Kαλημέρα , μικρογραφία της ζωής το ποδόσφαιρο, και ουδείς πιό αχάριστος του ευεργετηθέντος...
Βρίσκεις στο σωματείο τέσσερα πέντε παιδιά νεαρής ηλικίας που από το καλοκαίρι δεν τα υπολογίζει κανένας από τους προπονητές, με 40 και 50 λεπτά συμμετοχής, και πολλές φορές εκτός αποστολής, μέσα στην απαξίωση,πρώτο μου μέλημα ήταν να τους ανεβάσω την ψυχολογία, με καθημερινές κουβέντες μαζί τους, πολύ δουλειά μέσα στο γήπεδο σε θέματα τακτικής, και τέλος να ρισκάρω μην κοιτώντας το αποτέλεσμα να παίξουν να πάρουν παιχνίδια συμμετοχής, σκεπτόμενος το αύριο της ομάδας, και πάντα με το σκεπτικό φεύγοντας από το γήπεδο να πηγαίνουν χαρούμενοι σπίτια τους.Τους φέρθηκα καλύτερα από παιδιά μου.
Δυστυχώς όμως είδαν τον ΠΑΝΝΑΥΠΛΙΑΚΟ ως μεταγραφική προίκα,[όχι οι ποδοσφαιριστές] μην βλέποντας τι τους πρόσφερε το σωματείο.
Το σκεπτικό,εγώ έφερα το παιδί μου εγώ το παίρνω όποτε θέλω, δεν το έχω καταλάβει....και στην τελική τι ρόλο παίζει το κάθε σωματείο που πληρώνει προπονητές γυμναστές κ.τ.λ , μήπως είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα...
Δηλαδή την αναγνωρισιμότητα, τα αγωνιστικά εφόδια που δίνει το κάθε σωματείο και ειδικά ο ΠΑΝΝΑΥΠΛΙΑΚΟΣ ,το εξαργυρώνει...με ένα καλημέρα...θέλω το δελτίο του γιού μου.
Τέλος λυπάμαι για πολλούς καλοθελητές...Τα ίδια θα έγραφα αν ήμουν και εκτός ομάδας, ο ΠΑΝΝΑΥΠΛΙΑΚΟΣ είναι ΕΝΑΣ είναι η ομάδα της πόλης, είναι η ομάδα της καρδιάς μου από 10 χρονών παιδί, το ίδιο πιστεύω και για πολλούς από εσάς που είστε αγνοί ΠΑΝΝΑΥΠΛΙΑΚΟΙ!!!!!!!
