Του Παναγιώτη Δρακόπουλου
Ο Σύνδεσμος βράβευσε -ως είθισται- τους τεχνικούς που κατέκτησαν διακρίσεις την περασμένη σεζόν, μεταξύ αυτών και οΛευτέρης Κοκκάλας, ο οποίος οδήγησε τον Οίακα Ναυπλίου στη δεύτερη άνοδο της ιστορίας του στην Γ’ Εθνική (σ.σ. ήταν παρών και στην πρώτη άνοδο το 1995, ως παίκτης τότε). Ως εδώ καλά…!
Οταν, όμως, ακούστηκε το όνομα του κόουτς Κοκκάλα για να ανέβει στο “βήμα” και να παραλάβει το βραβείο του, εκείνος απουσίαζε, γεγονός που δεν προξένησε απορία, αφού πολλοί ήταν οι προπονητές από την επαρχία, που δεν κατάφεραν να παρευρεθούν στην εκδήλωση του ΣΕΠΚ και ο λόγος προφανής, μιας και ζουν μακριά απ’ την πρωτεύουσα.
Ελα, όμως, που λίγη ώρα αφότου είχε ολοκληρωθεί η εκδήλωση και ήδη οι περισσότεροι απ’ τους παρευρισκόμενους είχαν αποχωρίσει, ανανεώνοντας το ραντεβού τους για του χρόνου, έκανε την εμφάνισή του ο Λευτέρης Κοκκάλας, παρέα με τον άμεσο συνεργάτη του στον Οίακα Ναυπλίου (μέχρι να λύσουν τη συνεργασία τους με την ομάδα πριν από λίγο καιρό), Βασίλη Γεωργακόπουλο!
Οχι, ο κόουτς Κοκκάλας και ο συνεργάτης του δεν ξεχάστηκαν σε κανένα… μπαράκι της Αθήνας (σπάνια έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τη νυχτερινή ζωή της πρωτεύουσας)! Ο λόγος της καθυστερημένης εμφάνισής τους ήταν άλλος! Ποιος; Μα, τα μπλόκα, φυσικά!
Κοκκάλας και Γεωργακόπουλος έχοντας κατά νου ότι ερχόμενοι από το Ναύπλιο στην Αθήνα θα συναντήσουν τα δυναμικά μπλόκα των αγροτών, ξεκίνησαν από το μεσημέρι της Κυριακής, ώστε να φτάσουν στην κοπή της πίτας, στην ώρα τους! Παρ’ όλα αυτά, στην Εθνική οδό Αθηνών-Κορίνθου δεν κουνιόταν… φύλλο, με συνέπεια οι δύο προπονητές να μην προλάβουν ούτε λεπτό από την εκδήλωση!
Και επειδή ούτε κάμερες, ούτε φωτογραφικούς φακούς, ούτε τη χαρά της βράβευσης και του χειροκροτήματος από τους συναδέλφους του πρόλαβε να χαρεί ο Λευτέρης Κοκκάλας, κατά την έξοδό του απ’ το ξενοδοχείο όπου πραγματοποιήθηκε η λαμπρή εκδήλωση (μία που ήρθαν και μία που… έφυγαν οι άνθρωποι, τόση ταλαιπωρία άδικα!) είπε να βγάλει μία φωτογραφία μαζί με το βραβείο του (σ.σ. είναι η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο), έτσι για να την κρατήσει ως ανάμνηση και να έχει να λέει μετά από καιρό για εκείνη την περιπετειώδη ημέρα…!
