Πολλοί λίγοι συμπατριώτες μας σήμερα θυμούνται ότι η επέκταση των Δικαστικών φυλακών Ναυπλίου έγινε σχετικά πρόσφατα.
Παρά την κατασκευή όμως της νέας πτέρυγας, η κατάσταση δεν είναι απλώς τραγική, είναι απάνθρωπη. Η κατάσταση στις φυλακές μιας χώρας είναι ο πιο καθαρός καθρέφτης που δείχνει το επίπεδο του πολιτισμού μιας κοινωνίας.
Για την εξέγερση στις δικαστικές φυλακές Ναυπλίου, με αναλυτική παρουσίαση των τεράστιων προβλημάτων έγραψαν τα ειδησεογραφικά blogs και οι τοπικές εφημερίδες. Μπορείτε να διαβάσετε σχετικό ρεπορτάζ εδώ. Αντιγράφω μόνον ένα μικρό απόσπασμα του ρεπορτάζ για να δείτε ποία είναι η κατάσταση για την οποία όλοι πρέπει να ντρεπόμαστε. "Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στις φυλακές, είναι το γεγονός ότι πολλές φορές και οι ίδιοι οι κρατούμενοι δεν ζητούν να πάνε στο νοσοκομείο, καθώς φοβούνται ότι αν γίνει η μεταγωγή όταν θα επιστρέψουν θα έχουν χάσει το κρεβάτι τους. Όπως εξηγεί ο κ. Λάμπρου, «όταν είναι επτά άνθρωποι και τα κρεβάτια είναι τέσσερα, οι τρεις κοιμούνται στο πάτωμα. Με το που φεύγει κάποιος για άδεια ή για να πάει στο γιατρό, όταν επιστρέψει θα έχει χάσει το κρεβάτι του. Γι’ αυτό πολλές φορές οι ίδιοι οι κρατούμενοι δεν δέχονται να φύγουν για να μην χάσουν αυτό το στοιχείο χαρακτηριστικό στην καθημερινότητά τους».
Και εμείς επί δεκαετίες, εκλέγαμε αυτούς που έβαζαν σαν προτεραιότητα την κατασκευή μπουζουξίδικων, κολυμβητηρίων σε χωριά, που πλακόστρωναν με μάρμαρα Καρύστου τις πλατείες κάθε ορεινού χωριού,που δημιουργούσαν πεζοδρόμους που δεν οδηγούν πουθενά (Πρόνοια Ναυπλίου),που ηλεκτροφώτιζαν κάθε συνοικιακή πλατεία με τόσα φώτα, που ούτε ένα αεροδρόμιο δεν έχει, που λειτουργούσαν με τα 45άρια , ωσάν νάμασταν καουμπόηδες στην άγρια δύση (τα ξέρετε τα έργα με απευθείας αναθέσεις;), που έδιναν δεκαριές χιλιάδες για συναυλίες ξεπεσμένων λαϊκών βάρδων, που πλήρωναν τοπικά κανάλια για να προβάλουν κάθε απίθανο γεγονός (στην ουσία για να τους έχουμε με το μέρος μας), που επιχορηγούσαν με απίθανα χρήματα τις μηκυό και Πολιτιστικούς Συλλόγους που τις σφραγίδες τους κατείχαν κάποιοι δικοί τους
Ο θάνατος του Παλαιστίνιου κρατουμένου ήταν το γεγονός που άναψε το φιτίλι στις φυλακές Ναυπλίου. Συνειδητοποιώντας ότι ο καθένας τους μπορεί να είναι ο επόμενος που θα πεθάνει σε μια από τις πιο σκληρές φυλακές της χώρας, όπου άνθρωποι κοιμούνται στα πατώματα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι στοιχειώδης, οι κρατούμενοι εξεγέρθηκαν.
Διαβάζουμε τέτοια και όμως η πόλη μας συνεχίζει αμέριμνη να αρμενίζει. Αυτοί μέσα στις φυλακές αποτελούν για εμάς ανθρώπινα σκουπίδια.
Εδώ θα σας θυμίσω ένα γεγονός που οι περισσότεροι το έχουν ξεχάσει και οι σημερινοί νέοι δεν το γνωρίζουν.
Βρισκόμασταν στα χρόνια της παντοδυναμίας του Δημάρχου Τσούρνου, που μέσα από την παράταξή του ουσιαστικά ξεπήδησαν όλοι (ανεξαίρετα όλοι) οι επόμενοι Δήμαρχοι και αρκετοί υποψήφιοι και επίδοξοι να καταλάβουν τη θέση.
