Ένα βράδυ διακοπών στο Πόρτο Χέλι (τριήμερο νομίζω ήταν), γνωρίζω έτσι ξαφνικά τον Λευτέρη Πετ
ρούνια. Και αρχίζουμε να συζητάμε και αντιλαμβάνομαι αμέσως ποσό σεμνό και ευγενικό παιδί είναι.
Εντυπωσιακά σεμνό θα πω, κοινωνικός, αληθινός…Και είναι αυτές οι στιγμές που νιώθεις συγκίνηση και υποκλίνεσαι στο ήθος ενός τόσο σπουδαίου αθλητή.
Γιατί ο Λευτέρης δουλεύει σκληρά, καθημερινά και χωρίς τυμπανοκρουσίες και επιτηδευμένη συμπεριφορά, όπως είχα γράψει και στο Instagram, απλά ζει ανάμεσα μας προσπαθώντας για την επόμενη μεγάλη διάκριση…
Μιλώντας λοιπόν μετά από εκείνη τη βραδιά, κατά καιρούς μου έλεγε: «Τώρα έχω το Παγκόσμιο» τόσο απλά όσο ισορροπημένα, τόσο συνειδητοποιημένα.
Και τα κατάφερνε συνέχεια, παντού ήταν πρώτος, πάντα ο καλύτερος κι ας μην συμπεριφέρονταν έτσι… Γιατί έχει ήθος, γι’ αυτό ξεχωρίζει γι’αυτό τον ξεχώρισα κι εγώ γιατί είναι ειλικρινής, έχει μια απλότητα που κάνει εντύπωση και ξέρει να αγωνίζεται καθημερινά. Γιατί είναι σημαντικός, και δεν το δείχνει….
Ο Λευτέρης ανέβασε το παρακάτω story στο instagram:
