούν έναν άλλο κόσμο... δεν είμαστε παραστρατιωτικές ομάδες , μισθοφόροι ή επαγγελματίες στρατιώτες...''
''Έχουμε πραγματικό κίνητρο, ενώ ο στρατός του Κιέβου, που είναι μαριονέτες του ΝΑΤΟ, δεν έχει κανένα απολύτως κίνητρο... δεν ξέρουν πραγματικά γιατί αγωνίζονται, και εναντίον ποιού αγωνίζονται....αυτή είναι η κύρια δύναμή μας'', δηλώνει ένας άλλος Γάλλος εθελοντής, ο Nicola. Ενώ οι Ισπανοί εθελοντές τονίζουν την ανάγκη για επιπλέον εθελοντές, όχι μόνο στο στρατιωτικό επίπεδο αλλά και σε βοηθητικές υπηρεσίες. [video: Απόσπασμα από συνέντευξη Ισπανών εθελοντών]
Το φαινόμενο των εθελοντών δεν το συναντούμε για πρώτη φορά στον Ισπανικό Εμφύλιο. Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα(ήδη από τον 19ο αιώνα) και μια λιγότερη γνωστή σελίδα, που συνδέεται με την ελληνική ιστορία. Στην επανάσταση στην Κρήτη, ενάντια στον Οθωμανικό ζυγό, το 1866-69 ως εθελοντής βρέθηκε, ανάμεσα σε άλλους, ο Γάλλος επαναστάτης (οπαδός του Μπλανκί ) Gustave Flourens. Ο Flourens το 1865, κυνηγημένος από τη γαλλική αστυνομία, ήρθε στην Αθήνα. Το 1866 κατέβηκε στη Κρήτη όπου ήδη στις τάξεις των επαναστατών πολεμούσαν πολλοί ξένοι, κυρίως γαριβαλδινοί Ιταλοί και ευρωπαίοι σοσιαλιστές και αναρχικοί από διάφορες χώρες. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες, και κέρδισε τόσο πολύ την εκτίμηση των Κρητών, ώστε του δόθηκε ο βαθμός του λοχαγού και η Κρητική Εθνοσυνέλευση τον όρισε πρέσβη της στο βασίλειο της Ελλάδας. Ο Gustave Flourens τελικά σκοτώθηκε σε μάχη κατά τη διάρκεια της Κομμούνας του Παρισιού.
Ελάχιστες πληροφορίες υπάρχουν για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους εθελοντές της επανάστασης του1866-69. Εκτός από τον Ιταλό αναρχικό Amilcare Cipriani, τον άνθρωπο που σήκωσε για πρώτη φορά τη σημαία της Διεθνούς σε οδόφραγμα στην ...Καπνικαρέα, ο οποίος επέστρεψε 30 χρόνια αργότερα, για να αγωνιστεί και πάλι «υπέρ των αδυνάτων Ελλήνων»... στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.
Η αντιφατικότητα μάλλον δεν είναι προϊόν ή προνόμιο μόνο του 21ου αιώνα και μάλλον ανέκαθεν εχθρευόταν, στην πραγματική ζωή, τα «καθαρά σχήματα».
