Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Γηράσκουμε
αεί διδασκόμενοι. Η απελευθέρωση των τριών βουλευτών της Χ.Α. απέδειξε
σε όλη την ελληνική κοινωνία ότι η δικαιοσύνη στην Ελλάδα είναι όντως
ανεξάρτητη. Η δικαιοσύνη ανεξάρτητη, το κράτος ουδέτερος μηχανισμός προς διεκδίκηση, τα κόμματα υπεράνω ταξικών και λοιπών συμφερόντων, τα μονοπώλια, ντόπια και ξένα και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι αποκλειστικά απασχολούμενοι με την επιχειρηματικότητα (υγιή ή όχι ), οι δημοσιογράφοι αντικειμενικοί λειτουργοί της αλήθειας και οι πρεσβείες (από τον Ιούλιο του 1974 και μετά) απλά σφραγίζουν διαβατήρια.
Την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης πιστοποιεί και η ίδια η Χ.Α. με την ανακοίνωσή της: «Γίνεται σαφές πως η Ελληνική Δικαιοσύνη
(την οποία είχε καταγγείλει ο Χ.Παππάς πριν δύο ημέρες) αρνήθηκε να
εκτελέσει το πολιτικό έγκλημα της κατοχικής κυβέρνησης των ξενόδουλων.» Ας ελπίσουμε να μη την πιστοποιήσει και η Αριστερά , αρνούμενη να σχολιάσει τις αποφάσεις της.
Ποια ερμηνεία μπορεί να δοθεί σε αυτή την μικρή «υποχώρηση»-ήττα της κυβέρνησης;
Απολύτως προσχεδιασμένη ενέργεια, αυτόνομη και ανεξάρτητη (με ολίγα σταγονίδια ) δικαιοσύνη ή ένα μικρό βήμα πίσω (μαζί με κάποιο deal συμβιβασμού); Η επόμενη μέρα και η τύχη των Μιχαλολιάκου-Παππά θα κρίνει πολλά. Αλλά όχι όλα.
Μήπως θα πρέπει να θέσουμε διαφορετικά το ερώτημα; Ποιο είναι το πολιτικό, γεωστρατηγικό και οικονομικό περιβάλλον; Ασκεί έστω και την ελάχιστη επιρροή πάνω στις εξελίξεις ή ότι συμβαίνει στην υπόθεση Χ.Α. είναι μια ανεξάρτητη συνθήκη;
Στο πεδίο της οικονομίας δεν έχουμε μόνο το νέο μνημόνιο που θα απαιτήσει ένα καταιγισμό επιπλέον βάρβαρων δημοσιονομικών μέτρων με σκοπό την μείωση του ελλείμματος στο 1,6% του ΑΕΠ μέχρι το 2015, στόχο κατά πολύ υψηλότερο από τον αντίστοιχο του Μνημονίου 3. Έχουμε τη συνολικότερη εικόνα μιας οικονομίας που τελεί υπό κατάρρευση. Η μείωση κατά 14% που σημείωσε ο όγκος του λιανικού εμπορίου τον Ιούλιο (πέρυσι η πτώση ήταν στο 9,2%) είναι χαρακτηριστική αυτής της εικόνας.
Το θερμό φθινόπωρο του εργατικού κινήματος μπορεί προσωρινά να υποχώρησε , όμως εστίες υπάρχουν ακόμη και αιτίες ακόμη περισσότερες.
Η Συμφωνία της Νέας Υόρκης μεταξύ
του Ε. Βενιζέλου και Α. Νταβούτογλου, (στη βάση της οποίας η Αθήνα θα
συναντηθεί επισήμως με τον διαπραγματευτή της «Τουρκοκυπριακής
Κοινότητας» κάτι που αντίστοιχα θα πράξει και η Άγκυρα με τον
διαπραγματευτή της «ελληνοκυπριακής κοινότητας»), ισοδυναμεί με έμμεση
αναγνώριση του Τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους. Χαρακτηριστική του κλίματος είναι και η off the record δήλωση του αντιπροέδρου της Τουρκίας Α.Γκιούλ , στη δεξίωση του γραμματέα του Ο.Η.Ε. ότι εάν ενταχθεί η Τουρκία στην Ε.Ε., η Αγκυρα, μαζί με την Αθήνα και τη Λευκωσία, θα πρέπει να σχηματίσουν στους κόλπους της Ενωσης ένα «ενιαίο μπλοκ της Ανατολικής Μεσογείου».
