Για να θυμηθούμε, εκεί που έταζε για την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751€, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε επί 4 ολόκληρα χρόνια τα ψίχουλα του κατώτατου μισθού των 586 ευρώ μεικτά, όπως και το αίσχος του «υποκατώτατου» των 511 ευρώ μεικτά για τους νέους κάτω των 25 χρόνων.
Ακόμα, έβαλε σε εφαρμογή έναν από τους πιο εμβληματικούς μνημονιακούς νόμους: Τον νόμο 4172/2013 για τον καθορισμό του κατώτατ
ου μισθού, γνωστό μέχρι τότε ως νόμο Βρούτση, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσε «νόμο - δολοφόνο» και έλεγε ότι θα τον καταργούσε, για να τον κάνει τελικά... νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και με τη βούλα! Με την εφαρμογή του, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατάργησε μόνιμα τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, ο καθορισμός του οποίου θα γίνεται με Υπουργική Απόφαση και με κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα» και την «παραγωγικότητα», δηλαδή με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Στο «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο προβλεπόταν μέριμνα για τις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τις Συλλογικές Συμβάσεις. Το πρόβλημά τους ήταν η ίδια η ύπαρξη των Συλλογικών Συμβάσεων και γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση έσπευσε να νομοθετήσει μια σειρά εξαιρέσεων από τις κλαδικές και την υπερίσχυση των τοπικών συμβάσεων, ενισχύοντας τις προϋποθέσεις για παραπέρα μείωση των μισθών.
Επίσης, την περίοδο που ο ΣΕΒ ζητούσε… ο ΣΥΡΙΖΑ νομοθετούσε δεκάδες μέτρα και αντίμετρα. Όπως τις φοροαπαλλαγές, το «ζεστό» χρήμα, τις μειώσεις συντελεστών, τα «φιλοεπενδυτικά κίνητρα» και προνόμια και παράλληλα ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, τη φοροληστεία του λαού και τα ματωμένα πλεονάσματα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, όχι μόνο δεν ξηλώνει, αντίθετα ενισχύει και διευρύνει όσα αντεργατικά μέτρα παρέλαβε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις απεργίες, για παράδειγμα, αξιοποιεί το 50%+1 για να νομοθετήσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία, ενώ στις εξαιρέσεις των επιχειρησιακών συμβάσεων από τις κλαδικές χρησιμοποιεί το πόρισμα της «επιτροπής εμπειρογνωμόνων» που συγκρότησε ο ΣΥΡΙΖΑ για τα Εργασιακά. Δίπλα σε αυτά, η κυβέρνηση έχει κι άλλους λόγους να ευγνωμονεί τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού «δικαίωσε» την αντιλαϊκή πολιτική όλων των προηγούμενων ως «μονόδρομο» τάχα για το λαό, υπερασπίστηκε το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης ως κοινό «όραμα» εργαζομένων και κεφαλαίου, ενώ με τις όποιες δυνάμεις του στο κίνημα στήριξε μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ τη γραμμή του εκφυλισμού και της ενεργότερης εμπλοκής κράτους και εργοδοσίας στα συνδικάτα.
Και μόνο αυτά είναι αρκετά για να αναδείξουν το κάλπικο και όψιμο ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ για τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Τομεακή Επιτροπή Αργολίδας του Κ.Κ.Ε
