Η 19η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Πόντος σημαίνει θάλασσα. Αυτή τη θάλασσα διάβη
καν οι Αργοναύτες , κανείς μέχρι τότε δεν την είχε δαμάσει. Την αποκαλούσαν «Άξενο Πόντο», δηλαδή αφιλόξενο. Εκεί τολμήσαν να πάνε οι Ίωνες της Μιλήτου τον 8ο αι. π.Χ. χτίζοντας την πρώτη ελληνική αποικία, κι από «Άξενος», γίνεται «Εύξεινος» Πόντος. Ο Ξενοφώντας στο έργο του «Κύρου Ανάβασις», περιγράφει την Τραπεζούντα ως «πόλη Ελληνίδα μεγάλη κι ευδαίμονα» . Κατά τους βυζαντινούς χρόνους, οι κάτοικοι του Πόντου ήταν οι Ακρίτες οι φύλακες των συνόρων της Αυτοκρατορίας κι ο τόπος καταγωγής των Κομνηνών και των Γαβράδων. Με την Άλωση της Πόλης το 1453 και την Οθωμανική κυριαρχία, αρχίζει κι ο εξισλαμισμός των Ρωμιών του Πόντου. Ωστόσο, ο Πόντος δεν παύει να αποτελεί τόπο Αγίων και ιστορικών μοναστηριών όπως η Παναγία η Σουμελά, ο φάρος του ποντιακού ελληνισμού.
Στις αρχές του 20ου αιώνα αρχίζει η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. 353.000 Έλληνες του Πόντου χάθηκαν σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή. Το 1923-1924 , γράφεται κι ο τραγικός επίλογος με την ανταλλαγή των πληθυσμών και την προσφυγιά. Μετά από χιλιάδες χρόνια, ο Πόντος μένει χωρίς τους Έλληνες. Αυτούς που από Άξενο τον έκαναν Εύξεινο. Τώρα πια τον Εύξεινο Πόντο τον λένε Μαύρη Θάλασσα.
