Ομιλώντας για άλλη λογική και άλλες προτεραιότητες
Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για τις δημοπρασίες για τις καντίνες στις παραλίες της πόλης και για τις τιμές κτυπήματος.
Πανηγυρισμοί από την μία. Θα εισπράξουμε περισσότερα ως Δήμος, ισχυρίζονται
Παλαβομάρα οι τιμές που έφτασαν οι καντίνες, λένε κάποιοι επαγγελματίες που γνωρίζουν. Δεν βγαίνει το πράγμα με την καμία, με τα πενήντα χιλιάδες ευρώπουλα και με δύο μήνες σεζόν κα ιμε νέα οικονομική κρίση
Εγώ επισημαίνω τα εξής:
Εχει γίνει βιομηχανία εκπτώσεων των μισθωμάτων που πληρώνονται στον Δήμο τα τελευταία χρόνια. Η εφαρμογή του 388 του Αστικού Κώδικα για όποιον αντιλαμβάνεται νομικά δεν είναι κανονικότητα. Για κάτι το τελείως απρόοπτο ομιλεί το άρθρο αυτό. Δεν είμαστε κανονικοί σε αυτό με την συχνή εφαρμογή
Δεν θα επέτρεπα εγώ την συμμετοχή του οιουδήποτε στους διαγωνισμούς χωρίς επαρκείς και συγκεκριμένες εγγυήσεις ότι θα είναι εντάξει με τους όρους της σύμβασης. Να φτάνει στα ύψη το τίμημα και μετά να την κάνει. Δεν θα επέτρεπα την συμμετοχή μιας ΙΚΕ που φτιάχτηκε την προηγούμενη μέρα με κεφάλαιο ένα ευρώ, αν δεν έφερνε εγγυήσεις. Θα ζητούσα συγκεκριμένες εγγυήσεις για να υπάρχει βεβαιότητα ότι αυτός που θα συμμετείχε στο διαγωνισμό θα είχε την δυνατότητα να πληρώσει.
Δεν θα επέτρεπα αστεία εγγύηση για την συμμετοχή στο διαγωνισμό που καλύπτει το 1/10 του μισθώματος. Σε όλες τις ιδιωτικές συμφωνίες μισθωμάτων πληρώνονται εγγυήσεις ενός ή δύο μισθωμάτων. Εγώ θα έθετα την υποχρεωτική κατάθεση εγγυητικής επιστολής που να καλύπτει το μίσθωμα τουλάχιστον 4 μηνών, ωστε να είμαι βέβαιος. Για να προλάβω να τον διώξω αν δεν πλήρωνε
Και στους όρους του διαγωνισμού θα έβαζα την απαγόρευση χρήσης πλαστικών και την υποχρέωση παροχής φυσικού χυμου πορτοκαλιού σε χαμηλή τιμή.
Το περιβάλλον και η τοπική παραγωγή σε προτεραιότητα. Και βεβαιότητα για την είσπραξη του μισθώματος.
Και για να μην εκδιώχνονται σωστοί επιχειρηματίες που δίνουν εργασία σε νέους και νεες, πληρώνουν εισφορές και φόρους
Τα ακούει κάποιος;
