«Προσκυνοῦμεν σου τὴν Γένναν, Χριστέ!»
Πρὸς τὸ χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
«Ἀδελφοὶ μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί» (Ἰακ. α’ 16)
Δυὸ χιλιάδες χρόνια πέρασαν ἀπὸ τὴ θεϊκὴ ἐκείνη νύχτα κατὰ τὴν ὁποία Ἄγγελος Κυρίουξάφνιασε τὴν ἀθώα καὶ ἄδολη καρδιὰ τῶν ποιμένων στὰ βοσκοτόπια τῆς Βηθλεὲμ λέγοντας«… μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος…» (Λουκ. β’, 10-11). Μ᾿ αὐτὰ τὰ ἁπλὰ λόγια ὁ Ἄγγελος ἀνήγγειλε στοὺς ταπεινοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεὲμ τὴ χαρμόσυνη εἴδηση τῆς ἔλευσης τοῦ Μεσσία, ἐνῶ «πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου» ἔψαλε τὸν πρωτάκουστο ὕμνο: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄, 14).
Τὸ ἴδιο χαροποιὸ μήνυμα μεταφέρει καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία· «Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν Ὑπερούσιον τίκτει …» ἀκούσαμε πρὸ ὀλίγου νὰ μᾶς διακηρύττει ὁ Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς στὸ Κοντάκιο τῆς Ἑορτῆς, καὶ στὴ συνέχεια νὰ μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι «δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός». Γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους τοῦ 21ου αἰώνα. Γιὰ τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς, μὲ τὸ ὄνομα καὶ τὴν ὶδιαιτερότητά του. Γιὰ μᾶς, τοὺς ἀνθρώπους τοῦ «σήμερον» μὲ τὶς πολλὲς ἀδυναμίες, τὰ πάθη, τὶς ἀσθένειες, τὶς ἀβεβαιότητες, τὶς παντὸς εἴδους κρίσεις, οἰκονομικὲς καὶ πνευματικές, τὴ βία, τὴν ἐγκληματικότητα, τὴν ἐκμετάλλευση καὶ τοὺς τόσους φόβους, ἀνασφάλειες καὶ προβληματισμούς.
Ἀδελφοί μου, σήμερα ποὺ τὰ πάντα καταρρέουν, πού, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστὴς, «νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω» (Ἰωάννου ιβ΄, 31)· ἂς μὴν ἀπελπιζόμεθα, διότι «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο»(Ἰωάνν. α’ 14) πρὸς χάριν μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀνυψώσει πρὸς τὸν οὐρανό. «Αὐτὸς ἐνηνθρώπησε, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», γράφει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Γι᾿ αὐτὸ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας διὰ τοῦ Ἱεροῦ Ὑμνωδοῦ της μᾶς προτρέπει: «Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε … Χριστὸς ἐπὶ γῆς Ὑψώθητε».
Ὑψώθητε, ἀπὸ τὰ ἐφήμερα καὶ πρόσκαιρα στὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια, γιατὶ «ἡμῶν τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλ. γ’ 20).
Ὑψώθητε, ἀπὸ τὰ ψεύτικα εἴδωλα ποὺ μὲ χίλιους τρόπους μαγνητίζουν τὰ πλήθη καὶ ἰδιαίτερα τὴ νεολαία, στὴ ζωὴ τῆς ἀλήθειας καὶ τοῦ φωτός, γιατὶ « ἐγὼ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰωάννου η’ 12).
Ὑψώθητε, ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν παθῶν καὶ τῶν ἐλαττωμάτων στὴν κατὰ Θεὸν Μετάνοια, τὴ Μετάνοια ποὺ παρέχεται διὰ τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι «χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ, ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκ. ιε’,10).
Ὑψώθητε, ἀπὸ τὸν φόβο, τὸ ἄγχος, τὴν ἀγωνία καὶ τὰ κάθε εἴδους ἀδιέξοδα στὴ χαρὰ, τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ψυχικὴ εἰρήνη, διότι «ὁ Χριστὸς ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφ. β΄, 14)· καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς λέγει «ζητῶντας τὴν εἰρήνη στὴν πραγματικότητα ζητοῦμε τὸν Χριστό».
