Περιμένοντας την Τρόικα...
Σήμερα έρχεται η Τρόικα.
Από νωρίς συναθροισμένοι στο Ιερόν Μαξίμου προύχοντες και προεστοί επιμελούντο των προετοιμασιών - να ανοίξουν τα παράθυρα
να αερισθεί ο οίκος, να αλλάξουν τις κουρτίνες να ’ναι πιο φωτεινές, να κλειδώσουν τον κυρ Μανιτάκη στο ερμάρι, μην πει πάλι τίποτα κουλτουριάρικο κι εξαγριώσει τους Τροϊκανούς - όλα τέλος πάντων να ’ναι στη θέση τους, με τάξη κι ευμορφάδα...
«Μπενύτο, δεν βγάζεις το χρυσό σου καλογυαλισμένο δαχτυλίδι;» προέτρεπε ο Σεβαστοκράτορας κυρ Σαμαράς τον Πρωτοσέβαστο κυρ Βενιζέλο, «σαν βλέπουν οι Λογγοβάρδοι άρχοντα Βυζαντινό με δόξα στολισμένο, τους
ανοίγει η όρεξη!».
«Δεν είναι δαχτυλίδι, άρχοντά μου», έκλεισε παιχνιδιάρικα το μάτι ο κυρ Βενιζέλος στον κυρ Σαμαρά, «στικάκι είναι!».
«Το φορά στο χέρι για να τους έχει όλους στο χέρι» γέλασε με ένα δυο χλιμιντρίσματα ενδιάμεσα, ευχαριστημένος με το λογοπαίγνιό του, ο κυρΚεδίκογλου, σκριπτιάριος των Σαμαρικών Βουλών - πολλά τα έτη σου, Δέσποτα!
Μετ’ ου πολύ σερβιρίστηκε και ο πρωινός καφές. Βαρύς-βαρύς γλυκός για τον Μπενύτο, μέτριος για τον Σεβαστοκράτορα, πικρός της παρηγοριάς για τον κυρ Φώτη, είχε ο έρμος (πάλι) ορισμένα αιτήματα, «Άρχοντές μου» άρχισε να λέει, «Δεν πιάνεις
και δυο αυγά μάτια, να στυλωθούμε» μούγκρισε ο κυρ Βενιζέλος στον κυαίστορα (ταμία) κυρ Στουρνάρα, «θα μπορούσε να θεωρηθεί υπαινιγμός προς τους Τροϊκανούς ότι επιθυμούμε μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση - τηγανητά τα αυγά, ρε Στουρνάρα, ξέρεις να γίνονται τα αυγά-μάτια αλλοιώς;».
«Ψυχραιμία, άρχοντές μου, νηφαλιότης!» παρενέβη ο Σεβαστοκράτωρ κυρ Σαμαράς και ρώτησε: «τι ώρα έρχονται οι Τροϊκανοί;».
«Ο,τι ώρα θέλουν, Δέσποτά μου! μην τους ζορίζουμε και κάνουν κι άλλο κακό στην Κύπρο!» παρενέβη ο άρχων κυρ Δόσων Προβόπουλος.
«Δεν τους πήραν και το φυσικό αέριο χθες;» ρώτησε νωχελικά ο Σεβαστοκράτορας, «Ναι» απάντησε ο Δόσων, «Τότε τι άλλο να τους πάρουν;» αναρωτήθηκε ο κυρ Σαμαράς, «Τον κώλο» χλιμίντρισε με ένα δυο γελάκια ο Κεδίκογλου, «Σκάσε, Σίμο,
δεν γράφεις τώρα ανακοίνωση για τον ΣΥΡΙΖΑ!» βρυχήθηκε ο πρωτοσπαθάριος Χρύσανθος. «Τι περιμένουν οι Τροϊκανοί να τους δώσουμε αυτήν τη φορά; Τράπεζες; Τραίνα;» ρώτησε πάλι ο πρώτος inter pares της Τριανδρίας.
«Ναι! συν το χαράτσι, συν 25.000 δημοσίους υπαλλήλους» υπολόγισε ο Μπενύτο, «Αυτούς
τους θέλουν ρινότμητους; μονόφθαλμους; να τους στραβώσουμε και κάθε δέκα να τους οδηγεί ένας με ένα αυτί;» ρώτησε ο Χρύσανθος έτοιμος να κρατήσει σημειώσεις.
«Μη λες τέτοια, Χρύσανθε», διέταξε ο Σεβαστοκράτωρ, «ξέρεις πόσο ευαίσθητη είναι σ’ αυτά τα θέματα η ΔΗΜΑΡ! Και ειδικώς ο Φώτης».
Ο κυρ Φώτης δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, «Είδε κανείς τον Μανιτάκη;» ρώτησε.
