Ετσι έλεγαν τούς χαλύβδινους πυλώνες που εμφανίστηκαν στόν αργολικό ορίζοντα στίς αρχές τής δεκαετίας τού 50 γιά νά μεταφέρουν ηλεκτρική ενέργεια από τόν κατασκευαζόμενο τότε υδροηλεκτρικό σταθμό σέ φράγμα τών νερών τού Λάδωνα στήν Αρκαδία.Μέχρι τότε υπήρχαν μόνον οι ξύλινες κολώνες τής Ηλεκτρικής Εταιρίας τού Ναυπλίου. Τούς πυλώνες κατασκεύασε Ιταλική εταιρία, στό πλαίσιο πολεμικών επανορθώσεων, μέ Ιταλούς εργάτες τούς οποίους χαζεύαμε, παιδιά τότε, νά συναρμολογούν καί νά υψώνουν τόν πυλώνα, πολύ περισσότερο δε όταν σάν πουλιά άπλωναν τά καλώδια μετακινούμενοι από πυλώνα σέ πυλώνα καθισμένοι σ' ένα κυλιόμενο, κρεμασμένο στό καλώδιο κάθισμα. Στή γειτονιά μας έφτιαξαν Υποσταθμό, σέ χωράφι τού Σταυρόπουλου καί σήμανε συναγερμός γιά νά παίρνουμε τίς σανίδες από τήν αποσυσκευασία τεράστιων κιβωτίων που είχαν μέσα τά μηχανήματα. Γέμισε η "πάνω γειτονιά" από κοτέτσια, περιστεριώνες, σκαμνάκια, WC,κλπ.Στό πηγάδι μας έρχονταν γιά νερό όταν έφτιαχναν τόν πυλώνα στού γείτονα Ξεφλούδα καί ο πατέρας, μαχητής καί τραυματίας τής Αλβανίας, τούς περιεργαζόταν καί απεφαίνετο : Καλοί άνθρωποι, εργατικοί,δέ φταίνε αυτοί, ο Μουσουλίνης τούς έστειλε...Μεγάθυμος πάντα....
