Είμαι μόλις 18 χρονών και μπορώ με σιγουριά να πω ότι τα έξι χρόνια φοίτησης στο Μουσικό Σχολείο Αργολίδας αποτέλεσαν έξι από τα καλύτερα και πιο χαρούμενα χρόνια της ζωής μου.
Την πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο, θυμάμαι τον πατέρα μου να λέει: «Λοιπόν, πώς σου φάνηκε το Μουσικό;» . Και εγώ, απαντώ
ντας τότε με ειλικρίνεια πως μου φάνηκε «ωραίο»…καταλαβαίνω τώρα πόσο το υποτίμησα…
Σε αυτό το (όχι μόνο ωραίο, αλλά και) μοναδικό, υπέροχο σχολείο, ξεκινήσαμε όλα τα παιδιά με μια κοινή αγάπη, τη Μουσική, και σιγά σιγά μέσα από αυτή μεγαλώσαμε, ανακαλύψαμε τους εαυτούς μας και δημιουργήσαμε τις βάσεις πολλών αιώνιων σχέσεων φιλίας.
Δε θα ξεχάσω ποτέ το γαλήνιο συναίσθημα που μας «γέμιζε», καθώς περπατούσαμε στο προαύλιο και ηχούσαν από τις αίθουσες κιθάρες και βιολιά! Ούτε θα λησμονήσω την ηρεμία που μάς χάριζε ένα διαφορετικό είδος μελωδίας- η μελωδία της Φύσης!
Συχνά, τις μεταβολές που βιώναμε εμείς κατά την εφηβική μας πορεία, τις αντανακλούσε η ομορφιά της φύσης γύρω μας και η εναλλαγή των εποχών, στην οποία είχαμε την τύχη να αποτελέσουμε μάρτυρες καθημερινά.
Τώρα, αισθάνομαι πως ό,τι κι αν πω για το χρόνο που πέρασα στο Μουσικό και τις εμπειρίες που αποκόμισα, θα είναι πάντοτε λίγο!
Οι φανταστικοί, ανεπανάληπτοι συμμαθητές, οι απίθανοι καθηγητές που φανερά νοιάζονται για κάθε παιδί και καθοδηγούν με όλη τους την αγάπη, ο φοβερός και ασταμάτητος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, αλλά και καθετί που αναδεικνύει αυτό το Σχολείο σε αυτό που είναι σήμερα, αποτελούν μια μεγάλη Οικογένεια!
Αυτή η οικογένεια μας αγκάλιασε από την πρώτη κιόλας στιγμή! Δε θα την ξεχάσω και θα την κρατήσω στην καρδιά μου πολύ καιρό αφότου αυτή… πάψει να πάλλεται στο ρυθμό της μουσικής.
ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!
κείμενο από την Στάσα Μουτζούρη απόφοιτη του Μουσικού σχολείου Αργολίδας και νυν φοιτήτρια του Ιόνιου Παν. του τμήματος Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης & Διερμηνείας.
