Την αναβάθμιση των εισόδων κι εξόδων της Περιφέρειας Πελοποννήσου, τα αεροδρόμια Καλαμάτας και Τρίπολης, επεσήμανε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά, ως προτεραιότητες για το “Πρόγραμμα Ελλάδα”.
Το πρόγραμμα με το οποίο η Δημοκρατική Συμπαράταξη φιλοδοξεί να διαμορφώσει μια ολοκληρωμένη πρόταση παραγωγικής ανασυγκρότησης κι επανεκκίνησης της οικονομίας.
Και αναρωτιέσαι:
Το αεροδρόμιο της Καλαμάτας είναι πραγματικά πύλη της Περιφέρειας τα τελευταία χρόνια και γνωρίζει θεαματική ανάπτυξη χρόνο με το χρόνο. Εξυπηρετεί τουριστικά τη Μεσσηνία και όλη τη Νότια Πελοπόννησο, μέχρι και την Αργολίδα. Το αεροδρόμιο της Τρίπολης είναι πύλη εισόδου κι εξόδου της Πελοποννήσου και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι; Από πότε έγινε αυτό και ποιους εξυπηρετεί; Εχει πολιτική χρήση και δεν το γνωρίζουν οι πολίτες της Πελοποννήσου;
Με τέτοιες εξαγγελίες και στόχους θα γίνει πράξη το "Πρόγραμμα Ελλάδα"; Αν είναι ένα πρόγραμμα που θα καταγράφει και θα προσθέτει τα αιτήματα των τοπικών κοινωνιών, μπορεί να αποτελέσει στα σοβαρά ένα εργαλείο ανάκαμψης της χώρας κι επιστροφής στο δρόμο της κανονικότητας και της ανάπτυξης;
Αντέχει η χώρα τη δημιουργία ενός δεύτερου αεροδρομίου στην Πελοπόννησο, όταν σε απόσταση 45 - 50 λεπτών με τον αυτοκινητόδρομο του "Μορέα" υπάρχει το αεροδρόμιο της Καλαμάτας που καταρρίπτει το ένα ρεκόρ με το άλλο και δεν έχει μέχρι τώρα την παραμικρή στήριξη κι ενίσχυση από την Πολιτεία;
Αν το αναπτυξιακό δράμα του τόπου τα χρόνια της κρίσης δε μας έβαλε μυαλό και δεν άλλαξε τους τρόπους σκέψης και λειτουργίας μας, δεν υπάρχει ελπίδα. Οταν βάζουμε στο σακούλι τα αιτήματα κάθε τοπικής κοινωνίας και δε θέτουμε προτεραιότητες που θα αποφέρουν το μεγαλύτερο όφελος για όλους, η προοπτική της ανάπτυξης θα χάσει το δρόμο της.
Οταν παλιές υποσχέσεις και μεγαλόστομες εξαγγελίες για το αεροδρόμιο της Τρίπολης επαναφέρονται και παρουσιάζονται με σοβαρό τρόπο, από πολιτικούς φορείς που «θέτουν τις βάσεις για να επιστρέψουν στην εξουσία, για τη νέα προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου», ο τόπος αγωνιά και προβληματίζεται για την τύχη του. Με λογικές του παρελθόντος δεν κτίζεται το μέλλον.
