Σε κατάσταση παραφροσύνης όλη η Ελλάδα, για πρώτη φορά στα σαράντα μου χρόνια αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να κατανοήσω τι συμβαίνει. Τι θέλει ρε παιδί μου να πει ο ποιητής και εν προκειμένω ο ποιητής είναι ο Γεώργιος Μαργαρίτας Παπανδρέου.
Μαζί βέβαια με αυτόν με έχουν μπερδέψει και οι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ, που έβγαιναν ο ένας μετά τον άλλο ως άλλοι Κεντέρηδες να προλάβουν να πουν πρώτοι να φύγει ο Παπανδρέου. Αυτοί οι ίδιοι που εχθές το βράδυ του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης και μου θύμισαν τις πόρνες που ενώ ο νταβατζής τους τις δέρνει,πάει με άλλες γυναίκες και τους παίρνει και τα λεφτά, αυτές όμως είναι καθυποταγμένες και εξαρτώμενες από αυτόν.
Οι Έλληνες πλέον είμαστε μπροστά στον κίνδυνο όχι της χρεωκοπίας αλλά της ομαδικής παράνοιας,.Μια παράνοια που μας προκαλεί αυτός ο απίστευτος και επικίνδυνος για την χώρα άντρας, που για την κακή μας τύχη κατάγεται από πολιτική οικογένεια , αυτός που αν δεν λεγόταν Παπανδρέου το πιο πιθανό θα ήταν οδοκαθαριστής στην Σουηδία.
Τις ημέρες αυτές μου θύμισε κάτι κακομαθημένα παιδάκια που τα τραβάει η μάνα τους να φύγουν και αυτά γαντζώνονται στην καρέκλα μέχρι που κοκκινίζουν τα χέρια τους και πλέον με την βία απαγκιστρώνονται. Δεν εννοεί να καταλάβει ότι δεν υπάρχει, ότι η παραμονή του στην εξουσία προκαλεί κακό στην χώρα, ότι έχει μπει πια στο χρονοντούλαπο της ιστορίας γραμμένος με μαύρα γράμματα.
Πιστεύω βαθιά πως δεν έχει έχει καμία δημοκρατική ευαισθησία, η Δημοκρατία πρέπει να είναι άγνωστη λέξη γι αυτόν, άλλωστε γενικότερα τα ελληνικά δεν είναι και το καλύτερο του. Γι αυτόν που οδήγησε την χώρα στον γκρεμό, γι αυτόν που ξεπούλησε την εθνική μας κυριαρχία,γι αυτόν που η μοναδική σωστή πολιτική κίνηση που θα έχει κάνει όλα τα χρόνια της πολιτικής του πορείας θα είναι να σηκωθεί να φύγει.
