ΝΑΥΠΛΙΟ - Τα άσεμνα ποδήλατα

Τα άσεμνα ποδήλατα

Κάποιο καλοπροαίρετο πουλάκι, ένα από αυτά τα ναυπλιώτικα που κάνουν τσίου τσίου από γειτονιά σε γειτονιά και από σπίτι σε σπίτι, μου κελάηδησε τις προάλλες πως τα καινούρια ποδηλατάκια του Δήμου, αυτά μωρέ τα άσπρα που βρίσκονται σε διάφορα σημεία της πόλης και μπορείς να  τα δανειστείς για κάνα μισάωρο μέχρι να κάνεις τις δουλειές σου, αυτά λοιπόν τα ποδήλατα δεν θα βρίσκονται πιά στον οικισμό της Πρόνοιας. Θα φύγουν από κεί τελείως. Ο λόγος; Δεν έχει κανένα ποδήλατο σέλα. Έχουν κλαπεί όλες.

Όταν η είδηση έφτασε στ' αυτιά μου, δύο πράγματα μου ήρθανε στο νου.

Πρώτον. Οι Χρυσαυγίτες της πόλης μας πρέπει να είναι τελικά τελείως ανεύθυνοι και πολιτικάντηδες. Έχουν πάρει ένα πολύ σημαντικό εκλογικό ποσοστό στη πόλη αλλά και στη περιοχή, εκατοντάδες πολίτες τους ψηφίσαμε γιατί πιστέψαμε στα λόγια τους, στο πρόγραμμά τους, στο πνεύμα τους και τον πατριωτισμό τους, σκεφτήκαμε πως είναι άφθαρτοι, αμόλυντοι και προπαντός καθαροί, και αυτοί αντί να μας τιμήσουν με την εμπιστοσύνη που τους δείξαμε, αντί να προσέχουν νυχθημερόν τις περιουσίες μας, να φυλάν τα σπίτια μας και να μας προστατεύουν, μπροστά στα μάτια τους, δίπλα ακριβώς από τα γραφεία τους, που παρεμπιπτόντως τα έχουν περιφραγμένα με συρματόπλεγμα, δίπλα ακριβώς από το υπεροχυρωμένο κάστρο τους, κλέβονται ασύστολα και θρασύτατα δημοτικές σέλες.

Είναι δυνατόν; Τόσο γκαβοί αυτοί οι ναυπλιώτες χρυσαυγίτες; Τόσο άχρηστοι; Αυτοί θα μας σώσουν από τους κομμουνιστές, τους τρομοκράτες και τους αλλοδαπούς; Δεν μπορούν να προστατέψουν τις σέλες μας, τις σέλες μας(!!!) και θέλουνε να σώσουνε τη χώρα; Αν είναι να το κλείσουμε παιδιά το μαγαζί, να πάμε όλοι να γίνουμε μονιμάδες στο στρατό που είναι και ο φυσικός μας χώρος και ας αφήσουμε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Γι αυτό από αύριο σύντροφοι εθνικοσοσιαλιστές εμπρός βήμα ταχύ, περιφρούρηση και εθνική επαγρύπνηση. Μοιράστε βάρδιες, βγάλτε σκοπιές, νούμερα και συνθηματικά, περιπόλους και εφόδους γύρω από τη πλατεία και φυλάχτε σαν κόρη οφθαλμού τις σέλες μας. Έχετε χρέος ιερό στη πατρίδα, το έθνος και τη πόλη που σας τίμησε με τη ψήφο της να κάνετε επιτέλους κάτι χρήσιμο. Οι σέλες ήταν, είναι και θα είναι δημοτικές! Νῦν ὑπέρ πάντων ο ἀγών!

Δεύτερον. Μήπως τώρα που υπάρχουν ποδήλατα στη πόλη χωρίς σέλα, είναι μια μεγάλη ευκαιρία να απελευθερωθεί η πόλη σεξουαλικά; Μήπως δηλαδή να μην φύγουν τα ποδήλατα από εκεί αλλά να κυκλοφορούν στη πόλη κανονικά; Μπορεί κάποιοι να θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν έτσι. Γιατί να τους κόψουμε τη χαρά δηλαδή. Γνωρίζουμε όλοι μας φαντάζομαι πολλές κατηγορίες πολιτών που θα το επιθυμούσαν.

