Μπάμπης Αντωνιάδης
Δημοτικός σύμβουλος της ΑΛΛΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ
Τρίτη απόγευμα. Στις 7.30 μμ έχουμε δημοτικό συμβούλιο. Παίρνω από το καφενείο δίπλα το καφεδάκι μου και πάω χαλαρός στη συνεδρίαση. Μετά τις ερωτήσεις εκτός ημερήσιας, αρχίζει η συζήτηση των θεμάτων της ημερησίας διάταξης, κατά τις 7.45 μμ περίπου. Πρώτο θέμα είναι η απόφαση για το ποια έργα θα ενταχθούν σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα, μαζί με το γείτονα δήμο Άργους – Μυκηνών. Μοιράζουμε δηλαδή προϋπολογισμό γύρω στα 8.000.000 €. Κάνω την πρωτοομιλία μου με χρόνο ίσως και πάνω από πέντε 5 λεπτά για μια εισήγηση 28 σελίδων και 12 προτεινόμενων έργων. Γίνονται οι τοποθετήσεις του δημάρχου και μελών της αντιπολίτευσης και ζητώ δευτεροομιλία.
Τότε παρεμβαίνει δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας: Τι θα γίνει, ρε Αντωνιάδη; Εσένα θα ακούμε συνέχεια; Θέλουμε να πάμε και στα σπίτια μας.
Πρόκειται δε για ένα θέμα που ως εκπρόσωπος της ΑΛΛΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ, ήμουν ο μόνος από τους δημοτικούς συμβούλους που παρευρέθηκε στο δημόσιο διάλογο (από το υπόλοιπο δημοτικό συμβούλιο ήταν μόνο ο δήμαρχος και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου). Τοποθετήθηκα με συγκεκριμένες προτάσεις και στη συνέχεια κοινοποιήσαμε δημόσια τις απόψεις μας. Δεν είμαι σίγουρος για το πόσοι δημοτικοί σύμβουλοι είχαν διαβάσει την εισήγηση των 28 σελίδων που είχαμε πάρει το μεσημέρι της προηγούμενης ημέρας.
Τη στιγμή της παρέμβασης βγαίνεις από τα ρούχα σου. Η απάντησή μου; Πάρε το λόγο και πες μου ότι λέω μαλ…… Αλλά πες και κάτι για το θέμα που συζητάμε. Μετά άκουσα τις σοβαρές επιπλήξεις από το δήμαρχο για τη συμπεριφορά μου και συνεχίσαμε.
Για την ιστορία, η εισήγηση του δημάρχου πέρασε με μόνο τέσσερις λευκές ψήφους.
Η συνεδρίαση έληξε γύρω στις 9.30 μμ. Σε δύο περίπου ώρες κουβεντιάσαμε 29 θέματα και μοιράσαμε μερικές χιλιάδες ευρώ . Στο τέλος της συνεδρίασης ο σύμβουλος μου λέει: Αυτά λες τόσα χρόνια ρε Αντωνιάδη και κανείς δεν σε ψηφίζει.
Και έχει δίκιο. Ίσως στις εκλογές αυτός ο σύμβουλος να έχει πάρει ψήφους σε παραπλήσιο αριθμό με τις ψήφους που πήρε συνολικά η δική μας παράταξη, χωρίς να έχει μιλήσει ποτέ.
Και το ερώτημα μου είναι: Πως μπορώ να αυτοχαρακτηριστώ;
Φωτογραφία Νίκου Βραχνού.
