Ο μοναδικός Χάρρυ Κλυνν, είχε εγκαίρως διαγνώσει τα σημάδια που θα οδηγούσαν την Ελλάδα στη σημερινή της κατάσταση.
Την εποχή που όλοι ξεκινούσαν να ζήσουν το όνειρο της ανάπτυξης, το 1983, ο αγαπημένος κωμικός προειδοποιούσε ότι μετατρεπόμαστε σε «λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων».
Η πρόβλεψή του ήταν καταλυτική και -όπως σήμερα αποδεικνύεται- αληθινή: «Σε είκοσι-τριάντα χρόνια θα υπάρχει μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης». Κανείς όμως δεν τον άκουσε!
Διαβάστε τι είχε πει στην παράσταση «Αλλαγή και πάσης Ελλάδος», το 1983:
«Εδώ και δύο χρόνια έχει αρχίσει το μεγάλο κακό, που θα μετατρέψει σιγά σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα, Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης».
1983, Χάρρυ Κλυνν, «Αλλαγή και πάσης Ελλάδος»
Την εποχή που όλοι ξεκινούσαν να ζήσουν το όνειρο της ανάπτυξης, το 1983, ο αγαπημένος κωμικός προειδοποιούσε ότι μετατρεπόμαστε σε «λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων».
Η πρόβλεψή του ήταν καταλυτική και -όπως σήμερα αποδεικνύεται- αληθινή: «Σε είκοσι-τριάντα χρόνια θα υπάρχει μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης». Κανείς όμως δεν τον άκουσε!
Διαβάστε τι είχε πει στην παράσταση «Αλλαγή και πάσης Ελλάδος», το 1983:
«Εδώ και δύο χρόνια έχει αρχίσει το μεγάλο κακό, που θα μετατρέψει σιγά σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα, Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης».
1983, Χάρρυ Κλυνν, «Αλλαγή και πάσης Ελλάδος»