Αλέα είναι ορεινό χωριό του νομού Αργολίδας. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 800 μέτρων στις πλαγιές του όρους Τραχύ και αποτελεί τον ορεινότερο οικισμό της Αργολίδας. Η Αλέα ανήκει διοικητικά στην κοινότητα Αλέας και σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 146 κατοίκους. Μέχρι το 1928 ονομαζόταν και Μπουγιάτι .
Το όνομα της Αλέας προέρχεται από την αρχαία ομώνυμη πόλη. Ο πρώτος οικιστής της ήταν ο Αλεός, γιος του Αφείδαντα και εγγονός του Αρκάδα χάρη στον οποίο καθιερώθηκε η λατρεία της ιατρικής θεότητας Αλέας Αθηνάς. Στην περιοχη υπαρχουν ιχνη αρχαιας οικησης.
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην Αλέα υπήρχαν τρεις ναοί: αυτός της Αρτέμιδος Εφεσίας, της Αθηνάς Αλέας και του Διονύσου. Νομίσματα της αρχαίας Αλέας με την κεφαλή της Αρτέμιδας ή της Αθηνάς έφεραν επιγραφές "ΑΛΕΑ", "ΑΛΕΩΝ" και "ΑΧΑΙΩΝ ΑΛΕΑΤΑΝ
Η Κοινότητα Αλέας ήταν κοινότητα του νομού Αργολίδας που συστάθηκε με το πρόγραμμα Καποδίστριας από τη συνένωση παλαιότερων κοινοτήτων της περιοχής, που αποτέλεσαν στη συνέχεια τα κοινοτικά της διαμερίσματα. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Άργους-Μυκηνών . Βρισκόταν στο βορειότερο τμήμα του νομού, στις πλαγιές του Ολίγυρτου και της Κυλλήνης. Η κοινότητα αποτελούταν από 4 κοινοτικά διαμερίσματα, καταλάμβανε έκταση 143,2 Km2 και είχε συνολικό πληθυσμό 793 κατοίκους. Έδρα της κοινότητας ήταν η Σκοτεινή.
Η κοινότητα περιλάμβανε τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμούς:
Κ.δ. Σκοτεινής -- η Σκοτεινή [ 364 ]
Κ.δ. Αγίου Νικολάου [ 198 ]
το Πλατάνι [ 135 ]
ο Άγιος Νικόλαος [ 10 ]
η Εξοχή [ 53 ]
Κ.δ. Αλέας -- η Αλέα [ 146 ]
Κ.δ. Φρουσιούνας -- η Φρουσιούνα [ 85 ]
Η Αλέα στην αρχαιότητα αναφέρεται ως πόλη στο βορειοανατολικό τμήμα της Αρκαδίας που η θέση της τοποθετείται κοντά στο ομώνυμο κοινοτικό διαμέρισμα Αλέα (πρώην Μπουγιάτι). Πληροφορίες για την αρχαία πόλη έχουμε μόνο από τις αρχαίες πηγές αφού δεν έχουν γίνει παρά ελάχιστες ανασκαφές στην περιοχή.
Φαίνεται όμως πως η Αλέα είναι στενά συνδεδεμένη με το γενεαολογικό δέντρο των Αρκάδων, αφού ως οικιστής αναφέρεται ο Αλεός, γιος του Αφείδαντος και εγγονός του Λυκάονος. Από τον διάσημο περιηγήτή της αρχαιότητας, τον Παυσανία γίνεται λόγος για τα ιερά της Αλέας Αθηνάς και της Αρτέμιδος Εφεσίας καθώς επίσης και για ένα ναό του Διόνυσου στον οποίο υπήρχε και το άγαλμά του. Μάλιστα προς τιμήν του Διόνυσου, διεξαγόταν κάθε δυο χρόνια η γιορτή Σκιέρεια κατά την οποία μεταξύ άλλων λατρευτικών εκδηλώσεων, γινόταν και τελετουργική μαστίγωση γυναικών -με διαταγή του μαντείου των Δελφών- που αποσκοπούσε στη γονιμότητα.
Η Αλέα αποτέλεσε και μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας που ιδρύθηκε το 281 π.Χ. και στην πορεία απέκτησε μεγάλη δύναμη κι επιρροή αφού σε αυτήν προσχώρησαν πολλές πόλεις της Πελοποννήσου. Tην ίδια περίοδο η Αλέα είχε κόψει και δικά της νομίσματα που επιβεβαιώνουν αυτή την σχέση αφού έφεραν την επιγραφή "ΑΧΑΙΩΝ ΑΛΕΑΤΑΝ".
Στα χρόνια του Παυσανία (2ος αιώνας μ.Χ.) άνηκε μαζί με τη Στύμφαλο στο "Αργολικόν Συνέδριον". Σήμερα σώζεται η καλά οχυρωμένη ακρόπολή της που τα τείχη της ανήκουν στα μακεδονικά χρόνια.
