Στη Βουλή κατατέθηκε την Τρίτη 23
Ιούλη νομοσχέδιο που μεταξύ άλλων προβλέπει την κατάργηση της Κυριακάτικης
αργίας στα εμπορικά καταστήματα. Το νέο μέτρο της κυβέρνησης προβλέπει τη
δυνατότητα να ανοίγουν τα εμπορικά καταστήματα όλες τις Κυριακές του
χρόνου, με απλή απόφαση του Δήμαρχου ή αντιπεριφερειάρχη κάθε περιοχής,
ενώ θεσπίζει το άνοιγμα όλων των εμπορικών καταστημάτων για 7 (!) Κυριακές το
χρόνο (από 1 που ίσχυε μέχρι σήμερα στις γιορτές των Χριστουγέννων). Το μέτρο
είναι προς όφελος των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων και του πολυεθνικού
κεφαλαίου, που θέλει να αυξήσει τα κέρδη του και να κάνει λάστιχο τα ωράρια
(και τις αποδοχές) των εργαζομένων.
Ας δούμε, όμως, την πραγματική
ροή των γεγονότων. Η επιβολή των μνημονίων από το Δ.Ν.Τ.-Ε.Ε. και κεφάλαιο
έχει σα στόχο να φορτώσει την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων προκειμένου να
σώσει τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές. Για αυτό
περικόπτονται μισθοί και συντάξεις, διαλύεται η δημόσια υγεία και παιδεία. Και
οι μεταρρυθμίσεις αυτές δεν είναι τίποτα άλλο από ιδιωτικοποιήσεις κάθε
δημόσιου αγαθού, κατάργηση του 8ωρου, της μόνιμης και σταθερής δουλειάς,
κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για τους εργαζομένους.
Η δικαιολογία ότι έτσι θα
βοηθήσουν τον κόσμο που θέλει να ψωνίσει, θα τονώσουν την αγοραστική κίνηση, θα
δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας είναι απλά χονδροειδή ψέματα: καμία πρόσληψη
δεν έγινε όταν τα supermarket και τα μεγάλα πολυκαταστήματα επέκτειναν το
ωράριο του Σαββάτου από τις 6 στις 8 το απόγευμα. Αντίθετα αυτό που ακολούθησε
ήταν μεγαλύτερη εντατικοποίηση και χειρότερες εργασιακές σχέσεις! Η ανάπτυξη
που οραματίζονται δεν είναι τίποτε άλλο από την επιβολή εργασιακών συνθηκών
μεσαίωνα. Η αγορά δεν τονώνεται με ξεχείλωμα του ωραρίου των καταστημάτων. Αυτό
που μας λείπει δεν είναι ο χρόνος για να πάμε για ψώνια αλλά τα λεφτά που δε
φτάνουν πλέον να καλύψουν ούτε τις βασικές μας ανάγκες επιβίωσης. Όλοι οι
εργαζόμενοι, οι επισφαλώς απασχολούμενοι, οι άνεργοι δεν έχουμε τίποτα να
κερδίσουμε από τέτοιες δραστηριότητες. Μόνο από τον αγώνα και την πάλη μας
μπορούμε να διεκδικήσουμε ανθρώπινους μισθούς, σταθερή δουλειά- δουλειά για
όλους.
Οι επισφαλώς εργαζόμενοι, οι
απολυμένοι, και οι άνεργοι όλων των κλειστών επιχειρήσεων, που μέσα σε
λίγες ώρες βρέθηκαν στο δρόμο, χωρίς εργασία και εισόδημα, αλλά και οι
μικρομεσαίες επιχειρήσεις που οδηγούνται στο κλείσιμο υπό το βάρος του
ανταγωνισμού των πολυεθνικών, δεν έχουν ζήτημα χρόνου αλλά ζήτημα μισθού. Δείχνουν,
όμως, και το δρόμο της αντίστασης και της αλληλεγγύης. Σε αυτό το δρόμο πρέπει
να βαδίσουμε ώστε να ανατρέψουμε την κυβέρνηση. Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι,
ελεύθεροι επαγγελματίες που στενάζουν, αγρότες: όλοι στους δρόμους και στις
πλατείες σε συνεχείς κινητοποιήσεις. Οι αγώνες όλου του τελευταίου διαστήματος
να γίνουν πανεργατικός- παλλαϊκός ξεσηκωμός για να πέσει εδώ και τώρα η
κυβέρνηση, να φύγει η Τρόικα και οι δανειστές.
