"Οι νεοοθωμανοί της Άγκυρας και της Πόλης ονειρεύονται συνέχεια παλαιές δόξες"
Δεν βλέπουν τον Τουρκικό λαό και την δεινή οικονομική κατάσταση στην οπ
οία έχει περιέλθει, το νόμισμα που κατρακυλάει και τις χιλιάδες θύματα της πανδημίας, αλλά προβαίνουν στην μια επιθετική ενέργεια μετά την άλλη. Την μια εισβάλλουν στην Συρία και την άλλη στη Λιβύη, μετά προχωρούν στην μετατροπή της ΑγιαΣοφιάς σε τζαμί και καπάκι απειλούν ότι θα βγάλουν πετρέλαιο από Ελληνικό και Κυπριακό χώρο.
Η έπαρση και η ύβρις δεν έχουν ποτέ καλό τέλος. Ισχύει αυτό που λέει απλά ο λαός “όποιος πηδάει πολλά παλούκια κάποιο του μπαίνει και στον κ…ο”.
Θα πρέπει να γυρίσουμε τις σελίδες της ιστορίας. Να τους υπενθυμίσουμε, την τύχη των προγόνων τους.
Τέτοιες ημέρες το 1822 εισέβαλε στην Πελοπόνηησο ο Μαχμούτ Πασάς, ο λεγόμενος Δράμαλης, στην Αργολίδα. Είχε μαζί του πάνω από 30.000 στρατό (μάχιμους) και άπειρο πλήθος υπηρετών και ορδές πλιατσικολόγων (τώρα τους λέμε Ρομά). Το μάξιμουμ των στρατευμάτων των Ελλήνων στην Πελοπόννησο δεν ξεπερνούσε τις 6.000. Η Κυβέρνηση σκόρπισε πρώτη (καλή ώρα όπως με τις “σκληρές” τωρινές δηλώσεις).
Ο Δράμαλης ήταν πιστός Μουσουλμάνος, γιαυτό όπου συναντούσε στον δρόμο του εκκλησάκι το έκανε οικόπεδο. Ήταν και σκληρός πολεμιστής όπου συναντούσε γυναικόπαιδα φέρονταν καταλλήλως. Μπήκε στην Κόρινθο αμαχητί. Ο Έλληνας υπουργός πολέμου μάζεψε τα αρχεία του Εκτελεστικού (της Κυβέρνησης) και ήρθε τρέχοντας στους Μύλους για να μπαρκάρει. Στην Κόρινθο παντρεύτηκε την χήρα του Κιαμήλ Μπεη, του πιο πλούσιου άρχοντα της Πελοποννήσου (καλή ώρα οι μπίζνες του Ερντογάν με το κλεμένο Συριακό πετρέλαιο).
Η υπεροψία του τον οδήγησε στο μέγα στρατηγικό λάθος. Κατευθύνθηκε με το σύνολο του στρατού του στο Ναύπλιο. Οι πλούσιοι Οθωμανοί αφεντάδες του Αναπλιού του έκλεισαν την πόρτα!!! Τον άφησαν να κατασκηνώσει κάτω από τον ΑγιοΛιά στην Γλυκιά.
Λογάριαζε πως οι Έλληνες δεν θα πρόβαλλαν αντίσταση. Με έκπληξη είδε να φτιάγνεται στους Μύλους στρατόπεδο και να του κλείνει τον δρόμο προς την Τρίπολη. Παραξενεύτηκε όταν είδε λίγους τρελούς με τον Υψηλάντη, να ανεβαίνουν στην Λάρισσα του Άργους και να αμύνονται σθεναρά. Οργίστηκε όταν είδε τους Αργείτες του Τσώκρη να δηλητηριάζουν τα πηγάδια και να καίνε τα σπαρτά. Δεν κατανόησε το στρατήγημα του Κολοκοτρώνη, που τον ανάγκαζε να φύγει από το Ανάπλι και να ξαναγυρίσει στην Κόρινθο. Στον δρόμο του γυρισμού τον περίμενε ο όλεθρος στα Δερβενάκια… Μέσα σε δυο μέρες 6.000 στρατιώτες και αξιωματικοί σφάχτηκαν – κυριολεκτικά- από τους Έλληνες. Ο ίδιος με τα απομεινάρια της στρατιάς σώθηκε στην Κόρινθο. Μετά από δυο τρεις μήνες πέθανε … κοροϊδεύοντας οι Έλληνες έλεγαν πως πέθανε από κρυολόγημα, γιατί, τάχα μου, στα Δερβενάκια έχασε τα ρούχα του και δεν είχε με τι να σκεπαστεί… προφανώς και δεν ισχύει.
Στη ζωγραφιά φαίνεται η επέλαση του Δράμαλη στην Αργολίδα στο αριστερό αχνοφαίνεται το Παλαμήδι και η Ακροναυπλία. Μπροστά από τον Πασά και το επιτελείο του (αυτοί με τις πίπιζες) οι δερβίσηδες (καλή ώρα η προσευχή του Ερντογάν στην Αγια Σοφιά).
Το κακό είναι ότι εκτός από τους Τούρκους, την ιστορία δεν την διαβάζουμε ούτε εμείς. Η ηγεμονεύουσα Εθνομηδενιστική τάση (δεξιά, αριστερή και εκσυγχρονιστική) αποτελείται από τους διαδόχους του Μαυροκορδάτου και του Κωλέττη θέλουν να μας επιβάλλουν ότι η λευτεριά δεν βγήκε από τα κόκκαλα των Ελλήνων αλλά από την σωστή φιλοδυτική πολιτική.
Τόλης Κοΐνης
ΠΗΓΗ
