Η επίσκεψη Βιρτζίνια Γουλφ γίνεται στην Ελλάδα με τον Leonard Woolf, Roger Fry, και Margery Fry,
τον Απρίλιο-Μάιο 1932. Ήταν μία ευτυχισμένη στιγμή σε μια δυστυχισμένη χρονιά γι ‘αυτήν.
Έτσι προσπαθώ να κάνω ορατή αυτή τη σκηνή που σύ
ντομα θα χαθεί για πάντα. Κι ίσως ακόμη προσπαθώ να αποφύγω αυτόν το δαίμονα που λέει, ίσως χωρίς λόγο, ότι θα ‘πρεπε να καταγράψει κανείς το πώς πήγαμε στην Κόρινθο, στο Ναύπλιο, στις Μυκήνες, το Μυστρά, την Τριπολιτσά, κι από κει πίσω ξανά στην Αθήνα
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μία προσπάθεια μετάφρασης από τα ιταλικά, της δημοσίευσης του ιστολογίου ilclassicista.net, με τίτλο “Gita al faro di Nauplia, con Virginia Woolf“, “Ταξίδι στο φάρο της Ναυπλίας, από την Virginia Woolf”. Μετά παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο στα ιταλικά. Παρακαλείτε όποιος γνωρίζει ιταλικά να κάνει μετάφραση ολόκληρου του κειμένου.
Στα χνάρια της μεγάλης Βιρτζίνια Γουλφ, μιας πρωτοπόρας λογοτέχνιδας, που μας μεταφέρει σε μία από τις πιο ελκυστικές περιοχές της Πελοποννήσου: το Ναύπλιο (λίγο περίεργο που ονομάζεται Νάπολη της Ρουμανίας).Όπως και σήμερα, το Ναύπλιο ήταν μια υποχρεωτική στάση του Grand Tour – που σχεδόν πάντα περιελάμβανε τις Μυκήνες, την Τίρυνθα, αλλά και το θέατρο της Επιδαύρου.Κατεβήκαμε στο Ναύπλιο από το ατμόπλοιο. Και αν αυτό το πλοίο δεν βρωμούσε, και αν δεν είχε επαληθεύσει τις ολέθριες συνέπειες που σχετίζονται με τα πλοία που βρωμάνε, το ταξίδι θα ήταν πιο ευχάριστο. Η θάλασσα ήταν αναστατωμένη από τα άλματα των δελφινιών. Περάσαμε τόσο κοντά στην παραλία για να είμαστε σε θέση να δούμε τα χωριά και στις πτυχώσεις των λόφων. Περιστασιακά σταματήσαμε στο λιμάνι, από τις πιο σημαντικές τοποθεσίες. Η πόλη αυξάνεται, όπως οι πυραμίδες στα ύψη, και απολαμβάνει τις πιο ευχάριστη θέα στην ακτή. Υπάρχουν πολλά χωριά, και η γη είναι άγονη και πετρώδης.Σε ένα τέτοια ταξίδι, δεν μπορείτε να φανταστείτε πως ήταν μια βόλτα με τον ήλιο στον ορίζοντα. Ήταν πάρα πολύ βίαιο, πάρα πολύ απότομη.…όπως και μεγάλο μέρος των φτωχών που δεν έχουν στην ιδιοκτησία τους ένα πανδοχείο, φάνηκαν καταδεκτικοί και χαρούμενοι. Υπήρχε ένα τέτοιο μικρό αγόρι που μας έδωσε ένα λεμόνι σε αντάλλαγμα για τα αυγά μας, και όταν φύγαμε φίλησε τα χέρια μας. Ήταν ένα μακρύ ταξίδι, γιατί διέσχισε τον κόλπο, και τις εσοχές στο χάρτη έχουν γίνει όρμοι, και ο ατμός έχει εξασθενίσει, και συνεχίσαμε αργά στο δρόμο μας μέχρι τις 9:30, όταν έπεσε άγκυρα…
Gita al faro di Nauplia, con Virginia Woolf
Luca Soverini – 01/12/2016, 13:17
Sulle orme della grande Virginia Woolf, il nostro Portolan
Sulle orme della grande Virginia Woolf, il nostro Portolano letterario ci conduce in una delle località più suggestive del Peloponneso: Nauplia (per un certo periodo bizzarramente denominata Napoli di Romania). Come anche oggi, Nauplia costituiva una tappa obbligata del Grand tour — quasi sempre affrontata dopo Micene e Tirinto, e in attesa dello spettacolo teatrale di Epidauro. A proposito di Grand Tour: con tutto il bene e l’ammirazione che si nutre per la scrittrice, non si può non notare in questo brano l’atteggiamento (fastidioso e sempre attuale) della turista altolocata, abituata ad ambienti ben più confortevoli e agiati.
«Siamo scesi a Nauplia in piroscafo. E se questo piroscafo non avesse puzzato, e se non si fossero verificate le atroci conseguenze legate alle navi che puzzano, nessun viaggio sarebbe stato più poacevole. Il mare era increspato solo dai salti dei delfini; siamo passati così vicini alla spiaggia da riuscire a vedere i paesini nelle pieghe delle colline; ogni tanto ci fermavamo nel porto delle località più importanti. Le città si elevano come piramidi sulle alture, e nell’insieme si godeva della vista più piacevole e varia della costa greca che si potesse desiderare. Non ci sono molte città, e la terra è spoglia e sassosa. In una campagna del genere, non si può immaginare di andare a passeggio; né, con il sole all’orizzonte, era poi davvero una bella terra. Era troppo violenta, troppo scoscesa; e, in quella luce, troppo del colore delle ossa nude. Sul ponte eravamo in compagnia di un gruppetto che, come gran parte dei poveri che non possiede una locanda, sembrava affabile e contento. C’era ad esempio un ragazzino che ci ha dato un limone in cambio delle nostre uova, e quando siamo andati via ci ha baciato le mani. Si è trattato di un viaggio lungo, perché abbiamo attraversato il golfo, e le intaccature sulla mappa sono diventate baie profonde, e il vapore è scemato, e abbiamo proseguito lentamente per la nostra strada fino alle 9:30, quando abbiamo gettato l’ancora»
The Diary of Virginia Woolf: 1931-1935
“Θα ξεκινήσουμε αύριο, νωρίς για τη Ναυπλία με αυτοκίνητο…. Πήγαμε στην Κόρινθο, Ναύπλιο, Μυκήνες Μυστρά, Τρίπολη κα πίσω στην Αθήνα….”
The Letters of Virginia Woolf: 1932-1935
“2576: to ETHEL SMYTH, NAUPLIA [GREECE]
“… Μυκήνες, υπέροχος κόσμος… Οι μέλισσες βουίζουν στον τάφο του Αγαμέμνωνα… ανάμεσα στην πεδιάδα και στα βατράχια που κοάζουν φαίνεται το Ναύπλιο τα απογεύματα…”
“… με αυτοκίνητο πεταχτήκαμε στο Ναύπλιο, Μυκήνες, Κόρινθο, Μυστρά, Δελφούς και αλλού… Υπήρχαν μέλισσες στον τάφο του Αγαμέμνωνα που βούιζαν και είχαν φτιάξει κυψέλη σε μία πέτρα… Η θάλασσα τριγυρ’ιζει το Ναύπλιο…