Τουρκοκρατία - Επανάσταση - Απελευθέρωση
Από την εποχή της πρώτης Τουρκοκρατίας, η Πελοπόννησος είχε διαιρεθεί σε βιλαέτια. Το 1675 οι Βενετοί κατέλαβαν την Πελοπόννησο την οποία και διατήρησαν έως το 1715. Στο διάστημα αυτό διατήρησαν την τουρκική διαίρεση, απλά μετονόμασαν τα βιλαέτια σε territori. To 1700 o βενετός Grimani διενήργησε απογραφή του πληθυσμού της Πελοποννήσου. Σε αυτήν αναφέρονται τα χωριά Boiati (Μπογιάτι - σημερινό Κ.Δ. Αλέας) και Taci (Τάτσι - σημερινό Κ.Δ. Εξοχής) ως ανήκοντα στο Territorio di Argos ('Αργους) και τα χωριά Scotigni (Σκοτεινή) και Frissina (Φρουσούνα) να υπάγονται στο Territorio di Corinto (Κορίνθου).
Αργότερα, σύμφωνα με κατάλογο του 1829, τα χωριά Μπουγιάτι και Τάτσι ανήκουν στην επαρχία Άργους ενώ η Σκοτεινή, Αγ.Νικόλαος και Φρουσούνα στην επαρχία Κορίνθου.
Μετά την απελευθέρωση και με την σύσταση του Ελληνικού Κράτους, δημιουργήθηκε και διατηρήθηκε για 80 περίπου χρόνια ο Δήμος Αλέας. Στη συνέχεια δημιουργήθηκαν οι κοινότητες που παρέμειναν μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα όταν και εφαρμόστηκε το σχέδιο Καποδίστρια. Αναλυτικότερα:
Με την ψήφιση του "Περί συστάσεως των Δήμων" Νόμου του 1833, το Μπουγιάτι, το Τάτσι και η Φρουσούνα θα αποτελέσουν τον Δήμο Αλέας με συνολικό πληθυσμό 998 κατοίκων ενώ η Σκοτεινή και ο Άγιος Νικόλαος θα αποτελέσουν τον Δήμο Κηλώσσης με πληθυσμό 331 κατοίκους. Οι επαρχίες Άργους και Ναυπλίας αποτελούνται έτσι από 24 Δήμους οι οποίοι θα παραμέινουν ως το 1840. Τότε και με Β.Δ. του Βασιλιά Όθωνα πλέον, οι Δήμοι αυτοί "συγχωνέυονται" σε 10 Δήμους. Ένας από αυτούς είναι και ο Δήμος Αλέας ο οποίος εκτός από Μπουγιάτι, Τάτσι και Φρουσούνα περιλαμβάνει την Σκοτεινή, τον 'Αγιο Νικόλαο αλλά και το Γυμνό. Η πρωτεύουσα/έδρα του Δήμου θα ειναι . το Μπουγιάτι λόγω μεγαλύτερου πληθυσμού. Ο Δήμος Αλέας μετά την συγχώνευση αυτή του 1840 έχει πληθυσμό 2134 κατοίκους.
Ο Δήμος Αλέας παρέμεινε περίπου στην ίδια εικόνα μέχρι το 1912. Στην περίοδο αυτή, η έδρα του Δήμου μεταφέρθηκε αρκετές φορές μεταξύ Μπουγιατιού (Αλέας) και Τατσίου (Εξοχής) και με διάφορες αιτιολογίες κάθε φορά.Το 1912 με τον Νόμο 4057 "περί συστάσεως των δήμων και κοινοτήτων" καταργείται ο Δήμος και δημιουργούνται οι κοινότητες:
•Άγιος Νικόλαος που περιλαμβάνει τα χωριά Άγιος Νικόλαος και Τάτσι. Το Τάτσι μετονομάστηκε το 1928 σε Εξοχή ενώ προστέθηκε στην κοινότητα και ο συνοικισμός Πλατάνι.
•Σκοτεινή
•Μπουγιάτι που μετονομάστηκε σε Αλέα το 1928
•Φρουσούνα
Οι κοινότητες παρέμειναν έτσι μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα όπου στα πλαίσια της εφαρμογής του Σχεδίου Καποδίστρια δημιουργήθηκε η Κοινότητα Αλέας με έδρα την Σκοτεινή.
Από το 2010 και μετά τις Αυτοδιοικητικές Εκλογές τον Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς περάσαμε στην εποχή του Καλλικράτη και του ομώνυμου σχεδίου. Η Σκοτεινή και τα υπόλοιπα χωριά της -πρώην πλέον- Κοινότητας Αλέας εντάχθηκαν στον νεοσύστατο δήμο Άργους - Μυκηνών
