Προκειμένου να χάσει την εξουσία, αποφάσισε χωρίς ίχνος συστολής να συμφωνήσει με την ηγέτιδα της Ακροδεξιάς Σιβ Γιένσεν να σχηματίσουν κυβέρνηση Δεξιάς - Ακροδεξιάς, η οποία θα έχει μόνο 77 από τις 169 έδρες του Στόρτινγκ, του νορβηγικού κοινοβουλίου, ενώ για την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία απαιτούνται 85 έδρες. Και όχι μόνο αυτό. Κατόρθωσε να πείσει τα δύο μικρά κεντροδεξιά κόμματα να στηρίξουν την κυβέρνηση Δεξιάς - Ακροδεξιάς χωρίς να συμμετέχουν σε αυτήν, εξασφαλίζοντας ουσιαστικά στην υπό σχηματισμό κυβέρνηση άνετη κοινοβουλευτική στήριξη 96 βουλευτών!
Οπως εξήγησε μάλιστα ο Μίκαελ Τέτσνερ, στέλεχος της Δεξιάς, έγινε «συμβιβασμός με δυνατότητα εισόδου στην κυβέρνηση». Σε απλά ελληνικά δηλαδή τα δύο «αιδήμονα» κεντροδεξιά κόμματα... «θα κόψουν κίνηση» και αν διαπιστώσουν ότι οι Νορβηγοί αποδέχονται με άνεση τη διακυβέρνησή τους και από την Ακροδεξιά, τότε όποιο από τα δύο μικρά κόμματα θελήσει, μπορεί να μπει κι αυτό στην κυβέρνηση αμέσως μόλις το θελήσει!
Δεν νομίζουμε προσωπικά ότι οι Νορβηγοί έχουν κανένα πρόβλημα με την Ακροδεξιά, δεδομένου ότι τόσο στις εκλογές του 2009 όσο και σε εκείνες του 2005 είχαν βγάλει στον συντηρητικό χώρο πρώτο το... ακροδεξιό Κόμμα της Προόδου, πολύ μπροστά από τη Δεξιά! Αλλο τώρα αν και στις δύο εκείνες εκλογικές αναμετρήσεις η επικράτηση της Ακροδεξιάς είχε επισκιαστεί και υποβαθμιστεί συνειδητά και εσκεμμένα από την επικράτηση των Νορβηγών σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι κυβέρνησαν τη Νορβηγία κατά την οκταετία 2005-2013 με κεντροαριστερές κυβερνήσεις με πρωθυπουργό τον σοσιαλδημοκράτη Γιενς Στόλτενμπεργκ.
Οι Νορβηγοί ακροδεξιοί είναι οι πρώτοι που θα κυβερνούν τόσο ανοιχτά, με πληθώρα υπουργών - η αρχηγός τους μάλιστα θέλει το υπουργείο Οικονομικών. Η Ακροδεξιά, όμως, είναι πανίσχυρη πλέον σε όλες τις χώρες της Σκανδιναβίας, η οποία πριν από λίγες δεκαετίες ήταν το υπόδειγμα σοσιαλδημοκρατικής προοδευτικής διακυβέρνησης. Υπενθυμίζουμε ότι στις τελευταίες εκλογές του 2011 στη μεν Φινλανδία το ακροδεξιό κόμμα των Αληθινών Φινλανδών πήρε 19%, στη δε Δανία 12,3% ήταν το ποσοστό του ακροδεξιού Κόμματος του Δανικού Λαού.
Εναν χρόνο νωρίτερα, το 2010, στις τελευταίες εκλογές της Σουηδίας, για πρώτη φορά στην ιστορία μπήκε στο κοινοβούλιο κόμμα της Ακροδεξιάς, οι Δημοκράτες της Σουηδίας, παίρνοντας 5,7%. Η είσοδος της Ακροδεξιάς στην κυβέρνηση της Νορβηγίας δεν είναι η μοναδική κακή είδηση. Οπως μεταδίδεται από την Αυστρία, ο ηγέτης του δεξιού Λαϊκού Κόμματος Μίκαελ Σπίντελεγκερ, το οποίο σημείωσε το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα εδώ και... 70 (!) χρόνια, δείχνει απρόθυμος να συγκροτήσει πάλι «μεγάλο συνασπισμό» με τους σοσιαλδημοκράτες που κι αυτοί σημείωσαν το χειρότερο μεταπολεμικό της αποτέλεσμα - να φανταστεί κανείς ότι το... 1945 είχαν πάρει 44,6% και τώρα πήραν 27,1%!
Ο αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος φλερτάρει με την ιδέα, αντί να γίνει πάλι υπουργός με σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο αφού το κόμμα του πήρε μόνο 23,8%, να γίνει ο ίδιος καγκελάριος συνεργαζόμενος με την Ακροδεξιά του Κόμματος της Ελευθερίας! Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η αυστριακή Δεξιά είναι αυτή που το έτος 2000 έβαλε την Ακροδεξιά στην κυβέρνηση προκαλώντας θυελλώδεις αντιδράσεις υποκριτικού χαρακτήρα από την ΕΕ. Τα αποτελέσματα μάλιστα της συγκυβέρνησης Δεξιάς - Ακροδεξιάς υπήρξαν εξαιρετικά ευνοϊκά για τη Δεξιά και το δέλεαρ επανάληψης εκείνης της κυβερνητικής συνεργασίας είναι πολύ μεγάλο. Στις εκλογές του 2009 είχαν πάρει 26,9% η Δεξιά του εν συνεχεία καγκελάριου Βόλφγκανγκ Σίσελ και 26,9% η Ακροδεξιά του Γιεργκ Χάιντερ.
Στις εκλογές του 2002 η Δεξιά εκτοξεύθηκε στο 42,3% και η Ακροδεξιά καταβαραθρώθηκε στο 10%!
Ο δεξιός Σίσελ παρέμεινε καγκελάριος έως το 2006 ξαναπαίρνοντας την Ακροδεξιά στην κυβέρνησή του, πλήρως υποταγμένη και διαλυμένη. Το δέλεαρ είναι μεγάλο για την αυστριακή Δεξιά.
