Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

Καλό σου ταξίδι Περικλή...


Ένα νυχτερινό ταξίδι με τον Περικλή Τριανταφύλλου στο Αγρίνιο, το 1981, για τη μεταγραφή του Πλιάτσικα στον Πανναυπλιακό...


Πριν από λίγες ημέρες έφυγε ο Περικλής Τριανταφύλλου, λίγοι θυμούνται ότι ήταν Πρόεδρος του Πανναυπλιακού, ένας από τους σημαντικότερους Προέδρους που χάρη σ' αυτόν αναγεννήθηκε η ομάδα το 1980...

Στη μνήμη του, μια από τις πολλές στιγμές που δείχνουν το πάθος του για τον Πανναυπλιακό και τη θέληση του να τον κ

άνει μεγάλο...

Αρχές καλοκαιριού 1981, περίοδος μεταγραφών για το ποδόσφαιρο και συγκομιδής βερίκοκου για αγρότες και επιχειρήσεις.

Ο Περικλής Τριανταφύλλου, εκτός από Πρόεδρος του Πανναυπλιακού είναι και επιχειρηματίας, ασχολείται βασικά με το βερίκοκο και έχει εργοστάσιο στη Νέα Κίο, την ΕΛΝΑΚΟ.

Εγώ, είμαι γενικός Αρχηγός του Πανναυπλιακού από το καλοκαίρι του 1980 και καθημερινά σχεδιάζουμε την οργάνωση της ομάδας για τη νέα χρονιά και φυσικά τις μεταγραφές.


Ήδη με πρωτοβουλία και χρήμα του Περικλή, είχαν έρθει στην ομάδα ανάμεσα και σε άλλους, ο Καραβίδας, ο Ρένεσης, ο Κυριακίδης, ο Ιορδανίδης και ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής από το Αγρίνιο, που είχε καταταχτεί φαντάρος στο ΚΕΜΧ, ο Λευτέρης ο Πλιάτσικας.

Μας τον είχαν αφήσει από το 1980 για ένα χρόνο, όσο θα ήταν στρατιώτης, τέλειωσε ο χρόνος και έπρεπε να επιστρέψει στην ομάδα του, εμείς θέλαμε να τον κρατήσουμε και τους κάναμε πρόταση να τον πάρουμε κανονικά με μεταγραφή.

Ο Περικλής, μου λέει ότι κανόνισα ραντεβού να πάμε στο Αγρίνιο οι δυο μας και να περάσω από την ΕΛΝΑΚΟ, που δούλευαν διπλοβάρδιες, κατά τις επτά, ώστε μέχρι τις έντεκα να έχουμε φτάσει στο Αγρίνιο.

Εκείνο το βράδυ είχα παρέα και μία φίλη μου που στο άκουσμα για ταξίδι στο Αγρίνιο, πέταξε τη σκούφια της.

Πάμε στην ΕΛΝΑΚΟ όπου γίνεται χαμός, κάτι είχε χαλάσει, κάποια βλάβη σε μηχάνημα, που να φύγουμε στις επτά... Φύγαμε στις δέκα...

Εγώ δίπλα στον Περικλή, στην ασημί γκρι MBW 525 του και πίσω η κοπέλα.

Το σανίδωνε ο Περικλής, το αυτοκίνητο το ζήταγε και έτσι φτάσαμε στο Αγρίνιο γύρω στις μία και μισή, καθυστερήσαμε και στο φέρι μποτ...

Μας περίμεναν σε μια πιτσαρία, που την κρατούσαν ανοιχτή τόσο αργά για μας, ο Πρόεδρος και τρεις τέσσερις του Συμβουλίου...

Τελικά η καθυστέρηση μάλλον σε καλό μας βγήκε, γιατί ή που θα τσαντίζονταν και θα πήγαινε τσάμπα και το ταξίδι ή που θα είχαν μπαϊλντίσει και θα μας έλεγαν άντε να τελειώνουμε.


Το δεύτερο έγινε και φυσικά η επιθυμία του Λευτέρη να πάρει μεταγραφή στον Πανναυπλιακό.

Κανονίσαμε τα λεφτά, μας κέρασαν δυο πίτσες, και τέσσερις θα τρώγαμε, πήραμε την ελευθέρα του Λευτέρη και ξεκινήσαμε πανευτυχείς για το Ναύπλιο.

Η ώρα που φύγαμε ήταν τρεις, δε μας ένιαζε, ο Περικλής γέλαγε, έκλαιγε, ήταν ευτυχισμένος, χαρούμενος, ένας καταπληκτικός παίχτης και καλό παιδί θα γινόταν "δικός" μας, θα ανήκε στην οικογένεια του Πανναυπλιακού, θα ερχόταν για πάντα στο Ναύπλιο, θα έστηνε το δικό του σπιτικό εδώ, με την αγάπη του την Πατρούλα, που τον ακολούθησε από το Αγρίνιο.

Μόνο η φίλη μου, άσχετη με το ποδόσφαιρο, δεν καταλάβαινε γιατί χαιρόμαστε τόσο και ο Περικλής, που στην αρχή στραβομουτσούνιασε γιατί θα ερχόταν μαζί μας, μετά την ευχαριστούσε γιατί τη θεώρησε γούρικη.

Απίθανο το ποδόσφαιρο, σε όλες του τις παραμέτρους, δεν είναι απλά σχολείο ζωής, είναι ίσως η μόνη ανθρώπινη δραστηριότητα που προσφέρει τόσες πολλές και διαφορετικές συγκινήσεις.

Πρόλαβα δεν πρόλαβα να ξαπλώσω μια ώρα και πηγαίνω να ανοίξω το Φαρμακείο μου στο Μεγάλο Δρόμο (εκεί που είναι σήμερα τα παγωτά Κουστένη), με το που φτιάχνω καφέ "μπουκάρουν" στην κυριολεξία, ο Τάκης ο Προύντζος και ο Νίκος ο Σαββάκης να μάθουν τι έγινε.

Νέες χαρές και μπράβο, έρχεται και ο Πέτρος ο Γεωργόπουλος (Μαγκιόρος) και στις δέκα παρά το πρωί πίνουμε ουίσκι...

Κάποια στιγμή έφυγαν και ο Προύτζος με το Μαγκιόρο θα πήγαιναν στο ΚΕΜΧ να βρουν και να πουν τα ευχάριστα στο Λευτέρη, που περίμενε με αγωνία...

Πολλές ιστορίες έχω να γράψω για το Λευτέρη, έναν πανέξυπνο ποδοσφαιριστή, όμως αυτή η ανάρτηση ανήκει στον Περικλή Τριανταφύλλου, ένα πραγματικό καθοδηγητή, ένα βαθύ γνώστη του ποδοσφαίρου που ήρθε από την πατρίδα του το Αίγιο και έγινε ένας Ναυπλιώτης, που τίμησε όσο λίγοι το μέρος που τον δέχτηκε...

Καλό σου ταξίδι Περικλή...

Prefadoros


https://pannafpliakos-iraklis.blogspot.gr/2017/07/1981.html?spref=fb