Του Μπάμπη Αντωνιάδη
Το 1901, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου και έκδοση αντίστοιχου ΦΕΚ, αποφασίστηκε η επέκταση του σχεδίου πόλης στα ανατολικά και στα βόρεια του πάρκου. Ουσιαστικά, διαμορφώνεται πολεοδομικά ο χώρος του πάρκου (ΦΕΚ 187/1-9-1901). Από την επέκταση του σχεδίου της πόλης προκύπτουν 45 οικόπεδα ιδιοκτησίας της Λιμενικής Επιτροπής, η οποία τα εκποιεί στις αρχές του 1903, περιμένοντας να εισπράξει 100.000 δρχ.)
Το 1910 ολοκληρώνονται οι εργασίες κατασκευής του δικαστικού μεγάρου αλλά παραμένει στη θέση του ο προμαχώνας Dolfin. (Φώτο 8 -9 )
Τα επόμενα χρόνια, το πάρκο υποβαθμίζεται. Παρουσιάζει εικόνα εγκατάλειψης με στάσιμα νερά και μορφή βάλτου. (Φώτο 7)
Το 1930, με τον σχεδιασμό των εορτών για την εκατονταετηρίδα στο Ναύπλιο, άρχισαν εργασίες αναβάθμισης του πάρκου. Τον Μάρτιο ανατέθηκε σε εργολάβο το έργο της αναμόρφωσης, σύμφωνα με προτεινόμενο σχέδιο. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Κ. Κόκκινος φέρνει από την Αθήνα τον διάσημο για την εποχή του ανθοπώλη, Φλεριανό, για να προτείνει τρόπο φύτευσης του πάρκου (το 2020 δεν έχουμε μια φυτοτεχνική μελέτη για το πάρκο). (Φώτο 13)
Τον Αύγουστο αρχίζουν οι φυτεύσεις, ο νέος φωτισμός, τοποθετήθηκαν παγκάκια και κατασκευάστηκε η ξύλινη παράγκα «Μανιταρά», βασισμένη σε σχέδια ξύλινου στεγάστρου που είχε σχεδιαστεί το 1905. (Φώτο 15- 16)
Κατεδαφίζεται το υπολειπόμενο τμήμα του προμαχώνα Dolfin, με εργάτες κρατούμενους των φυλακών και έτσι διαμορφώνεται τοπογραφικά ο χώρος όπως είναι σήμερα. (Φώτο 10-11 )
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1933, με μελέτη του σημαντικού αρχιτέκτονα Δ. Πικιώνη (ο οποίος επέλεξε και τις φυτεύσεις) διαμορφώνεται η πλατεία Καποδίστρια. Τον Ιούνιο του 1933 τοποθετείται το άγαλμα του Καποδίστρια.
Στις 29 και 30 Νοεμβρίου του 1930 γίνονται οι εκδηλώσεις των εκατό χρόνων από την απελευθέρωση από τους Τούρκους (εκατονταετηρίδα), με επίκεντρο των εκδηλώσεων το πάρκο Κολοκοτρώνη. (Φώτο 14)
Το πάρκο αποκτά ζωή. Είναι το σημείο αναφοράς για την πόλη. Οι καταγραφές στον τύπο της εποχής περιορίζονται στο να μην κόβουν τα χρυσάνθεμα οι νυκτερινοί επισκέπτες του πάρκου. (Φωτο 13α )
Τον τόνο στο πάρκο δίνουν η παράγκα του «Μανιταρά» και οι υπαίθριοι φωτογράφοι. Δεν υπάρχει σπίτι στο Ναύπλιο που να μην έχει φωτογραφία από τους υπαίθριους φωτογράφους του πάρκου. Λευτέρης Μελίδης, Δημήτρης Ιωαννίδης, Πρόδρομος Παπαδόπουλος κ.λπ. (όλοι πρόσφυγες) Φωτογράφοι υπήρχαν στο πάρκο μέχρι το 1970. (Φώτο 17-18)
Τα τελευταία χρόνια το πάρκο πέρασε στην απόλυτη παρακμή. Καμία φροντίδα. Κανένα λουλούδι δεν ανθίζει την άνοιξη. Για σκεφτείτε πόσα χρόνια έχετε να δείτε ανθισμένα λουλούδια στο πάρκο. Ρίξαμε χαλίκι στους διαδρόμους για να μην λιμνάζουν τα νερά της βροχής και κάναμε το πάρκο απρόσιτο σε καρότσια και ΑμεΑ. Δεν κλαδεύουμε δένδρα αλλά αν φτάσουν στο απροχώρητο τα κόβουμε. Δεν υπάρχουν πια ούτε παγκάκια. Το μόνο που στέκει στη θέση του είναι το μνημείο του Κολοκοτρώνη (και αυτό δεν πρέπει να αισθάνεται και τόσο καλά) και η πολιορκία του πάρκου απ΄ όλες τις πλευρές με καρέκλες καταστημάτων. Με όλα αυτά, το πάρκο δεν έχει πια ζωή στην πόλη.
Και συμπτωματικά, έναν χρόνο πριν την εορτασμό των διακοσίων χρόνων από την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η δημοτική αρχή αποφάσισε να παρέμβει. Το 1930 (στο πλαίσιο των εορτασμών των εκατό χρόνων) έγιναν μελέτες, ήρθε ειδικός ανθοπώλης, βάλαμε παγκάκια. Το 2020, ενενήντα χρόνια μετά προτείνουμε να βάλουμε μπετονένιες κερκίδες και να μικρύνουμε το πάρκο. Σημεία των καιρών….
Υ.Γ. Μήπως το πάρκο που έχει ζωή από το 1901 είναι μνημείο και πρέπει να προστατεύεται και νομικά; Δεν τίθεται βέβαια συζήτηση ότι πρέπει να το σεβόμαστε.
Βιβλιογραφία
Γενικά Αρχεία του Κράτους Αργολίδας
Εφημερίδες
Ναυπλιακή Ηχώ
ΑΡΓΟΛΙΣ
ΓΝΩΜΗ
ΠΡΟΔΟΣ
ΕΜΠΡΟΣ
ΣΚΡΙΠ
ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ
ΠΡΩΙΑ
περιοδικό ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΛΟΓΟΥ και ΤΕΧΝΗΣ
Βιβλίο: ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΑ ΔΕΛΤΑΡΙΑ εκδόσεις «συλλογές» 1985 ΅
Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού
ΔΕΛΤΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΝΑΥΠΛΊΟΥ
Φωτογραφίες Αρχείο ΑΠΟΠΕΙΡΑΣ
