Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Ο Πέτρος Μπουσουλόπουλος από τη Δαλαμανάρα...

... μιλα για τη δουλειά του

«Ο καθένας μας μπορεί να σώσει τον κόσμο αρκεί να το προσπαθήσει» μου είπε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής μας. Χαμογέλασα απλά, όσο περνούσε όμως η ώρα και στο τραπέζι έπεσαν οι λέξεις «ανθρωπιά», «αγάπη», «αγώνας» κατάλαβα πως είχε δίκιο. Εμείς οι ίδιοι εγκλωβιζόμαστε σε στερεοτυπικές αντιλήψεις, αδυνατούμε να δούμε τo πραγματικό νόημα της ζωής, να δώσουμε αξία στους ανθρώπους και όχι στα υλικά αγαθά. Νέος, ταλαντούχος, με πολλά
όνειρα στιβαγμένα στις αποσκευές του, αλλά καθόλου σχέδια για το μέλλον όπως εξομολογήθηκε, μου μίλησε για το ταξίδι του στην ηθοποιία, την τηλεοπτική πραγματικότητα, τις φοβίες του, την ανάγκη του να αγαπηθεί, την απέχθεια στο ψεύτικο, το συμβατικό, το μη αληθινό. Για τον αληθινό Πέτρο και όχι τους τίτλους που τον συνοδεύουν…
Από τη Φανή Πλατσατούρα- Δεν σε βλέπουμε συχνά στα «φώτα». Δεν πηγαίνεις σε κοσμικά στέκια, δεν φωτογραφίζεσαι, δεν δίνεις εύκολα συνεντεύξεις. Για ποιο λόγο; Ποια είναι η άποψή σου για την τηλεόραση και τις εκπομπές που προβάλλονται; Για το lifestyle και τη showbiz με την ευρεία έννοια; «Eίμαι ηθοποιός, ο κόσμος θέλω να με γνωρίζει για τη δουλειά μου και όχι για την προσωπική μου ζωή. Πάντα πίστευα ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι με μία έννοια ακριβοθώρητοι. Αυτό που θα πας να δεις στο θέατρο, δεν θες να το γνωρίσεις. Όσο γνωρίζεις κάποιον τόσο χάνεται το μυστήριο. Στην ελληνική τηλεόραση σήμερα υπάρχουν πολύ λίγες εκπομπές που μπορούν να χαρακτηριστούν σοβαρές. Όλες οι υπόλοιπες πουλάνε τον κίτρινο Τύπο, την επιπολαιότητα. Πουλάνε ένα life styleπου ήταν φούσκα και τώρα πια είναι για γέλια. Δε μπορεί ο διπλανός σου να πεινάει και εσύ να βγαίνεις και να χαχανίζεις στα κανάλια. Δεν υπάρχει showbiz, υπάρχουν απλά καμιά 20αριά κοπελίτσες με γόβες, που πάνε από πρεμιέρα σε πρεμιέρα, φωτογραφίζονται χωρίς να υπάρχει λόγος. Όταν καταλάβουν τι κάνουν, θα είναι πλέον αργά. Τουλάχιστον στην ηθοποιία υπάρχει ακόμη ένα επίπεδο».
- Πολλοί συνάδελφοί σου όμως βγαίνουν σε τέτοιου είδους εκπομπές για να προβάλλουν τη δουλειά τους, είναι κακό αυτό;

«Είμαστε ηθοποιοί, θα πρέπει να πηγαίνουμε να παίζουμε τον ρόλο μας και μετά σπίτι μας. Δεν πρέπει να διαφημίζουν οι ηθοποιοί τις παραστάσεις που παίζουν, πρέπει να είναι αυτοδιαφημιζόμενες με έναν τρόπο. Είναι άσχημο και κουτό να διαφημίζει ένας ηθοποιός την παράστασή του… Δεν πρέπει να παίζεις το παιχνίδι της δημοσιότητας. Ποτέ δεν προσπάθησα να ανήκω σε παρεάκια, ούτε να γίνω αγαπητός. Είναι κουτό να κάθεσαι να αναλώνεσαι στα κανάλια».

- Βάζεις στόχους στη ζωή σου; Κυνηγάς την πρωτιά στα επαγγελματικά σου;

«Δεν κάνω σχέδια για το μέλλον. Ούτε υψηλούς στόχους έχω, με την έννοια που η κοινωνία τους έχει ορίσει ως υψηλούς. Δεν είχα ποτέ την αγωνία να αποδείξω ότι είμαι ο καλύτερος. Δεν με ενδιαφέρει να είμαι ο καλύτερος, είναι ένα χαζό παιχνίδι αριθμών. Μ αρέσει να μαι καλός, να μαθαίνω, να κάνω τη δουλειά μου καλά. Δεν κάνουμε πρωταθλητισμό».

- Το ταξίδι σου στην ηθοποιία τι σου έχει προσφέρει και τι σου έχει στερήσει ως άνθρωπο;

«Το μόνο πράγμα που ίσως μου έχει στερήσει η δουλειά μου είναι το να είμαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Είναι και λίγο προκλητικό στις μέρες μας να είσαι γνωστός τελικά. Η ενασχόλησή μου το την υποκριτική ήταν μεγάλος θησαυρός. Ψάχνεις τον εαυτό σου, μαθαίνεις άγνωστα πράγματα για σενα, είναι σαν να κάνεις μία αυτοκριτική. Εν μέρει μπορείς να γίνεις και καλύτερος άνθρωπος. Εξαρτάται από ποια σκοπιά θα το δεις… Για τους ηθοποιούς λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά. Προσωπικά η δουλειά μου με έναν μαγικό τρόπο μου κάνει καλό».

