Ίσως να το θεωρήσετε απίστευτο, όμως στις αρχές του αιώνα που διανύουμε ο νομός Αργολίδας συγκέντρωνε το μισό της ακαθάριστης αξίας της αλιευτικής παραγωγής της Περιφέρειας Πελοποννήσου και αποτελούσε το 13% του ακαθάριστου εισοδήματος του Νομού από όλες της πηγές. Για σήμερα δεν έχω στοιχεία. Φοβάμαι ότι θα έχουμε μείωση των αριθμών αυτών. Κάποτε η τερψιλαρύγγια σφυρίδα του Ναυπλίου, έδεσμα που δεν το συναντάς πουθενά αλλού, ήταν σε αφθονία. Κόσμος και κοσμάκης ερχόταν στην πόλη μας για την σφυρίδα. Παιδιά από λαϊκές συνοικίες μεγάλωσαν με ψάρι διότι ήταν φτηνό.
Η αλιεία αποτελεί κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό για τον νομό μας. Και ως οικονομική δραστηριότητα, αλλά και διότι μειώνει την προσέλευση πελατών σε γραφεία ψυχολόγων Ποιος όμως νοιάζεται; Τι μέτρα λαμβάνονται;
Ο Αργολικός κόλπος είναι ιδανικός ψαρότοπος. Είναι ρηχή σχετικά θάλασσα και δέχεται τις απορροές όλου του Αργολικού πεδίου. Το μέγιστο βάθος του είναι 820 μέτρα και το μέγιστο πλάτος του μόνον είκοσι χιλιόμετρα.
Μελέτες έχουν γίνει. Μέτρα δεν έχουν ληφθεί.
Μια μελέτη του Ινστιτούτου Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών του 2010, προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία των αλιευτικών αποθεμάτων.
Μεταξύ των μέτρων αυτών και η θέσπιση χώρων απολύτου προστασίας (nurseries) την Άνοιξη και το καλοκαίρι κατά την διάρκεια της αναπαραγωγής των ιχθύων. Και τους έχει εντοπίσει η μελέτη τους χώρους αυτούς (την έψαχνα καιρό την μελέτη και τώρα την βρήκα). Προτείνει εναλλάξ ανά διετία να θεσπίζονται χώροι απολύτου προστασίας. Την μία χρονιά προτείνει την πλήρη προστασία στην περιοχή ανάμεσα στη Νέα Κίο και το Κιβέρι και την επόμενη χρονιά στην περιοχή από Βιβάρι μέχρι Τολό. Αν θεσπιζόταν κάτι τέτοιο θα είχαμε γκρίνιες για ένα βραχύ χρονικό διάστημα αλλά μετά όλοι θα ήσαν ενθουσιασμένοι από την μεγάλη αύξηση των αλιευτικών αποθεμάτων του Κόλπου.
Και βεβαίως σπουδαίο ρόλο παίζει και η εκτατική ιχθυοκαλλιέργεια σε μεγάλους θαλάσσιους προστατευμένους χώρους, όπως είναι το Βιβάρι.
Είναι αδιανόητη, κατά τη γνώμη μου, η συμμετοχή του Δήμου στην δημοπρασία για το Βιβάρι. Για να ρημάξει και αυτός ο χώρος, αντί να δοθεί για αλιευτική δραστηριότητα. Για την παραγωγή, που κάλλιστα μπορεί να συνδεθεί με τον τουριστικό τομέα. Ελπίζω να τα έχουν κάνει μούτι τα γραφειοκρατικά και να μην το πάρουν το Βιβάρι. Να δοθεί για παραγωγή ψαριών και της περίφημης Βιβαριώτικης γαρίδας
Είμαστε ευλογημένος τόπος, αλλά το θέμα είναι πως τον διαχειριζόμαστε. Με αγάπη ή σαν την Ζέτα Δούκα;
