Το Θεατρικό Εργαστήρι Άστρους, κλείνοντας τον φετινό του κύκλο μελέτης για την Αμάχη του Έρωτα, παρουσιάζει με χαρά την κωμωδία του Μποστ «Μήδεια» στις 6 και 7 Ιουλίου, ώρα 21:15, στο όμορφο προαύλιο του Δημοτ
ικού Σχολείου Άστρους.
Ο Μποστ
Ο Μποστ (Κωνσταντινούπολη 1918- Αθήνα 1995) είναι ο πιο προωθημένος στη σκέψη και στη φόρμα σατιρικός του δεύτερου ημίσεως του 20ού αιώνα: Σκιτσογράφος, γελοιογράφος, κειμενογράφος, ζωγράφος και θεατρικός συγγραφέας 10 μοναδικών για την ευρηματικότητά τους και το ανατρεπτικό τους χιούμορ θεατρικών έργων.
Το πρώτο εξωτερικό γνώρισμά του είναι η εκ προθέσεως ασύνταχτη και ανορθόγραφη γλώσσα του, χτισμένη με ένα άναρχο ανακάτεμα λόγιων και δημοτικών στοιχείων, που με όχημα τον δεκαπεντασύλλαβο παραπέμπει στις λαϊκές φυλλάδες και στις ζακυνθινές «Ομιλίες». Η «εφεύρεση» αυτή του Μποστ είναι ένα σχόλιο για έναν ανεκπαίδευτο λαό, που ταυτόχρονα είναι ο φορέας της πιο πλούσιας γλώσσας της οικουμένης.
Οι πρωταγωνιστές της προσωπικής του μυθολογίας είναι τρεις: Η Μαμά Ελλάς και τα δυο της παιδιά, Ο Πειναλέων και Η Ανεργίτσα. Η Μαμά Ελλάς φοράει την πανοπλία της θεάς Αθηνάς, όμως το δόρυ της είναι σπασμένο και δεμένο με 3 σύρματα, εύγλωτο σχόλιο στην νεοελληνική τεχνοτροπία της «άρπα-κόλλα». Τα δυο παιδιά είναι και αυτά καχεκτικά και μιλούν με ανορθόγραφες προτάσεις. Ο Πειναλέων παίρνει μέρος σε ένα «Φεστιβάλ ελαφρού φαγητού», που γίνεται μπροστά σε σκουπιδοντενεκέδες, ενώ η Ανεργίτσα σκέφτεται ως λύση τη μετανάστευση.
Οι κύριοι στόχοι της σάτιρας του Μποστ είναι η πολιτική ζωή της χώρας, οι μεγάλες ταξικές διαφορές, η φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, η ημιμάθεια και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, ο νεοπλουτισμός, η δουλική εξάρτηση της χώρας από τον ξένο παράγοντα, η υποκρισία και όλα τα «δήθεν».
Έχουν περάσει πάνω από 60 χρόνια από τότε που ο Μποστ εγκατέστησε τη μηχανή της σάτιράς του, από τότε που άρχισε να βομβαρδίζει με κροτίδες γέλιου το ένδοξο και διαρκές πένθος των Ελλήνων - και νοιώθουμε τα σύμβολά του να μας συνταράζουν. Ίσως γιατί η κατάστασή μας σήμερα είναι δραματικά ίδια, ή δραματικά χειρότερη…
Η Μήδεια του Μποστ
Ο Έλληνας φύσει αρέσκεται στη διακωμώδηση του μύθου και την παρωδία. Ήδη από τα αρχαία χρόνια ο Αριστοφάνης δεν διστάζει να παρωδήσει τους μεγάλους τραγικούς (Βάτραχοι), ενώ αργότερα με τη Βατραχομυομαχία παρωδείται η Ιλιάδα του Ομήρου.
Ο Μποστ ξεκινάει να γράψει κι αυτός ένα έργο πάνω στη Μήδεια του Ευριπίδη. Όλοι μας ξέρουμε πως ο Ιάσων είναι πολύ άπιστος και η Μήδεια, για να τον εκδικηθεί, σκοτώνει τα παιδιά τους.