Τω καιρώ εκείνω ήταν η τελευταία φορά στη χώρα που αποφασίσθηκε η κατασκευή νέων φυλακών στην Ελλάδα με ένα ευρύ πρόγραμμα σε όλη τη χώρα.
Μέσα στο σχεδιασμό που έγινε κεντρικά από τον τότε Υπουργό Δικαιοσύνης ήταν και η κατασκευή νέας πτέρυγας στις δικαστικές φυλακές Ναυπλίου.
Και τότε χτύπησαν τα "προοδευτικά" αντανακλαστικά των τοπικών ηγετών.
Ακούστηκαν απίστευτα πράγματα.
"Το Ναύπλιο είναι τουριστική πόλη και θα είναι καταστροφή η ανέγερση νέων φυλακών"
"Κανένας τουρίστας δεν θα έρχεται στην πόλη όταν το πρώτο πράγμα που θα αντικρίζει είναι τοίχους σύρματα και προβολείς"
"Το Ναύπλιο θα κινδυνεύει από τα κακοποιά στοιχεία σε περίπτωση απόδρασης"
Αν δεν με απατά η μνήμη μου ανέβηκε και πανώ κατά της κατασκευής νέας πτέρυγας στις φυλακές.
Οι τοπικοί μας ηγέτες ουσιαστικά δεν ενδιαφερόντουσαν για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των υπόδικων (που δεν είχαν καν καταδικαστεί). Δεν τους ενδιέφερε το γεγονός ότι πάντοτε το Ναύπλιο ήταν τόπος φυλακών. Χάιδευαν αυτιά σε επιχειρηματίες καφετεριών, εστιατορίων και ξενοδοχείων.
Και μάλιστα (το θυμάται κανείς αυτό;) διοργάνωσαν και ένα τραγελαφικό δημοψήφισμα. Να εκφραστεί ο λαός του Ναυπλίου.... "Δεν θέλουμε νέες φυλακές". Και πήγαν και ψήφισαν κάμποσοι και βεβαίως τα αποτελέσματα ήσαν ανάλογα παπαδοπουλικών και μπρεζνιεφικών "εκλογών".
Τελικά η νέα πτέρυγα έγινε. Και κατασκευάσθηκε την εποχή που δεν είχε κορυφωθεί η εποχή της δανειακής ευδαιμονίας των Ελλήνων. Και εννοείται ότι οι επισκέπτες της πόλης πολλαπλασιάσθηκαν την εποχή των εορτοδανείων και διακοποδανείων. Ουδείς ασχολείτο με τις φυλακές. Ουδείς ενοχλείτο από τη νέα πτέρυγα, ουδείς αναρωτιόταν τι συμβαίνει εκεί μέσα. Ο καφές με θέα το Μπούρτζι ήταν το κυρίαρχο. Και σήμερα φτάσαμε στην εποχή που ούτε και η νέα πτέρυγα τελικά επαρκεί. Που η κατάσταση μέσα στις φυλακές έχει γίνει κτηνώδης.
Σήμερα κάποιοι από τους "αγωνιστές" κατά της κατασκευής νέας πτέρυγας στις φυλακές είναι οι "προοδευτικοί" και αγωνίζονται να σκίσουμε τα μνημόνια. Θεωρούσαν και θεωρούν τους εαυτούς τους αγωνιστές υπέρ του λαού. Μιλάνε για δολοφόνους που σκοτώνουν παιδιά στη Λάρισα και νομίζουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος και άλλη πολιτική μέσα στην ευρωζώνη και στην ευρωπαϊκή ένωση. Θεωρούν τους εαυτούς τους αγωνιστές, όπως και τότε που διοργάνωναν τα δημοψηφίσματα για να παραμείνουν οι κρατούμενοι ως ζώα στις φυλακές.
Και θα ξεκαθαρίσω κάτι τελευταίο.
Με Μητροπουλικούς φίλους, εάν και εφόσον κάποιοι συνεργασθούν, θα βρουν πολλούς "εν δυνάμει φίλους τους" στην απέναντι όχθη. Δεν το πιστεύω ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους και επειδή πολλά βλέπω και ακούω τον τελευταίο καιρό με το αντιμνημονιακό μέτωπο......
