ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΧΡΙΜΑΝΗ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ: ΘΕΣΜΙΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ!

Η εκλογή αρχηγού του Νέου Φορέα (αλλιώς και Δημοκρατική Συμπαράταξη) της Κεντροαριστεράς αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί πριν την ιδεολογική συγκρότησή του. Κάποιοι βιάστηκαν να υποστηρίξουν ότι πρόκειται για μια δήθεν καινοτόμο μεθοδολογία συγκρότησης των συλλογικοτήτων.

Καθώς όμως η διαδικασία εξελίσσεται, αποκαλύπτεται η προχειρότητα του εγχειρήματος.

ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΕΙ: ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

Υποψήφιοι με διαφορετικές πολιτικές αφετηρ

ίες, διαδρομές και στόχους, υποτίθεται ότι επιχειρούν να συγκροτήσουν κάτι μεγαλύτερο από τις μερικότητές τους. Αν εξαιρέσουμε τους μη κοινοβουλευτικούς υποψηφίους, οι υπόλοιποι, μαζί με τον Δήμαρχο Αθηναίων, εκτυλίσσουν καμπάνιες στηριγμένες σε συνθήματα, τακτικισμούς, αμφισημίες και διαγκωνισμούς που βροντοφωνάζουν: «παλαιοκομματισμός».

Το γεγονός δε ότι προσπαθούν με μεγαλοστομίες να πείσουν ότι στοχεύουν στο καλό της χώρας και όχι στην πολιτική τους επιβίωση, πολύ εύστοχα ο Γκέμπελς το έχει χαρακτηρίσει:

«Όσο μεγαλύτερο το ψέμα, και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται, τόσο πιο πιστευτό γίνεται».

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ: ΔΥΟ ΕΚΤΡΟΠΕΣ

Ακόμη όμως και αν θεωρήσουμε τα παραπάνω «σημεία των καιρών» στα πλαίσια του γενικότερου ξεχαρβαλώματος της πολιτικής στη χώρα, το εγχείρημα Δημοκρατική Συμπαράταξη υποκρύπτει δύο ιδιαίτερα κρίσιμες θεσμικές εκτροπές.

Η μία, είναι η μοναρχικού τύπου κατάλυση της εσωτερικής δημοκρατίας των κομμάτων και η άλλη, η χρήση κομματικών πόρων που χρηματοδοτούνται από το κράτος, για εκλογικές δαπάνες που δεν αφορούν κόμμα που λαμβάνει την χρηματοδότηση. Ας βάλουμε όμως τα πράγματα στη σειρά.

Ο νέος Φορέας, (αλλιώς και Δημοκρατική Συμπαράταξη) είναι ένα υπό ίδρυση κόμμα και όχι ένας συνασπισμός κομμάτων.

Οι υποψήφιοι αρχηγοί μετέχουν στην διαδικασία ως φυσικά πρόσωπα και όχι ως εκπρόσωποι κομμάτων. Ορισμένοι, όμως, εξ αυτών εξακολουθούν να είναι μέλη κοινοβουλευτικών κομμάτων και δυο εξ αυτών αρχηγοί. Το γεγονός αυτό δημιουργεί «σύγκρουση συμφερόντων».

Ποιου πολιτικού φορέα τα συμφέροντα υπηρετούν; Αυτού που είναι ήδη αρχηγοί ή αυτού που ιδρύουν;

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ

Σε οποιονδήποτε άλλον οργανισμό ή ένωση προσώπων, αυτό θα συνιστούμε αυτοδίκαιη έκπτωση από τα αξιώματά τους και σε περίπτωση αυθαιρεσίας της ηγεσίας, το λόγο θα είχε η δικαιοσύνη.

Το μέγεθος δε της θεσμικής αλλοτρίωσης λαμβάνει άλλες διαστάσεις και ποιότητες, τουλάχιστον για την περίπτωση του Ποταμιού για την οποία έχω ιδίαν άποψη.

Ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης, ταυτόχρονα με την υποψηφιότητά του για αρχηγός του Ν.Φ., υπέβαλε ατομική δήλωση προς τον πρόεδρο της «Ανεξάρτητης Επιτροπής Διαδικασιών & Δεοντολογίας» κ. Αλιβιζάτο, περί συμμετοχής του στην «ίδρυση και δράση του νέου φορέα». Οι στοιχειώδεις κανόνες πολιτικής ηθικής και δεοντολογίας, δημιουργούν αυτομάτως ασυμβίβαστο με την θέση του επικεφαλής στο Ποτάμι. Ο ίδιος, έχει άλλη άποψη.

Μέλη και στελέχη του κόμματος εξέφρασαν ενστάσεις για καταστατικές εκτροπές. Κάποιοι απευθύνθηκαν στην επιτροπή δεοντολογίας του κόμματος. Ρώτησαν αν είναι καταστατικά σύμφωνο ένα μέλος, και πολύ περισσότερο ο επικεφαλής, να μετέχει στην δημιουργία νέου κόμματος διατηρώντας την θέση του. Η επιτροπή δεοντολογίας δεν απάντησε. Ίσως νοιώθουν και περήφανοι για αυτό.

Μέλη, στελέχη και πολίτες-ψηφοφόροι που δαπάνησαν τους πολιτικούς τους πόρους για την δημιουργία του κόμματος, την είσοδο του στην Βουλή και την εξασφάλιση κρατικής χρηματοδότησης, δεν έχουν δικαίωμα να προσφύγουν σε κανέναν θεσμό όταν θεωρούν ότι παραβιάζονται τα πολιτικά, κομματικά, και κατά συνέπειαν συνταγματικά, δικαιώματά τους.

Ο αρχηγός «τα παίρνει όλα». Πολιτικός μεσαίωνας.

ΘΕΣΜΙΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ

Τα παραπάνω δεν είναι μία εσωτερική υπόθεση του Ποταμιού. Τα κόμματα είναι πολιτειακοί θεσμοί και η εσωκομματική τους δημοκρατία αποτελεί ζήτημα συνταγματικής τάξης. Όχι υπόθεση των πατρώνων τους. Καθώς δεν υπάρχει νομοθετική πρόβλεψη για τον δικαστικό έλεγχο των καταστατικών παραβιάσεων των πολιτικών κομμάτων, τα γεγονότα αυτά αποκτούν καθολική πολιτική διάσταση.

Τέτοια φαινόμενα διαβρώνουν ύπουλα τα ψήγματα δημοκρατίας και θεσμικής λειτουργίας που έχουν απομείνει στη χώρα. Και ενισχύουν την απέχθεια των πολιτών προς τους θεσμούς.

Other people’s money1

Ο ν.3023/2002 περί χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων από το κράτος στο άρθρο 1 αναφέρει:

«Τα πολιτικά κόμματα χρηματοδοτούνται από το Κράτος, προκειμένου να αντιμετωπίζουν μέρος των λειτουργικών και των εκλογικών δαπανών τους». Μια αναζήτηση στους πόρους που χρησιμοποιούνται (ανθρώπινους και τεχνικούς) για την προσωπική εκλογική καμπάνια του κ. Θεοδωράκη (ίσως και άλλων) δείχνει ότι αυτό καταστρατηγείται. Για εμένα το θέμα είναι σαφές, αλλά, ίσως χρειάζεται να αποφανθεί και η δικαιοσύνη.

ΓΕΡΙΚΟ ΑΛΟΓΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΙΑ ΔΕΝ ΒΑΖΕΙ

Ο πρότερος πολιτικός βίος όποιου θέλει να ηγηθεί σε κάτι νέο, η δέσμευση, η αφοσίωση, η ηθική και η συνέπεια που έχει δείξει στην υπηρέτηση των καθηκόντων που έχει ήδη αναλάβει, είναι το μόνο αξιόπιστο κριτήριο και υπόδειγμα των μελλοντικών του πράξεων.

Όποιος ψεύτισε, ερμήνευσε κατά το δοκούν και αθέτησε το λόγο του στο παρελθόν, θα το ξανακάνει.

