Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Η πόλη που βράβευσε τον Λιάπη

Για προφανείς λόγους ο βραβευμένος με Οσκαρ πρωταγωνιστής του Χόλιγουντ Τσάρλτον Χέστον αποκαλείται παρ’ ημίν Ιστον, όπως και ο νομπελίστας Γερμανός συγγραφέας Χέρμαν Χέσε μεταφέρεται στη γλώσσα μας Χέρμαν Εσε. Προς αποφυγήν ανάλογης παρεξήγησης, οι ελληνικοί τουριστικοί οδηγοί αποδίδουν ως Μάλακα την εξωτική άλλοτε πορτογαλική αποικία που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της μαλαισιανής χερσονήσου, η οποία ανακηρύχτηκε το 2008 από την Ουνέσκο Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Ο υπόλοιπος κόσμος την ονομάζει όπως και οι ντόπιοι: Μαλάκα.

Ο Γιώργος Λιάπης, εμβληματική μορφή του διεθνούς κινήματος «Δεν Πληρώνω», αφού φόρτισε τον ηλεκτρικό συσσωρευτή του πολυτελούς του SUV των 4.000 κυβικών με μια αυτοκινητάδα στη Λούτσα, είπε να γεμίσει και τις δικές του μπαταρίες με ένα ολιγοήμερο ταξιδάκι αναψυχής στις θερμές θάλασσες της μακρινής Ανατολής. Την Παρασκευή το πρωί δεν εμφανίστηκε στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων. Φανατικός πολέμιος των μνημονίων, αρνήθηκε να σταθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης τους. Εστειλε τον δικηγόρο του να ζητήσει αναβολή, ενώ ο ίδιος, με περιβολή παραλλαγής, για να αποφύγει τα αδιάκριτα βλέμματα, κατευθύνθηκε προς το «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Ντροπαλός εκ φύσεως, δεν θέλησε να γίνει αντικείμενο εκδηλώσεων επιδοκιμασίας. Τυγχάνει επίσης εξαιρετικά μετριόφρων και ασφαλώς έχει κάθε λόγο να είναι. Πέρασε τον έλεγχο διαβατηρίων κατά τις 5 το απόγευμα, αλλά στην αίθουσα αναχωρήσεων αναγνωρίστηκε από υποψιασμένους συνεπιβάτες οι οποίοι του έτειναν ανοικτή την παλάμη και τον έφτυσαν σταυρωτά να μη βασκαθεί. Μέσα σε αποθέωση επιβιβάστηκε στο αεροσκάφος με αρχικό προορισμό την Ντόχα του Κατάρ· καταραμένη φτώχεια. Του πνεύματος.

Ο ναύλος φυσικά ήταν πληρωμένος από τον εμίρη εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης για την προσφορά του Μισέλ στις μεταφορές και τον πολιτισμό. Ο ίδιος δεν πληρώνει από ιδεολογία. Στο αναπαυτικό κάθισμα της πρώτης θέσης θυμήθηκε το ένδοξο παρελθόν. Το ιστορικό ταξίδι -τσάμπα κι αυτό- με το αεροπλάνο του Ζισκάρ ντ” Εστέν από το Παρίσι στην Αθήνα στις 24 Ιουλίου του 1974. Κατέβηκε πρώτος ο θείος του, έπειτα ο Τάκης Λαμπρίας και ακριβώς από πίσω η αφεντομουτσουνάρα του με σκούρα γραβάτα και καρέ μαλλί. Ο εξάδελφός του ήταν τότε νιάνιαρο και καθώς δεν είχε εφευρεθεί το πλέι στέισον, κούρδιζε σιδερένια αυτοκινητάκια απαλλαγμένα από τέλη κυκλοφορίας και ασφάλιστρα.

Στη συγγένεια με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή οφείλει μια σταδιοδρομία που ζήλεψαν πολλοί. Ηταν όμως γιος της Αντιγόνης και όχι του Αλέκου κι αυτή η ασήμαντη λεπτομέρεια τού στοίχισε την πρωθυπουργία στην κληρονομική δικτατορία του Ελλαδιστάν. Ανάμεσα στα σύννεφα τού ήρθαν στον νου τόσες και τόσες πτήσεις με έξοδα της Siemens. Απορροφημένο από παρόμοιες σκέψεις τον ανακάλυψαν δαιμόνιοι ρεπόρτερ στη Μαλαισία. Μόλις έγινε γνωστή η εκεί παρουσία του, έσπευσαν οι αρχές της πόλης, που για ευνόητους λόγους τονίζουμε λάθος, να του παραδώσουν το χρυσό κλειδί. Η Μαλάκα τιμά τον αντάξιο του ονόματός της ξένο. Βροχερά Χριστούγεννα, εξαιτίας του ξεματιάσματος του Μισέλ, προοιωνίζονται τα μετέωρα.

Μετέωρος