Όμως, τι δουλειά έχει μέσα στο έργο ένας Κρητικός που είναι ερωτευμένος με την Πολυξένη; Τι δουλειά έχει μια υστερικιά μάνα που διαλύει τον αρραβώνα της κόρης της επειδή ο γαμπρός δεν δουλεύει στο Δημόσιο; Τι δουλειά έχει ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο, που ρουφάει από τη θάλασσα έναν νεαρό κολυμβητή, όπως το κήτος τον Ιωνά; Τι δουλειά έχει ένας πλανόδιος ψαράς, που δεν μπορεί να ανοίξει ψαράδικο, επειδή οι χρεωκοπημένες τράπεζες δεν του δίνουν δάνειο; Τι δουλειά έχει ο τυφλωμένος Οιδίποδας που ζητιανεύει με συνοδό την Αντιγόνη και ζητάει ως ΑΜΕΑ να γίνει τραπεζικός υπάλληλος γιατί τον έσφιξε η πείνα; Και, τέλος, τι δουλειά έχει ο Ευριπίδης, ο συγγραφέας της αρχαίας Μήδειας, που έρχεται και κορτάρει τη Μήδεια του Μποστ, για να της πάρει πληροφορίες περί του νέου σκανδάλου του Ιάσωνα με μια καλόγρια, ώστε να ξαναγράψει το έργο πιο πιπεράτο και να τσιμπήσει έτσι επιχορήγηση;
Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι ο Μποστ, παλιός μάστορας του είδους, καταθέτει με την Μήδεια την πιο ώριμη παρωδία του, που του έφερε τεράστια δόξα και επιτυχία (1993 Θέατρο «Στοά», 2015 Ηρώδειο).
Και, βέβαια, στο τέλος δεν είμαστε και καθόλου σίγουροι, ότι τα δυο παιδιά που σκότωσε η Μήδεια είναι ο Φέρητας και ο Μέρμερος. Πιο φυσικό μας φαίνεται να είναι ο Πειναλέων και η Ανεργίτσα, τα δύο τέκνα της Μαμάς Ελλάδος, αφού, ως γνωστόν αυτή η Μαμά έχει απ` τα παλιά τα χρόνια αυτό το συνήθειο…
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Κώστας Ν. Φαρμασώνης
Σκηνικό: Λάμπρος Κουρόγιωργας
Κοστούμια: Τζωρτζίνα Κωστοπούλου
Μουσική: Γιάννης Ψειμάδας
Χορογραφίες : Μανώλης Γύφτος
Βοηθοί σκηνοθέτη:
Ανθούλα Πουλημένου
Θοδωρής Γ. Διαμαντόγιαννης
Παίζουν με σειρά εμφάνισης
Ηλίας Χειράκης, Γιάννης Θεοδοσόπουλος, Ξανθή Παπούλια, Μαρία Κρεμμύδα – Σκαρμούτσου, Γεωργία Αλουπογιάννη, Αγγελική Φούφα – Παινέση, Ανθούλα Πουλημένου, Μοίρα Μπούζιου, Γιώργος Καβάσαλης, Θοδωρής Διαμαντόγιαννης, Λένα Σιμωνετάτου – Χρυσογένη
ΧΟΡΗΓΟΙ:
Περιφέρεια Πελοποννήσου
Δήμος Βόρειας Κυνουρίας
Αφοι Φούφα Α. Ε.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ:
Παρασκευή, 6 Ιουλίου, ώρα 21:15
Σάββατο, 7 Ιουλίου, ώρα 21:15
ΤΟΠΟΣ: Προαύλιο Δημοτικού Σχολείου Άστρους
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ – ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: 6944420633 – 6974332585
ΔΙΑΘΕΣΗ ΔΕΛΤΙΩΝ ΕΙΣΟΔΟΥ:
ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΛΕΝΑΣ ΧΡΥΣΟΓΕΝΗ 6944915394
ΑΝΘΟΠΩΛΕΙΟ ΠΑΠΟΥΛΙΑ 6971656783
Η παράσταση είναι ακατάλληλη για παιδιά κάτω των 14 ετών
ικού Σχολείου Άστρους.