Ὑψώθητε, ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς ἀπληστίας, τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς φιλαυτίας, τοῦ ψεύδους, τῆς ἀπάτης στὴν «ἐλευθερία τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ.η’, 21), διότι «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τὶ δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μαρκ. η’, 36-37). Καὶ συμπληρώνει ἕνας σύγχρονος Ἅγιος, ὁ π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, «Ἀδελφέ μου, τὰ πάντα δῶσε γιὰ τὸν Χριστό, Τὸν Χριστὸ μὴ δώσεις γιὰ τίποτε».
Καιρὸς λοιπόν, νὰ ξυπνήσουμε καὶ νὰ ἀπομακρύνουμε ἀπὸ πάνω μας ὅλα μας τὰ πάθη ποὺ μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὴ Βασιλεία τῆς εἰρήνης, μᾶς προτρέπει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος καὶ συνεχίζει «θυμήσου, ἄνθρωπε, ὅτι σήμερα ἢ αὔριο πρόκειται νὰ βρεθεῖς στοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ δεῖς τοὺς Ἀγγέλους καὶ νὰ παρασταθεῖς μπροστὰ στὸν «ἐν Σπηλαίῳ Γεννηθέντι καὶ ἐν Φάτνῃ ἀνακληθέντι» φοβερὸ Κριτή. Ἂν θέλεις νὰ δεῖς τὸν Ἅγιο, ἁγίασε τὸν ἑαυτό σου· ἂν θέλεις νὰ δεῖς τὸν ἀμόλυντο, ἅγνισε τὸν ἑαυτό σου. Θυμήσου, ὅτι μετὰ ἀπὸ λίγο ὅλα τὰ φθαρτὰ καὶ πρόσκαιρα τὰ ἐγκαταλείπεις, γι᾿ αὐτὸ φώναξε μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς σου: Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ. Προσκυνοῦμεν σου τὴν Γένναν, Χριστέ· δεῖξον καὶ δώρησαι ἡμῖν τὴν Βασιλείαν Σου. Ἀμήν».
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν Νηπιάσαντα
Εὐχέτης Ὑμῶν
Ὁ Μητροπολίτης
«Ἀδελφοὶ μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί» (Ἰακ. α’ 16)
Δυὸ χιλιάδες χρόνια πέρασαν ἀπὸ τὴ θεϊκὴ ἐκείνη νύχτα κατὰ τὴν ὁποία Ἄγγελος Κυρίουξάφνιασε τὴν ἀθώα καὶ ἄδολη καρδιὰ τῶν ποιμένων στὰ βοσκοτόπια τῆς Βηθλεὲμ λέγοντας«… μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος…» (Λουκ. β’, 10-11). Μ᾿ αὐτὰ τὰ ἁπλὰ λόγια ὁ Ἄγγελος ἀνήγγειλε στοὺς ταπεινοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεὲμ τὴ χαρμόσυνη εἴδηση τῆς ἔλευσης τοῦ Μεσσία, ἐνῶ «πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου» ἔψαλε τὸν πρωτάκουστο ὕμνο: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄, 14).
Τὸ ἴδιο χαροποιὸ μήνυμα μεταφέρει καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία· «Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν Ὑπερούσιον τίκτει …» ἀκούσαμε πρὸ ὀλίγου νὰ μᾶς διακηρύττει ὁ Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς στὸ Κοντάκιο τῆς Ἑορτῆς, καὶ στὴ συνέχεια νὰ μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι «δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός». Γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους τοῦ 21ου αἰώνα. Γιὰ τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς, μὲ τὸ ὄνομα καὶ τὴν ὶδιαιτερότητά του. Γιὰ μᾶς, τοὺς ἀνθρώπους τοῦ «σήμερον» μὲ τὶς πολλὲς ἀδυναμίες, τὰ πάθη, τὶς ἀσθένειες, τὶς ἀβεβαιότητες, τὶς παντὸς εἴδους κρίσεις, οἰκονομικὲς καὶ πνευματικές, τὴ βία, τὴν ἐγκληματικότητα, τὴν ἐκμετάλλευση καὶ τοὺς τόσους φόβους, ἀνασφάλειες καὶ προβληματισμούς.
