Επτά μήνες μετά τις νικηφόρες εθνικές εκλογές μπορ
ούμε να αποτιμήσουμε κι εμείς την πορεία του κυβερνητικού έργου περισσότερο από την πλευρά του πολίτη μιας και η πλειοψηφία των μελών βρίσκεται μακριά από την παραγωγή κυβερνητικής πολιτικής και δίπλα στην κοινωνία.
Είναι προφανές ότι η κοινωνία αναμένει με υπομονή και ελπίδα τη βελτίωση της καθημερινότητάς της, ενώ ταυτόχρονα εκτιμά την προφανή διαφορά στο επίπεδο σοβαρότητας σε σχέση με την προηγούμενη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ,
Επτά μήνες μετά το τοπίο έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει τόσο στα προβλήματα όσο και στις πολιτικές και τα πρόσωπα. Η επισφαλής κληρονομιά στο μεταναστευτικό και τη δημόσια ασφάλεια είναι αυτονόητο ότι δε θα έβρισκε λύση στο επτάμηνο. Η αποφασιστικότητα όμως και η σαφής πολιτική κατεύθυνση θωρακίζουν την αξιοπιστία και θα συμβάλλουν στην αποτροπή της αύξησης των μεταναστευτικών ροών.
Ένα άλλο οξύ ζήτημα αποτελεί η αναπτυσσόμενη φοβία στην αξιοποίηση ικανών στελεχών του κόμματος που κέρδισε τις εκλογές με μόνη αιτία και ‘’μειονέκτημα’’ εν τέλει, ότι είναι στελέχη αυτού του κόμματος.
Το κομματικό κράτος δημιουργείται όταν οι κυβερνητικοί παράγοντες αποφασίζουν με βάση το συμφέρον του κόμματος η του συστήματος που τους διόρισε σε θέση ευθύνης η αξίωμα, παραβλέποντας το όφελος του κοινωνικού συνόλου. Δεν είναι αυτό στο οποίο η κυβερνώσα παράταξη χρησιμοποιεί τα στελέχη της , τα οποία προφανώς αποδέχονται τις ιδεολογικές αρχές της, το πολιτικό της πρόγραμμα καθώς και τις ιστορικές-κοινωνικές αναφορές και αξίες της.
Η διεύρυνση και η εκλογική απήχηση ενός κόμματος επιτυγχάνεται προφανώς με την μετατόπιση της κοινωνίας προς την πολιτική του και όχι με την μετατόπιση μιας παράταξης προς την κατεύθυνση αυτών που τη διευρύνουν, ειδικά την περίοδο που αυτό είναι σε ανοδική πορεία..
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι λέγοντας διεύρυνση τις περισσότερες φορές εννοούμε ότι σε θέσεις ευθύνης τοποθετούνται άνθρωποι, που παραμένει ακόμη και σήμερα άγνωστο αν θα υποστήριζαν τη Νέα Δημοκρατία στην περίπτωση που δεν θα κατείχαν κάποιο αξίωμα.
Κλείνοντας επανέρχομαι στο μεταναστευτικό, το οποίο μάλλον θα αποτελεί διαρκή κρίση και μόνιμο πρόβλημα. Η αντιμετώπιση των αιτίων του, που πέρα από τους τοπικούς πολέμους είναι η κλιματική αλλαγή, η ερημοποίηση και η αδυναμία των κατά τόπους συστημάτων υγείας οριοθετούν την αναγκαιότητα μιας εκπαιδευτικής στροφής παράλληλα με τη στήριξη των παραδοσιακών αξιών. Η παράλληλη στήριξη των αξιών με την αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων αποτελεί μονόδρομο. Είναι απαραίτητο όσο ποτέ να θωρακίσουμε τις γενιές που έρχονται με την ιστορική γνώση, τη δύναμη της ελληνικής γλώσσας και τις χριστιανικές αξίες που έχουν κρατήσει ζωντανή αυτήν τη πατρίδα.
Είναι η ώρα να αντιληφθούν όλοι και ειδικά όσοι φιλοξενούνται σε αυτήν τη χώρα της θεάς Εστίας και του <<Άγνωστου Θεού>> ότι είμαστε αποφασισμένοι να προστατεύσουμε και την πατρίδα μας και τον λαό μας.
Υ.Γ. 1 Οι παραπάνω σκέψεις αποτελούσαν κείμενο ομιλίας για τη σημερινή Πολιτική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας, που για ‘’τεχνικούς’’ λόγους δεν πραγματοποιήθηκε (η ομιλία).
Υ.Γ. 2 Η φωτογραφία είναι από την έκθεση φωτογραφίας της Ευγενίας Κουμαντάρου με τίτλο «Ταπεινός Παράδεισος» που παρουσιάστηκε πρόσφατα στο Μουσείο Μπενάκη