Ο Μποστ
Ο Μποστ (Κωνσταντινούπολη 1918- Αθήνα 1995) είναι ο πιο προωθημένος στη σκέψη και στη φόρμα σατιρικός του δεύτερου ημίσεως του 20ού αιώνα: Σκιτσογράφος, γελοιογράφος, κειμενογράφος, ζωγράφος και θεατρικός συγγραφέας 10 μοναδικών για την ευρηματικότητά τους και το ανατρεπτικό τους χιούμορ θεατρικών έργων.
Το πρώτο εξωτερικό γνώρισμά του είναι η εκ προθέσεως ασύνταχτη και ανορθόγραφη γλώσσα του, χτισμένη με ένα άναρχο ανακάτεμα λόγιων και δημοτικών στοιχείων, που με όχημα τον δεκαπεντασύλλαβο παραπέμπει στις λαϊκές φυλλάδες και στις ζακυνθινές «Ομιλίες». Η «εφεύρεση» αυτή του Μποστ είναι ένα σχόλιο για έναν ανεκπαίδευτο λαό, που ταυτόχρονα είναι ο φορέας της πιο πλούσιας γλώσσας της οικουμένης.
Οι πρωταγωνιστές της προσωπικής του μυθολογίας είναι τρεις: Η Μαμά Ελλάς και τα δυο της παιδιά, Ο Πειναλέων και Η Ανεργίτσα. Η Μαμά Ελλάς φοράει την πανοπλία της θεάς Αθηνάς, όμως το δόρυ της είναι σπασμένο και δεμένο με 3 σύρματα, εύγλωτο σχόλιο στην νεοελληνική τεχνοτροπία της «άρπα-κόλλα». Τα δυο παιδιά είναι και αυτά καχεκτικά και μιλούν με ανορθόγραφες προτάσεις. Ο Πειναλέων παίρνει μέρος σε ένα «Φεστιβάλ ελαφρού φαγητού», που γίνεται μπροστά σε σκουπιδοντενεκέδες, ενώ η Ανεργίτσα σκέφτεται ως λύση τη μετανάστευση.
Οι κύριοι στόχοι της σάτιρας του Μποστ είναι η πολιτική ζωή της χώρας, οι μεγάλες ταξικές διαφορές, η φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, η ημιμάθεια και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, ο νεοπλουτισμός, η δουλική εξάρτηση της χώρας από τον ξένο παράγοντα, η υποκρισία και όλα τα «δήθεν».
Έχουν περάσει πάνω από 60 χρόνια από τότε που ο Μποστ εγκατέστησε τη μηχανή της σάτιράς του, από τότε που άρχισε να βομβαρδίζει με κροτίδες γέλιου το ένδοξο και διαρκές πένθος των Ελλήνων - και νοιώθουμε τα σύμβολά του να μας συνταράζουν. Ίσως γιατί η κατάστασή μας σήμερα είναι δραματικά ίδια, ή δραματικά χειρότερη…
Η Μήδεια του Μποστ
Ο Έλληνας φύσει αρέσκεται στη διακωμώδηση του μύθου και την παρωδία. Ήδη από τα αρχαία χρόνια ο Αριστοφάνης δεν διστάζει να παρωδήσει τους μεγάλους τραγικούς (Βάτραχοι), ενώ αργότερα με τη Βατραχομυομαχία παρωδείται η Ιλιάδα του Ομήρου.
Ο Μποστ ξεκινάει να γράψει κι αυτός ένα έργο πάνω στη Μήδεια του Ευριπίδη. Όλοι μας ξέρουμε πως ο Ιάσων είναι πολύ άπιστος και η Μήδεια, για να τον εκδικηθεί, σκοτώνει τα παιδιά τους.
