Καλημέρα με απολογία. Αισθάνομαι ενοχές γιατί κάπου ανάμεσα στο να βγει το ρεπορτάζ και να βγάλω την είδηση ξέχασα την ανθρωπιά. Έτρεξα να βγάλω φωτογραφίες και την είδηση μιας πράξης ανθρώπινης απόγνωσης παρά την προσωπική μου συντριβή, χωρίς να σκεφτώ πως ο άνθρωπος αυτός είχε πίσω του οικογένεια και φίλους που δεν είχαν ενημερωθεί για την απώλεια του. Το χειρότερο είναι ότι εγώ σε αυτό το σπίτι έχω μπει πολλές φορές κατά το παρελθόν και έχω δεχτεί την φιλοξενία τους, η αλήθεια είναι ότι δεν είχα πρόθεση να κανιβαλισω όμως επίσης η αλήθεια είναι ότι έτσι έγινε. Αφού σήκωσα φωτογραφίες από το τραγικό περιστατικό, έστω και αν δεν έδειχναν τίποτα παρά μόνο τα περιπολικά και το ασθενοφόρο. Τις απαναρτησα αργότερα, όμως αυτό δεν με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα. Δεν ξέρω αν μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου γι αυτή μου την πράξη, όμως θεωρώ πως έπρεπε να απολογηθώ δημόσια όπως όταν πιστεύω πως κάνω μια επιτυχία και καυχιεμαι γι αυτή, έτσι πρέπει να πράξω και όταν κάνω τόσο σοβαρό ατόπημα