- Υπήρξαν στιγμές που να σε φόβισε η ξαφνική υπερέκθεση; Στιγμές που να ένιωσες να χάνεις τον εαυτό σου;

«Δεν έχω χάσει ποτέ τον εαυτό μου. Ξέρω ποιος είμαι, έχω ανθρώπους δίπλα μου να μου θυμίζουν ποιος είμαι. Δε τα χω βρει τελείως μαζί του αλλά έχουμε μία σχέση μίσους και πάθους. Είναι σαν να τσακωνόμαστε και μετά να κάνουμε καλό σεξ. Κάποια στιγμή ναι φοβήθηκα λίγο, με πιασε ένα είδος αγοραφοβίας. Ίσως να μπερδεύτηκα και λίγο, γιατί από εκεί που δεν σε ξέρει κανείς, ξαφνικά αρχίζεις και γίνεσαι αναγνωρίσιμος αλλά ως εκεί».

- Πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Είδα τον Χάρη με τα μάτια μου» που ξεκινά στο θέατρο Αμιράλ στις 11 Οκτωβρίου. Υποδύεσαι ένα φέρελπι δικηγόρο, που εκμεταλλεύεται ανθρώπους και καταστάσεις για να φτάσει ψηλά. Τι κοινά γνωρίσματα έχεις με τον ρόλο αυτόν; Πρόκειται για έναν κόντρα – ρόλο;

«Υποδύομαι έναν δικηγόρο που ερωτεύεται μία πολύ μεγαλύτερή του γυναίκα, την Άννα Κουρή. Την ερωτεύεται αλλά όχι ανιδιοτελώς. Είναι εντελώς κόντρα ρόλος με εμένα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω δικηγόρος, και δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι με έναν άνθρωπο για έναν σκοπό. Ούτε θα μπορούσα να ερωτευθώ μία γυναίκα πολύ μεγαλύτερή μου ηλικιακά. Να αγαπήσω ναι, να ερωτευθώ όχι. Μιλάμε για άλλες γενιές».

 - Πώς είσαι όταν ερωτεύεσαι; Πώς θέλεις να είναι ο άνθρωπος που θα επιλέξεις να βρίσκεται στο πλευρό σου;

«Ο έρωτας είναι ωραίο πράγμα. Όταν ερωτεύομαι γίνομαι σαν μικρό παιδί. Ο κάθε άνθρωπος έχει μία διαφορετική γοητεία. Ο καθένας εκπέμπει κάτι διαφορετικό. Μάλλον να είναι ειλικρινής, να αγαπά με ανιδιοτέλεια, αυτό είναι τρομερό προσόν. Είναι τρομερά γοητευτικό να βρεις έναν τέτοιον άνθρωπο».

- Θα έκανες ποτέ σχέση με συνάδελφό σου;

«Όχι, γιατί δεν θα θελα να χω και στο σπίτι μου αυτό που έχω στη δουλειά. Επειδή είμαστε στον ίδιο χώρο, δε σημαίνει ότι θα με καταλαβαίνει κιόλας».

- Υπάρχουν star με την πραγματική σημασία του όρου στην Ελλάδα;

«Όχι δεν υπάρχουν πραγματικοί σταρ, όλοι κάνουν το κόλπο. Υπάρχουν όμως πολλοί ηθοποιοί που να θαυμάζω. Ο Γιώργος Νινιός, ο Γιάννης Μποσταντζόγλου και άγνωστους συναδέλφους μου που παίζουν σε ένα θέατρο και ζορίζονται να πληρώσουν το ενοίκιό τους. Αυτούς τους ηθοποιούς θαυμάζω».

- Θα συμμετείχες σε μία σειρά ή παράσταση που δεν θα σε ικανοποιούσε μόνο για τα χρήματα;

«Στο παρελθόν έχω κάνει το λάθος να πω ναι σε μία δουλειά μόνο για τα χρήματα και δεν ήμουν ο εαυτός μου. Πλέον δεν θα το ξανάκανα. Θα προτιμούσα να μείνω εκτός χώρου από το να συμμετέχω σε μία δουλειά μόνο για οικονομικούς λόγους».

- Έχεις δημιουργήσει τη δική σου μουσική μπάντα και εμφανίζεστε σε διάφορα μαγαζιά. Η μουσική είναι ένα δεύτερο επάγγελμα για σενα ή το χόμπυ σου;

«Τη μουσική δεν τη βλέπω ως επάγγελμα αλλά ως ένα ταξίδι. Θέλω όμως να το κυνηγήσω πιο πολύ με το τραγούδι. Έχουμε φτιάξει μία μπάντα. Είναι ένα ωραίο ταξιδάκι αυτό της μουσικής και δεν έχω σκοπό να το αφήσω ή να το δω ως ένα extra εισόδημα».

- Αν και λιγομίλητος σε ό, τι αφορά τη ζωή σου, μπορώ να βάλω πολλούς τίτλους -στην κουβέντα μας-. Απ΄ όσα έχεις καταφέρει στη ζωή σου μέχρι στιγμής είσαι ικανοποιημένος;

Ναι είμαι ευχαριστημένος, κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια και αυτό έχει σημασία. Όσο για τους τίτλους, τους χρησιμοποιούμε σε μία σειρά, σε ένα άλμπουμ. Στους ανθρώπους δεν μπαίνουν τίτλοι…»!


 http://www.paratiritis-news.com/?p=28038