Θανατική απειλή
--
--
Οι τέσσερίς μας τοίχοι της κοινωνίας μας γίνανε τείχη,
μακριά της να κρατήσουν τη θανατική απειλή,
στο σώμα μας μην ξενιστεί,
πιάσει μετερίζι και παντού σκορπιστεί.
Τ’ άνθη των λουλουδιών μας στη βεράντα
μήνυμα ρόδινο σαλπίζουν υπομονής
πέρα ως πέρα στις γειτονιές ολόγυρα
με τ’ ανέμου τα σείστρα και των μελισσών τα ζζζ(ήτω),
Προάγγελμα νικητήριο το σάλπισμα.
Ας βάψουμε λοιπόν ρόδινο και το φόβο
που εγκλείσαμε μαζί μας μες τους τέσσερις τοίχους.
Τα θάρρη μας στη λιακάδα του ήλιου απλώνουμε
στο φως του να στεγνώνουν οι μελαγχολίες,
στη διαφάνειά του να ‘ξαγνίζονται,
οι έγνοιες οι σκοτεινές
ψηλά να ‘ ξανεμίζονται στον καθαρόν αγέρα.
Φτερά θα πάρουν απ’ τα πουλιά τα θάρρη μας,
σημαίες ν’ απλώσουν ελπίδας σωτήριας
πάνω απ’ τις στεριές, τις θάλασσες και τα νησιά μας.
Σύντομα θα ‘ρθει κι η ώρα του τρύγου της υπομονής.
Εκεί, στο πανηγύρι της, όλοι μαζί ξανά
θα ξαναστήσουμε κι επινίκιο πια το χορό της ζωής.
Πάνδημη μακάρι η συμμετοχή !
____
μακριά της να κρατήσουν τη θανατική απειλή,
στο σώμα μας μην ξενιστεί,
πιάσει μετερίζι και παντού σκορπιστεί.
Τ’ άνθη των λουλουδιών μας στη βεράντα
μήνυμα ρόδινο σαλπίζουν υπομονής
πέρα ως πέρα στις γειτονιές ολόγυρα
με τ’ ανέμου τα σείστρα και των μελισσών τα ζζζ(ήτω),
Προάγγελμα νικητήριο το σάλπισμα.
Ας βάψουμε λοιπόν ρόδινο και το φόβο
που εγκλείσαμε μαζί μας μες τους τέσσερις τοίχους.
Τα θάρρη μας στη λιακάδα του ήλιου απλώνουμε
στο φως του να στεγνώνουν οι μελαγχολίες,
στη διαφάνειά του να ‘ξαγνίζονται,
οι έγνοιες οι σκοτεινές
ψηλά να ‘ ξανεμίζονται στον καθαρόν αγέρα.
Φτερά θα πάρουν απ’ τα πουλιά τα θάρρη μας,
σημαίες ν’ απλώσουν ελπίδας σωτήριας
πάνω απ’ τις στεριές, τις θάλασσες και τα νησιά μας.
Σύντομα θα ‘ρθει κι η ώρα του τρύγου της υπομονής.
Εκεί, στο πανηγύρι της, όλοι μαζί ξανά
θα ξαναστήσουμε κι επινίκιο πια το χορό της ζωής.
Πάνδημη μακάρι η συμμετοχή !
____