Ο ΝΑΤΟϊκός άξονας της νοτιοανατολικής Μεσογείου, με βασικούς πυλώνες Ισραήλ και Τουρκία και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και προοπτική απαιτούν, ιδιαίτερα σε αυτή τη συγκυρία, μια σταθερότητα που πρέπει να έχει και ισχυρές εσωτερικές προϋποθέσεις.
Το κλειδί λοιπόν είναι η ανάγκη για σταθερότητα.
Σταθερότητα σε όλα τα επίπεδα. Σταθερότητα που στην Ελλάδα μόνο μια
κυβέρνηση Σαμαρά (με τις όποιες τροποποιήσεις) μπορεί αντικειμενικά
(και σε αυτή τη φάση) να υποσχεθεί. Σταθερότητα που πιθανά να κινδύνευε
από την διενέργεια επαναληπτικών εκλογών σε 10 ή παραπάνω εκλογικές
περιφέρειες. Σταθερότητα που περίγραψε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός,
μιλώντας στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Peterson Institute for International Economics : "συντρίβουμε τον εξτρεμισμό,
έχουμε σαν κυβέρνηση την πολιτική βούληση, πάντα με σεβασμό στο
Σύνταγμα και τους νόμους, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής έχει οδηγηθεί στην φυλακή" αλλά «εκτός από τη Χρυσή Αυγή πρέπει να αντιμετωπιστεί και το άλλο άκρο, ή "ακραία αντιπολίτευση" ("extreme opposition") που μιλάει για έξοδο από τo NATO, το ευρώ και την ΕΕ, …κάτι που θα ήταν πολύ επιζήμιο για τη μεγάλη υπόθεση».
Η Χ.Α. αποτελεί ένα σύνθετο φαινόμενο.
Και επειδή ποτέ ένα φαινόμενο δεν έχει μια πλευρά (η ΧΑ πλήρως
αυτονομημένη από το αστικό κράτος ή –αντίθετα- η ΧΑ «έμμισθος υπάλληλος»
ή άβουλο υποχείριο των κυβερνητικών σχεδιασμών) υπάρχει και η περίπτωση
της σχετικής αυτονόμησης, ειδικά μπροστά στο
ενδεχόμενο μακροχρόνιων φυλακίσεων. Και στην περίπτωση μιας τέτοιας
σχετικής αυτονόμησης , δε μπορεί να αποκλειστεί κανένα σενάριο.
‘Ότι και να συμβαίνει όμως , το κύριο είναι ότι οι εξελίξεις αυτές συνιστούν μια τεράστια πολιτική και επικοινωνιακή ήττα της κυβέρνησης Σαμαρά. Είτε γιατί τα στοιχεία δεν ήταν «δεμένα» είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο, η κυβέρνηση είναι υπόλογη.
Και η αριστερά θα πρέπει , εκτός από το να αξιοποιήσει άμεσα τις εξελίξεις , να βγάλει και ένα βασικό συμπέρασμα. Η συντριβή του φασισμού δεν θα γίνει , με ανάθεση μάλιστα, από το αστικό κράτος.
Τα
εκλογικά αποτελέσματα σε Νίκαια και Ρέντη ήταν ενδεικτικά ΣΥΡΙΖΑ:
25,09 ,ΚΚΕ:14,39 , Ανεξ. Ελληνες:11,4, Χρυσή Αυγή:9,02, Ν.Δ. 9,01
ΠΑΣΟΚ: 7,99, ΔΗΜΑΡ: 5,83 Οικ. Πράσινοι:3,38 % ΑΝΤΑΡΣΥΑ: 1,21 %.
Αντίστοιχα θα δούμε και στο Κερατσίνι και το Πέραμα (Ας κάνουμε
υποθέσεις για τo ποιο θα μπορούσε να είναι σήμερα το αποτέλεσμα). Το
ερώτημα λοιπόν είναι πως σε μια περιοχή με την αριστερά πάνω από το 40%
και τη ΧΑ στο 10%, το «δρόμο» να τον έχει κερδίσει η ΧΑ.
Το ερώτημα δεν είναι (μόνο) πως θα περιοριστεί η επιρροή της ΧΑ αλλά
και πως η αριστερά θα αξιοποιήσει το ήδη υπάρχοντα δυναμικό της .
Πολιτικά, ιδεολογικά, ηθικά και οργανωτικά.