Όμως, τι δουλειά έχει μέσα στο έργο ένας Κρητικός που είναι ερωτευμένος με την Πολυξένη; Τι δουλειά έχει μια υστερικιά μάνα που διαλύει τον αρραβώνα της κόρης της επειδή ο γαμπρός δεν δουλεύει στο Δημόσιο; Τι δουλειά έχει ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο, που ρουφάει από τη θάλασσα έναν νεαρό κολυμβητή, όπως το κήτος τον Ιωνά; Τι δουλειά έχει ένας πλανόδιος ψαράς, που δεν μπορεί να ανοίξει ψαράδικο, επειδή οι χρεωκοπημένες τράπεζες δεν του δίνουν δάνειο; Τι δουλειά έχει ο τυφλωμένος Οιδίποδας που ζητιανεύει με συνοδό την Αντιγόνη και ζητάει ως ΑΜΕΑ να γίνει τραπεζικός υπάλληλος γιατί τον έσφιξε η πείνα; Και, τέλος, τι δουλειά έχει ο Ευριπίδης, ο συγγραφέας της αρχαίας Μήδειας, που έρχεται και κορτάρει τη Μήδεια του Μποστ, για να της πάρει πληροφορίες περί του νέου σκανδάλου του Ιάσωνα με μια καλόγρια, ώστε να ξαναγράψει το έργο πιο πιπεράτο και να τσιμπήσει έτσι επιχορήγηση;
Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι ο Μποστ, παλιός μάστορας του είδους, καταθέτει με την Μήδεια την πιο ώριμη παρωδία του, που του έφερε τεράστια δόξα και επιτυχία (1993 Θέατρο «Στοά», 2015 Ηρώδειο).
Και, βέβαια, στο τέλος δεν είμαστε και καθόλου σίγουροι, ότι τα δυο παιδιά που σκότωσε η Μήδεια είναι ο Φέρητας και ο Μέρμερος. Πιο φυσικό μας φαίνεται να είναι ο Πειναλέων και η Ανεργίτσα, τα δύο τέκνα της Μαμάς Ελλάδος, αφού, ως γνωστόν αυτή η Μαμά έχει απ` τα παλιά τα χρόνια αυτό το συνήθειο…
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Κώστας Ν. Φαρμασώνης
Σκηνικό: Λάμπρος Κουρόγιωργας
Κοστούμια: Τζωρτζίνα Κωστοπούλου
Μουσική: Γιάννης Ψειμάδας
Χορογραφίες : Μανώλης Γύφτος
Βοηθοί σκηνοθέτη:
Ανθούλα Πουλημένου
Θοδωρής Γ. Διαμαντόγιαννης
Παίζουν με σειρά εμφάνισης
Ηλίας Χειράκης, Γιάννης Θεοδοσόπουλος, Ξανθή Παπούλια, Μαρία Κρεμμύδα – Σκαρμούτσου, Γεωργία Αλουπογιάννη, Αγγελική Φούφα – Παινέση, Ανθούλα Πουλημένου, Μοίρα Μπούζιου, Γιώργος Καβάσαλης, Θοδωρής Διαμαντόγιαννης, Λένα Σιμωνετάτου – Χρυσογένη
ΧΟΡΗΓΟΙ:
Περιφέρεια Πελοποννήσου
Δήμος Βόρειας Κυνουρίας
Αφοι Φούφα Α. Ε.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ:
Παρασκευή, 6 Ιουλίου, ώρα 21:15
Σάββατο, 7 Ιουλίου, ώρα 21:15
ΤΟΠΟΣ: Προαύλιο Δημοτικού Σχολείου Άστρους
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ – ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: 6944420633 – 6974332585
ΔΙΑΘΕΣΗ ΔΕΛΤΙΩΝ ΕΙΣΟΔΟΥ:
ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΛΕΝΑΣ ΧΡΥΣΟΓΕΝΗ 6944915394
ΑΝΘΟΠΩΛΕΙΟ ΠΑΠΟΥΛΙΑ 6971656783
Η παράσταση είναι ακατάλληλη για παιδιά κάτω των 14 ετών
Μέντη Μποστατζόγλου (ΜΠΟΣΤ): «Μήδεια»
Στις 6 και 7 Ιουλίου στο Προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου Άστρους