Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

ΤΕΡΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΦΙΕΣ

ΤΕΡΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΦΙΕΣ

Χθές το βράδυ,
μες τα βαθιά-βαθιά σοκάκια,
συνάντησα έναν μύωπα μεσήλικα.
Περπατούσε σκυφτά,
σχεδόν παράλυτος από το μέτωπο και πάνω.
Έφτυσε την μασέλα του
στον τοίχο που είχαν γράψει:
"ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΧΗΜΕΙΑ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ ΚΑΝΩ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ "
και προφανώς ενοχλημένος,
έβγαλε μια κίτρινη κάμερα απ΄την χολή του,
δυο ανθρώπινες καρδιές απ'την καρδιά του
ξεκόλλησε το δέρμα του,
φτιάχνοντας ένα καμβά σαν ιατρικό σεντόνι  .

Στην μία καρδιά είχε χαράξει την λέξη ΨΑΙΜΑ
ενώ  η άλλη νεκροζώντανη μοιρολογούσε:

"Η γλώσσα μου είναι στεγνή
σαν κάρβουνο στο χιόνι,
κι η φτώχια μου ανθεί
στον καναπέ της μόνη"

Κινηματογραφούσε δέκα εικοσαετίες φίλμ μουχλιασμένο,
μουχλιασμιένο και ιδρωμένο όπως ήταν η παλάμη του.

Ταράχτηκαν οι πληγές της κοιλιάς μου,
κόπηκαν τα ράμματα του ορίζοντα
απ΄το μακάβριο  θέαμα ,
που ορκίστηκα στην  υπομονή μου
όταν θα με  ξορκίσουν τούτα τα σοκάκια
πέτρα να γίνουν τα μάτια μου,
να φτύνω δόντια στο τραπέζι μου
αν αφήσω να κλέψουν ακόμη μιαν ΄Ανοιξη απ΄την ζωή μου.