Σε μια δικαστική αίθουσα γεμάτη από αλληλέγγυους, η ακροαματική διαδικασία είδε τους δύο αστυνομικούς - μάρτυρες κατηγορίας να πέφτουν από τη μια αντίφαση στην άλλη, ψάχνοντας τους βώλους τους μέσα σε μεγάλη αμηχανία. Δεν είχαν μπει καν στον κόπο να ξαναδιαβάσουν τις ψεύτικες καταθέσεις που είχαν δώσει, για να θυμηθούν τι ψέματα τούς είχαν υπαγορεύσει οι ανώτεροί τους...
Η υπεράσπιση αποδόμησε πλήρως το -ούτως ή άλλως γελοίο- κατηγορητήριο, ενώ οι κατηγορούμενοι υπερασπίστηκαν με το κεφάλι ψηλά την πολιτική τους δράση. Έδωσαν στη δίκη ξεκάθαρα πολιτικό χαρακτήρα, παρά τη δήλωση της προέδρου πως η δίκη δε θα μετατρεπόταν σε πολιτική.
Μην έχοντας κάτι σοβαρό στα χέρια του, ο εισαγγελέας αναγκάστηκε να εισηγηθεί την αθώωση των 6 αγωνιστών, η οποία και έγινε δεκτή από το τριμελές.
Η πρακτική του τυλίγματος αγωνιστών σε μια κόλλα χαρτί μέσω κρατικών σκευωριών γίνεται ολοένα και πιο συνήθης. Και απέναντί της δε χωράει κανένας εφησυχασμός.