Οι δυνητικοί ψηφοφόροι του Ν.Φ., πρέπει να αναλογιστούν τι είδους συμπεριφορές επικροτούν και καθιερώνουν με μόνη την συμμετοχή τους στην διαδικασία. Ακόμη και ψηφίζοντας αυτούς που ίσως κρίνουν ως ποιοτικότερους εκ των υποψηφίων και που όντως υπάρχουν, στην πραγματικότητα δίνουν άφεση αμαρτιών και φιλί της ζωής σε συμπεριφορές πολιτικού αριβισμού.

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ

Είναι πολλοί οι πολίτες που, λίγο από διαίσθηση, λίγο από πολιτική εμπειρία, αντιλαμβάνονται το θνησιγενές του Ν.Φ. Αυτό όμως που έχει σημασία, είναι να αναδειχθεί έγκαιρα ότι η έλλειψη κανόνων πολιτικής δεοντολογίας εκ μέρους ορισμένων υποψηφίων, προσδίδουν στο εγχείρημα εκφυλιστικά χαρακτηριστικά. Αυτά με την σειρά τους θα επικρατήσουν και εν τέλει θα καταστρέψουν, όσα τυχόν θετικά στοιχεία μπορεί να συμπεριλαμβάνει η προσπάθεια. Ακριβώς όπως λειτουργεί ακόμη και λίγο ξίδι, σε καλό κρασί.

Όσα περιγράφονται παραπάνω, δεν είναι ακόμη μια πολιτική ακροβασία στα όρια ή/και εκτός των θεσμών. Δεν πρόκειται για έναν ακόμη υπουργό που πήρε τις κουρτίνες και τα χαλιά του υπουργείου σπίτι του.

Η χώρα, δεν έχει περιθώρια να ζήσει φαινόμενα νεοδεσποτισμού, ενδεδυμένα τον χιτώνα της καινοτομίας ή «του σκοπού που αγιάζει τα μέσα».

Το άρθρο 120 του συντάγματος δεν θεσπίστηκε μόνο για χούντες με τανκς. Κάθε μορφή κατάλυσης της δημοκρατίας πρέπει να ενεργοποιεί τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των πολιτών. Τα υπόλοιπα κόμματα. Οι πανεπιστημιακοί. Η κοινότητα των νομικών. Οι πολλές και αξιόλογες προσωπικότητες ακόμη και μέσα στο Ποτάμι, πρέπει να εκφράσουν την γνώμη τους επί των ζητημάτων που τίθενται παραπάνω. Αλλά και όσων άλλων τυχόν δεν έχουν αναδειχθεί. Μακάρι να τα αντικρούσουν και μακάρι η πραγματικότητα να με διαψεύσει. Πολύ φοβάμαι ότι δεν θα συμβεί.

Η σιωπή είναι χειροκρότημα.

1  Με τα λεφτά των άλλων

 Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Σπύρου Καχριμάνη* στο new deal

* Ο Σπύρος Καχριμάνης είναι μέλος της ΜΕΣΥΑ και υπεύθυνος του τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης στο Ποτάμι. Έχει διατελέσει: Υποψήφιος ευρωβουλευτής (2014), δύο φορές υπ. Βουλευτής (2015, επικρατείας & Αργολίδας) και δυο φορές μέλος του Π.Σ. του Ποταμιού.

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΧΡΙΜΑΝΗΣ

O Σπύρος Καχριμάνης δραστηριοποιείται σε επιχειρήσεις του γεωργικού τομέα από το 1984. Έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Νέων Αγροτών Ελλάδος, ειδικός σύμβουλος στο Υπουργείο Γεωργίας, μέλος Δ.Σ. σε πολλές επιχειρήσεις και οργανισμούς του γεωργικού τομέα και έχει εργαστεί σε προγράμματα R&D της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι μέλος της ΜΕΣΥΑ και υπεύθυνος του τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης στο Ποτάμι. 
Έχει διατελέσει: Υποψήφιος ευρωβουλευτής (2014), δυο φορές υπ. Βουλευτής (2015, επικρατείας & Αργολίδας) και δυο φορές μέλος του Π.Σ. του Ποταμιού.

Πηγή άρθρου: http://new-deal.gr/dimokratiki-sybarataxi-thesmiki-ektropi/#ixzz4xP5qwxua