Φέτος συμπληρώνονται σαράντα δύο χρόνια
από τη μαζική εξέγερση
του Πολυτεχνείου το 1973, ενάντια στο
καθεστώς της Χούντας
των συνταγματαρχών. Από την 21η Απριλίου
του 1967 η χώρα μας βρισκόταν
υπό τη δικτατορική διακυβέρνηση του
στρατού. Ένα καθεστώς, το οποίο
είχε καταργήσει τις ατομικές ελευθερίες,
είχε διαλύσει τα πολιτικά κόμματα
και είχε εξορίσει, φυλακίσει και
βασανίσει πολιτικούς και πολίτες με κριτήριο
τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Το
κυρίαρχο σύνθημα που αντηχούσε
μέσα κι έξω από το Πολυτεχνείο «Ψωμί –
Παιδεία- Ελευθερία»
είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Τρεις λέξεις
που σημάδεψαν ολόκληρη
τη μεταπολίτευση. Σήμερα, αυτές οι τρεις
λέξεις κινδυνεύουν να χάσουν
το νόημα τους από τη σύγχρονη «χούντα»
που στερεί καθημερινά
από χιλιάδες ανθρώπους τα απαραίτητα για
να ζήσουν.
Σαράντα δύο χρόνια μετά από εκείνο τον
Νοέμβρη του ’73 ας προσπαθήσουμε
να δούμε αυτή την εξέγερση ως ένα φάρο
έμπνευσης και πεποίθησης
πως μόνο ο λαός ενωμένος μπορεί να φωνάξει «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία»
να τα πιστέψει και να τα διεκδικήσει.
Από
το Δ.Σ.
Του
Μορφωτικού Συλλόγου Νέας Κίου
«Πως
εδώθε να βγούμε; -Όχι ένας ένας!
Όλοι
μαζί και μονάχος κανένας!
Σα
φτάσ’ η έσχατη ανάγκη να σωθείς,
ενωμένος
Λαός θα σηκωθείς.»