Πρώτες στη λίστα είναι οι καταπιεσμένες νοικοκυρές από φαλλοκράτες άντρες. Άπειρες. Αποτελούν ένα από τα βασικά προιόντα παραγωγής της περιοχής μας. Εκεί που κάθεσαι ωραία και καλά στη βεράντα σου και ακούς ξαφνικά από απέναντι γνήσια ελληνικά αντρικά καντήλια. Χριστοπαναγίες, μπινελίκια και ενίοτε χαστούκια. Φαντάζεσαι πως υπάρχει η πιθανότητα να γαμάει κανείς εκεί μέσα; Αποκλείεται. Στο λέω και στο υπογράφω. Ακόμη και να γαμάει που και που κάποιος, σίγουρα κάποιος άλλος δεν θα καταλαβαίνει τίποτα. Οπότε γιατί να μη χαρεί μια "ενδιαφέρουσα" βολτίτσα με ποδηλατάκι στη λαική κάθε τετάρτη και σαββάτο;

Δεύτερες στη λίστα οι κατεξοχήν αγάμητες λόγω μικροατυχίας του συντροφικού τους μορίου. Πρέπει να έχουμε κάμποσες από δαύτες. Και από μικροτσούτσουνους επίσης. Δεν εξηγείται αλλιώς πως σε κάθε πολυκατοικία, το πολύ ένα με δύο διαμερίσματα ακούγονται κάθε φορά να βογγάν. Οι υπόλοιποι τι; Μηχανές είναι; Δεν γαμάνε μπίτι; Γαμάνε οι δόλιοι αλλά δυστυχώς δεν συμβαίνει και μεγάλο κακό. Οπότε γιατί να μην αφήσουν τις κυρίες τους άσελα να ποδηλατοδρομήσουν;

Τρίτοι έρχονται οι gay. Όχι οι φανεροί. Αυτοί δεν έχουν ανάγκη. Οι άλλοι. Οι κρυμμένοι. Αυτοί που έχουν καταπνίξει τα εσωτερικά τους θέλω μέσα στον συντηρητισμό και την ηθικολογία της τοπικής κοινωνίας. Θα έχουμε κάμποσους και από αυτούς. Μπορεί να μην φαίνονται αλλά πίσω από τα σκοτεινά ντουβάρια πρέπει να "σφάζονται" πολλά παλικάρια. Φαντάζομαι τον εαυτό μου gay στο Ναύπλιο. Ο απόλυτος εφιάλτης. Μια ζωή προσποίηση, ψέμα και φόβος. Άγχος μη το μάθουν οι γονείς και έχουμε εγκεφαλικά και εμφράγματα, άγχος για τους πισώπλατους ψιθύρους και τα κουτσομπολιά, άγχος για τους συναδέλφους στη δουλειά και άλλα τόσα. Δύο εαυτοί θα ήμουνα για να μην με πάρει χαμπάρι κανείς. Γιατί τότε να μην μπορούσα  να απολαύσω φανερά την "αγάπη" μου για το άσελο ποδήλατο; 

Τέλος άφησα τις σεξομανείς, νυμφομανείς και κολασμένες υπάρξεις της πόλης μας. Αυτές που δημιουργούν κατά καιρούς τα μυθικά ερωτικά σκάνδαλα. Τις ροζ βίλες, τα βιάγκρα πάρτι, τις ερωτικές ταινίες, τις συχνές οικιακές επισκευές, τα πολλά κατ'οίκον φροντιστήρια του μικρού και τις συχνές επισκέψεις στους γαμηστρώνες των περιχώρων. Έχουμε καιρό να ακούσουμε πάντως κάποιο ροζ σκανδαλάκι στη πόλη. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν υπάρχει. Απλά σημαίνει πως οι κυρίες έχουν πάρει το μάθημά τους, έχουν διδαχτεί από τα παθήματα των προγενέστερων και κρύβονται καλύτερα. Μια βόλτα με τα ποδήλατά μας ίσως τις αποκαλύψει. Και γιατί να κάνουν βόλτα με το άσελο ποδήλατο φίλε Παλαμπούρτζι αν πρόκειται να αποκαλυφθούν; Γιατί δεν θα μπορούν να κάνουν αλλιώς σύντροφε αυτόχθονα ιθαγενή. 

ποδήλατο του Δήμου Ναυπλιέων για όλα τα γούστα

http://palabourtzi.blogspot.gr/