Σήμανε και φέτος χαρούμενος, φρεσκοασπριμένος, γιορτινός, ο Αϊ Λιάς του Χώνικα, που από ψηλά αγναντεύει ολομόναχος τον αργολικό κόλπο και τ’ άπαρτα κάστρα του Άργους και του Ναυπλίου. Ήρθε η μέρα η χαρούμενη να τ’αγναντέψει με παρέα. Και ξεκινήσαμε μια μ’ένα δυνατό αγροτικό και μια με τα πόδια σε δύσκολη ανάβαση, να φτάσουμε στο μικρό ξωκλήσι και να ευχηθούμε, όλοι προς όλους, να ξαναβρούμε τη δύναμη του χρόνου για την ανάβαση στη χάρη του. Μπροστά ο παπα-Γιώργης Σελλής, πίσω εμείς. Και πόσο τα λόγια του παπά και της μικρής καμπάνας αντήχησαν αλλιώτικα μέσα μας! Και ξέφυγαν πετώντας γύρω τριγύρω στα βουνά και τα χωριά την ώρα της όμορφης δύσης. Και κατρακύλησαν απαλά και χαρούμενα στον αργολικό κάμπο και τη θάλασσα. Η νύχτα το ίδιο χαρούμενη με ιστορίες του χωριού, κρασί και ύπνο κάτω από πανέμορφο έναστρο ουρανό. Και σήμερα μετά τη λειτουργία η επιστροφή. Ο Αϊ Λιάς θα μείνει πάλι έρημος, μα θα μας αξιώσει και πάλι του χρόνου να περάσουμε γιορταστικά μαζί του.