Ἀδελφοί μου, σήμερα ποὺ τὰ πάντα καταρρέουν, πού, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστὴς, «νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω» (Ἰωάννου ιβ΄, 31)· ἂς μὴν ἀπελπιζόμεθα, διότι «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο»(Ἰωάνν. α’ 14) πρὸς χάριν μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀνυψώσει πρὸς τὸν οὐρανό. «Αὐτὸς ἐνηνθρώπησε, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», γράφει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Γι᾿ αὐτὸ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας διὰ τοῦ Ἱεροῦ Ὑμνωδοῦ της μᾶς προτρέπει: «Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε … Χριστὸς ἐπὶ γῆς Ὑψώθητε».
Ὑψώθητε, ἀπὸ τὰ ἐφήμερα καὶ πρόσκαιρα στὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια, γιατὶ «ἡμῶν τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλ. γ’ 20).
Ὑψώθητε, ἀπὸ τὰ ψεύτικα εἴδωλα ποὺ μὲ χίλιους τρόπους μαγνητίζουν τὰ πλήθη καὶ ἰδιαίτερα τὴ νεολαία, στὴ ζωὴ τῆς ἀλήθειας καὶ τοῦ φωτός, γιατὶ « ἐγὼ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰωάννου η’ 12).
Ὑψώθητε, ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν παθῶν καὶ τῶν ἐλαττωμάτων στὴν κατὰ Θεὸν Μετάνοια, τὴ Μετάνοια ποὺ παρέχεται διὰ τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι «χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ, ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκ. ιε’,10).
Ὑψώθητε, ἀπὸ τὸν φόβο, τὸ ἄγχος, τὴν ἀγωνία καὶ τὰ κάθε εἴδους ἀδιέξοδα στὴ χαρὰ, τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ψυχικὴ εἰρήνη, διότι «ὁ Χριστὸς ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφ. β΄, 14)· καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς λέγει «ζητῶντας τὴν εἰρήνη στὴν πραγματικότητα ζητοῦμε τὸν Χριστό».
Ὑψώθητε, ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς ἀπληστίας, τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς φιλαυτίας, τοῦ ψεύδους, τῆς ἀπάτης στὴν «ἐλευθερία τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ.η’, 21), διότι «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τὶ δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μαρκ. η’, 36-37). Καὶ συμπληρώνει ἕνας σύγχρονος Ἅγιος, ὁ π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, «Ἀδελφέ μου, τὰ πάντα δῶσε γιὰ τὸν Χριστό, Τὸν Χριστὸ μὴ δώσεις γιὰ τίποτε».
Καιρὸς λοιπόν, νὰ ξυπνήσουμε καὶ νὰ ἀπομακρύνουμε ἀπὸ πάνω μας ὅλα μας τὰ πάθη ποὺ μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὴ Βασιλεία τῆς εἰρήνης, μᾶς προτρέπει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος καὶ συνεχίζει «θυμήσου, ἄνθρωπε, ὅτι σήμερα ἢ αὔριο πρόκειται νὰ βρεθεῖς στοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ δεῖς τοὺς Ἀγγέλους καὶ νὰ παρασταθεῖς μπροστὰ στὸν «ἐν Σπηλαίῳ Γεννηθέντι καὶ ἐν Φάτνῃ ἀνακληθέντι» φοβερὸ Κριτή. Ἂν θέλεις νὰ δεῖς τὸν Ἅγιο, ἁγίασε τὸν ἑαυτό σου· ἂν θέλεις νὰ δεῖς τὸν ἀμόλυντο, ἅγνισε τὸν ἑαυτό σου. Θυμήσου, ὅτι μετὰ ἀπὸ λίγο ὅλα τὰ φθαρτὰ καὶ πρόσκαιρα τὰ ἐγκαταλείπεις, γι᾿ αὐτὸ φώναξε μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς σου: Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ. Προσκυνοῦμεν σου τὴν Γένναν, Χριστέ· δεῖξον καὶ δώρησαι ἡμῖν τὴν Βασιλείαν Σου. Ἀμήν».
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν Νηπιάσαντα
Εὐχέτης Ὑμῶν
Ὁ Μητροπολίτης