«Στον άλλον ανασχηματισμό» κάγχασε ο Μπενύτο, «Να υποθέσω ότι θέτεις θέμα ανασχηματισμού;» σύριξε αργόσυρτα ο κυρ Φώτης, «Εφασιέέέν» διέκοψε την ένταση της
στιγμής ο Αδωνις φέρνοντας τα αυγά του Μπενύτο.
Εξω στις σκάλες του Ιερού Μαξίμου ο κατεπάνω Βορίδης είχε παρατάξει τους Βάραγγους ώστε η υποδοχή των Τροϊκανών να γίνει με όλες τις προβλεπόμενες τιμές, «Πότε θα έρθουν οι γαμημένοι;» ξεροστάλιαζαν οι στρατιώτες
γυαλίζοντας τις λέξεις υποδοχής.
«Αν χρειασθεί αυτήν τη φορά να τους πούμε και κάνα “όχι”, να γίνουν οι συνομιλίες στα λατινικά. Ούτε αυτοί τα καταλαβαίνουν, ούτε εμείς τα μιλάμε» γέλασε ο επικεφαλής των αυτοκρατορικών παπαγάλων κυρ Ψυχάρης κι αφέντης δανειολήπτης - «Τι ταπείνωση!» μουρμούρισε δίπλα του ο κυρ Φώτης, «Πάψε,
η ταπείνωση δεν είναι οικονομική έννοια» τον μάλωσε ο επικεφαλής των αυτοκρατορικών παπαγάλων, «Οπως και να ’χει, εγώ αυτήν την ταπείνωση δεν την ψηφίζω», πείσμωσε ο κυρ Φώτης. Εκείνη τη στιγμή ήχησαν οι σάλπιγγες, «Επιτέλους, ήρθαν!» αναφώνησε ο κυρ Σαμαράς, «Οι Τροϊκανοί πάντα έρχονται» παρενέβη στοχαστικά ο Μπενύτο, «προλαβαίνουμε
να φάμε μια μπουγάτσα;» ρώτησε, αλλά όλοι είχαν σηκωθεί όρθιοι κι έσιαχναν τα φορέματά τους, για να υποδεχθούν τους βάρβαρους ξένους όπως αρμόζει στον «ένδοξό μας βυζαντινισμό».
Οι Βάραγγοι παρουσίαζαν τσεκούρια, όταν έμπαιναν στο προαύλιο του Ιερού Μαξίμου έφιπποι ο Μάγιστρος Τόμσεν, ο Επίσκοπος Μορς (mortis) και ο Βαρώνος Μαζούχ Μολώχ κρατώντας το λάβαρο της Μέρκελ με το κεφάλι της Κύπρου καρφωμένο στην κορυφή του. «Εγέρθητου» ούρλιαξε ο κατεπάνω Βορίδης το αρχαίο ελληνικό παράγγελμα (μπροστά στους Πέρσες), και οι Βάραγγοι έκρουσαν τα τσεκούρια τους πάνω στις αμυγδολόσχημες ασπίδες τους, «Αμάν!
σαράντα κιλά Προεδρικά Διατάγματα κουβαλάνε μαζί τους οι ερίφηδες! θα πρέπει να τα υπογράψω όλα;» βαρυγκόμησε ο Σεβαστοκράτορας κυρ Σαμαράς, που στο μεταξύ, μαζί με την υπόλοιπη κουστωδία,
είχε κατεβεί στις σκάλες, για να υποδεχθεί εκεί τους σκαιούς Φράγκους - «ρε παιδιά, εμένα κανείς δεν μου έφερε καφέ» ακούστηκε να μουρμουρίζει παραπονεμένος από παράμερα ο κυρ Φώτης - δεν του έδωσε κανείς σημασία, οι Φράγκοι ήταν εδώ, οι Φράγκοι είχαν έρθει, τα φλας άστραφταν, οι κάμερες συνωθούνταν, σε λίγο θα τελείωναν οι διαπραγματεύσεις - πριν
καν αρχίσουν! Ετσι είναι οι διαπραγματεύσεις με τους Φράγκους απ’ την εποχή του Λιουτπράνδου - στο κεφαλόσκαλο και στο γρήγορο...
Μεσημέριαζε.
Η τελετή των δηλώσεων (όχι υποταγής, αλλά στον Τύπο) θα άρχιζε το βράδυ -εκεί γύρω στα δελτία των οκτώ- όλοι θα είχαν ως τότε μιαν κουραστική ημέρα μπροστά τους.
«Αντώνη, έμαθες τι διαπραγματευτήκαμε αυτήν τη φορά;» ρώτησε ο κυρ Μπενύτο τον κυρ Σαμαρά. «Μην ξεχάσουμε τον Μανιτάκη στο ερμάρι, θα σκάσει ώς το βράδυ ο φουκαράς» μουρμούρισε αφηρημένος ο Σεβαστοκράτορας χωρίς να απαντήσει στον Πρωτοσέβαστο...
Κάποιος έπιασε το λάβαρο με το κεφάλι της Κύπρου στην κορυφή και το έστησε στη σκιά, να μην το τρώει ο ήλιος...
