Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

Το Ναύπλιο μνημείο της UNESCO και αδελφοποίηση με Βενετία


(Ο Δόγης Φραντσέσκο Μοροζίνι προσφέρει στην Γαληνοτάτη την Πελοπόννησο. 
Έργο του Γκριγκόριο Λατσαρίνι, διδασκάλου του Τιέπολο, του έτους 1694 που 
βρίσκεται σήμερα στο Palazzo Ducale)

΄Η το ένα παίζει ή το άλλο
Κάποιο άλλο σενάριο δεν υφίσταται, φίλοι μου.
Είτε η πόλη μας δεν έχει την ιστο
ρία, τα κτήρια και όλα τα άλλα απαιτητέα για να ενταχθεί στα μνημεία παγκόσμιας
 πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, είτε οι άνθρωποι που διαφεντεύουν τις 
τύχες της πόλης δεν μπορούν και δεν ξέρουν (το δεν θέλουν δεν νομίζω να παίζει).

Ας διαλέξετε λοιπόν: Είτε δεν είναι και τόσο σημαντική  η εκπληκτική μας παλαιά
 πόλη, με την μακραίωνη ιστορία και με τα κάστρα της, τα κτήριά της, τα
 νεοκλασσικά της, τους χριστιανικούς ναούς και τα τζαμιά της, τα μουσεία, τις 
Οθωμανικές κρήνες, τα Βενετσιάνικα κτήρια, το χαμάμ, τα δρομάκια και τα σοκάκια,
 την πάνω πόλη, τα τείχη της, είτε αυτοί που η πόλη μας επέλεξε να μας 
κυβερνούν δεν έχουν τη δυνατότητα να προωθήσουν το αίτημα για να καταστεί 
και τ΄Ανάπλι δίπλα στην Επίδαυρο, τις Μυκήνες και την Τίρυνθα μνημείο της 
UNESCO.
Νομίζω ότι η επιλογή σας μεταξύ των δύο εναλλακτικών που σας έθεσα
 είναι προφανής.
Ουδείς θα ισχυρισθεί ότι το Ναύπλιο δεν αξίζει την τιμή.
Πείτε μου λοιπόν γιατί τους αποδέχεσθε εσείς που χειροκροτάτε και πείτε μου εσείς
 που λουμώχνετε γιατί σιωπάτε.
Μήπως πιστεύετε ότι κάποιες αόρατες δυνάμεις σιωνιστών, εβραίων, τροϊκανών ή εαμοβούλγαρων τους εμποδίζει και τους υπονομεύει;
Προσωπικά θεωρώ ότι τους είναι δύσκολο να συναισθανθούν τον ιστορικό παλμό 
που κτυπά στην παλαιά πόλη.
Δεν αντιλαμβάνονται την σημασία του Ναυπλίου στον αγώνα της ελευθερίας. Δεν
 τους περνά εύκολα από το μυαλό ότι εκεί που στήνονται τραπεζοκαθίσματα 
ακούγονται ακόμα και σήμερα τα βήματα και οι ομιλίες του Νικηταρά και του 
Μαυρομιχάλη. Δεν καταλαβαίνουν τι εστι Σπηλιάδης για το Ναύπλιο. Συζητούν 
μέχρι και την προτομή του Άγγελου Τερζάκη να αποσύρουν από την Πλατεία του 
και να την βάλουν δίπλα στους αγνώστους στο πανελλήνιο τοπικούς.
Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι εδώ στην πόλη μας έχουν 
αφήσει τα χνάρια τους δύο σπουδαίες Αυτοκρατορίες. Η Οθωμανική και η 
Βενετσιάνικη. Με έναν μικρό περίπατο ολίγων μέτρων μπορεί κάποιος να δει τον 
Τάφο του Νικηταρά, το Πλάτανο κάτω από τον οποίο έβγαλε τον λόγο του ο 
Γεννάδιος, αλλά και Τουρκικές κρήνες, τζαμιά, και βεβαίως και την Αρμερία και 
τα λιοντάρια της Βενετιάς.
Υπάρχουν τινες σε αυτή την πόλη που ακούν ακόμα και σήμερα στην κεντρική 
πλατεία του Πλατάνου το θρόισμα του κόκκινου μανδύα του Δόγη Φραντσέσκο 
Μοροζίνι. Λίγοι όμως έχουν αυτά τα ακούσματα και αυτά τα κρυφά χαρίσματα να αισθάνονται δίπλα τους αυτούς που έζησαν εδώ πριν από αυτούς.  Και όποιος δεν 
διαθέτει αυτή τη συναίσθηση είναι εύκολο να είναι ασεβής.

Και έτσι φτάσαμε να έχουμε διάφορες αδελφές πόλεις ανά τον κόσμο, αλλά  δεν 
κάναμε την υπέρτατη προσπάθεια να συνδεθούμε με αδελφοποίηση ή και με άλλους
 τρόπους με την Βενετία.
Δεν νιώθουν οι τοπικοί εξουσιαστές ότι ορίζουν τις τύχες μιας πόλης που κάποτε 
ήταν πρωτεύουσα της Βενετικής Αυτοκρατορίας στην Ανατολή. Και δεν έχουν κάνει
 τις απαραίτητες προσπάθειες και ενέργειες.
Φαντασθείτε:
Να είχαμε συνδεθεί με τα μουσεία και τα αρχεία της Βενετίας.
Να πραγματοποιούνται ανταλλαγές ειδών, υλικών, κουστουμιών, ιδεών
 μεταξύ του Καρναβαλιού της Βενετίας και του δικού μας (Τι θα δίναμε
 δηλαδή; Μόνον θα εισπράτταμε)
Να  δημιουργούσαμε τουριστικά πακέτα που θα περιελάμβαναν Βενετία,
 Ραγούζα (σημερινό Ντουμπρόβνικ), Ναύπλιο, Μονεμβασιά
Να υπήρχε προώθηση του τουρισμού και των προϊόντων μας στα 
εκατομμύρια τουριστών που επισκέπτονται ετησίως την Βενετία.
Να λαμβάναμε εξαιρετική τεχνολογία για την αποκατάσταση κτηρίων και 
μνημείων.

Αυτά θα γίνουν, φίλοι μου, από το 2019 και μετά. Δεν είναι δυνατόν να τα 
αρνηθείτε μένοντας στην απάθεια και την εσωτερική γκρίνια.
Θα ενταχθούμε στα μνημεία της UNESCO
Θα αδελφοποιηθούμε με την Βενετία.

Για να σταματήσει η μιζέρια στην πόλη.
Για να δούμε και κάτι εμπνευσμένο για το μέλλον των επόμενων γενεών

(αφιερωμένη η σημερινή ανάρτηση σε όλα τα Αναπλιωτάκια που γεννήθηκαν και 
θα γεννηθούν το 2017)