Αβέβαιο και
ζοφερό προβλέπεται το εργασιακό μέλλον των εκπαιδευτικών εφόσον συνεχιστεί η
τυφλή υπακοή της νεομνημονιακής συγκυβέρνησης στα κελεύσματα και τις εντολές
των δανειστών. Ας δούμε λοιπόν ποια θα είναι η πλέον πιθανή εξέλιξη των
πραγμάτων εάν υλοποιηθούν όλα όσα συμφωνήθηκαν το καλοκαίρι και ψηφίζονται με
ταχύτατους ρυθμούς:
-πιθανή αύξηση του ωραρίου και καμία πιθανότητα επιστροφής
στα προ του 2013 επίπεδα
-επιπλέον εργασιακή πίεση, αφού έχουμε αναλάβει πληθώρα
αρμοδιοτήτων σε διοικητικό επίπεδο
-συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων, δημιουργία
τεράστιων σχολείων χωρίς υποδομές, τμήματα που θα υπερβαίνουν τους τριάντα
μαθητές
-υποχρεωτικές μετακινήσεις σε επίπεδο περιφέρειας ή σε
παράλληλες δομές, όπως: ενισχυτική διδασκαλία, πρόσθετη διδακτική στήριξη, Σ.Δ.Ε.,Ι.Ε.Κ.
-πλήρης εξαφάνιση της πενιχρότατης υπερωριακής αποζημίωσης,
τόσο κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, όσο και κατά την περίοδο των
πανελλαδικών εξετάσεων
-αποδυνάμωση της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης,
συρρίκνωση, σύμπτυξη ή και εξαφάνιση μεγάλου αριθμού ειδικοτήτων
-μηδενικοί διορισμοί, ύπαρξη χιλιάδων κενών και στην καλύτερη
περίπτωση πλήρης αποδοχή της μνημονιακής συμφωνίας: ένας διορισμός σε κάθε δέκα
αποχωρήσεις.
-νέα πιο σκληρή-επικίνδυνη-τιμωριτική-προσβλητική αξιολόγηση
-καμία επιμόρφωση και εξαφάνιση του θεσμού των εκπαιδευτικών
αδειών
-επιλογή στελεχών με αδιαφανείς, αναξιοκρατικές και
κομματικές διαδικασίες, υποταγμένες στις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές.
-τεράστιος αριθμός αδιόριστων άνεργων εκπαιδευτικών
-ένα εξαντλημένο και στα όρια των αντοχών του προσωπικό θα
καλείται να εργάζεται έως την ηλικία των 67 ετών
-ακούσιες ή εκούσιες αναγκαστικές μετατάξεις σε διοικητικές
υπηρεσίες στην ηλικία των εξήντα ετών και άνω
-σημαντικότατη μείωση των αδειών μας, καθώς το «κουαρτέτο»
ζητά τον Ιούλιο μήνα να εργαζόμαστε ως γραμματείς στα δικαστήρια
-συνεχής υποβάθμιση της παρεχόμενης ιατροφαρμακευτικής μας
περίθαλψης
Όλα αυτά θα μας
οδηγήσουν τάχιστα σε εργασιακές συνθήκες του απώτατου παρελθόντος, αδιέξοδες
και χωρίς καμία ελπίδα βελτίωσης. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των μνημονιακών
και νεομνημονιακών πολιτικών που επιθυμούν να μας εγκλωβίσουν σε έναν εργασιακό
μεσαίωνα που θα συνθλίψει όλα αυτά που κατακτήσαμε με θυσίες και αγώνες. Το
κοινωνικό κράτος εξαφανίζεται και μαζί με αυτό το μέλλον και οι προοπτικές των
σημερινών εργαζομένων, αλλά ιδιαίτερα αυτών που είναι άνεργοι, υποαπασχολούμενοι
ή ετεροαπασχολούμενοι. Όσο για τις νέες γενιές που έρχονται, καμία ελπίδα και
προοπτική, κανένα μέλλον.
Θ.Τσούχλος, μέλος Δ.Σ. Ο.Λ.Μ.Ε.
