Υπάρχουν διάφοροι τύποι σφαγείων, ανάλογα με το είδος του κρέατος (π.χ. πτηνοσφαγεία, βοοσφαγεία, χοιροσφαγεία) ή μπορεί ν’ αποτελούν παρακλάδι επιχείρησης παραγωγής και εμπορίας κρέατος. Τα σφαγεία με τα οποία εμπλέκεται κατά έναν τρόπο η Αυτοδιοίκηση είναι μια πονεμένη ιστορία, διότι λόγω του υψηλού κόστους λειτουργίας συχνά καταλήγουν να είναι προβληματικά από άποψη βιωσιμότητας. Το θέμα απασχολεί κατ’εξοχήν τις δημοτικές αρχές, που λειτουργούν απ’ευθείας δημοτικά σφαγεία ή μέσω δημοτικών αναπτυξιακών επιχειρήσεων.
1ον. Ολοι αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα σφαγείου, ουδείς όμως χαίρεται να εγκατασταθεί στη γύρω από αυτό περιοχή, κυρίως λόγω του φόβου οσμών και απόθεσης των υπολειμμάτων. Κάτι τέτοιο συνέβη μεταξύ άλλων και με το διαδημοτικό σφαγείο Ικαρίας, στα Κοσοίκια, το οποίο είναι στον αέρα, αφού προηγουμένως πυροδότησε διαμάχες μεταξύ των κατοίκων, λόγω αδυναμιών στις περιβαλλοντικές μελέτες και τη χωροθέτηση, με αποτέλεσμα να χαθούν κοινοτικά κονδύλια. Η υπόθεση εκκρεμεί δικαστικά.
2ον. Το κόστος δημιουργίας και λειτουργίας ενός σφαγείου είναι τεράστιο, εξ ου και τα συχνά προβλήματα που προκύπτουν, διότι δεν είναι πάντοτε ανταποδοτικό. «Πλήρωσε κάποιος 1 εκατομμύριο ευρώ για τη δημιουργία σφαγείου, με όλες τις προδιαγραφές, στην Κρήτη και δεν μπορεί να βγάλει τα έξοδά του, γιατί όλοι οι κτηνοτρόφοι σφάζουν στο σπίτι τους!» μας ανέφερε πηγή. Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος: «Είναι δυνατόν να παντρεύει κάποιος το παιδί του και να πάει στο σφαγείο για να το σφάξει το ζωντανό του;». Οι έμποροι βέβαια διαμαρτύρονται ότι είναι υψηλό το κόστος των σφαγείων, παρ’ ότι ένα μέρος του κόστους καλύπτεται από τα υποπροϊόντα.
3ον. Υπάρχει άναρχη κατανομή των ελληνικών σφαγείων, με συνέπεια σε άλλες περιοχές να μην υπάρχει σφαγείο ούτε για δείγμα και σε άλλες να είναι τόσο πολλά που να υπολειτουργούν· αλλού δε να υπάρχει ένα και μοναδικό, αλλά δίχως τις κατάλληλες προδιαγραφές.
4ον. Ξεχωριστή είναι η περίπτωση του μοναδικού ιδιωτικού σφαγείου Σάμου, το οποίο επιδοτήθηκε από κοινοτικούς πόρους αλλά σήμερα μένει κλειστό λόγω συνταξιοδότησης του ιδιοκτήτη Μανώλη Κνίτη. Εξαιτίας του λουκέτου είχαν προχωρήσει φέτος οι κτηνοτρόφοι σε καταλήψεις στην πρώην νομαρχία Σάμου. Με πρωτοβουλία του αντιπεριφερειάρχη Θεμιστοκλή Παπαθεοφάνους, κρεοπώλες, ο Σύλλογος Κτηνοτρόφων και ο ιδιοκτήτης του σφαγείου συζήτησαν πρόσφατα το θέμα πώλησης ή ενοικίασης του σφαγείου, χωρίς να καταλήξουν κάπου. Ο ιδιοκτήτης υποσχέθηκε ότι εντός 10 ημερών θα δώσει έγγραφη προσφορά στο Δήμο Σάμου, ο οποίος είναι εκ του νόμου υπόχρεος για το σφαγείο.
5ον. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στα μικρά νησιά, όπου δεν υπάρχουν σφαγεία και οι κάτοικοι αναγκάζονται να σφάξουν τα ζώα σε γειτονικές περιοχές. Μεταξύ άλλων δεν διαθέτουν σφαγεία: Θάσος, Λήμνος, Μήλος, Αμοργός, Θήρα, Νίσυρος, Χάλκη, Κύθηρα, Σκύρος, Σκιάθος, Σκόπελος, Αλόννησος, Παξοί και τα ζώα προς σφαγή πρέπει να μετακινηθούν.
Στα νησιά
6ον. Κάθε καλοκαίρι το πρόβλημα παίρνει δραματικές διαστάσεις, διότι ακόμη και τα καράβια αρνούνται να μεταφέρουν κοπάδια, επικαλούμενα τις οσμές, οι οποίες είναι όντως έντονες.
7ον. Το πρόβλημα είναι εξίσου σημαντικό και το χειμώνα, με τα δρομολόγια στα μικρά νησιά αλλά και με τις καιρικές συνθήκες, όταν απαγορεύεται ο απόπλους.
8ον. Κατά καιρούς έχουν φτάσει καταγγελίες στ’ αυτιά των αρμοδίων για παράνομες ελληνοποιήσεις μέσω σφαγείων, που βαφτίζουν σκοπιανό κρέας σε ελληνικό, αλλά και για «στραβά μάτια» που γίνονταν παλαιότερα από πρώην νομαρχίες. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, υποστηρίζεται πως οι παράνομες ελληνοποιήσεις γίνονται κατά τη διαδικασία εισαγωγής ξένων ζώων στη χώρα μας ή όταν ο κρεοπώλης δεν σφάζει ενώπιον του πελάτη, αλλά φέρνει άλλο κομμάτι κρέατος από το ψυγείο, λέγοντας: «Θα σου κόψω εγώ ένα καλό κομμάτι».
9ον. Σε χώρες της Ε.Ε. δεν χρειάζεται άδεια για συγκεκριμένο αριθμό ζώων για σφαγή, σε αντίθεση με την Ελλάδα.
10ον. Η χώρα μας άφησε πεδίο δόξης λαμπρόν στην Τουρκία, διότι με το να στέλνει τα ζωντανά εκεί και να βάζει μουσουλμάνους σφαγείς στη διαδικασία σφαγής ζώων, χάνει σημαντικά έσοδα και ταλαιπωρεί τα ζωντανά χωρίς λόγο. Στους μουσουλμάνους, το ζώο που σφαγιάζεται, διαβάζεται από ιμάμη.http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=02/11/2011&id=322773
1ον. Ολοι αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα σφαγείου, ουδείς όμως χαίρεται να εγκατασταθεί στη γύρω από αυτό περιοχή, κυρίως λόγω του φόβου οσμών και απόθεσης των υπολειμμάτων. Κάτι τέτοιο συνέβη μεταξύ άλλων και με το διαδημοτικό σφαγείο Ικαρίας, στα Κοσοίκια, το οποίο είναι στον αέρα, αφού προηγουμένως πυροδότησε διαμάχες μεταξύ των κατοίκων, λόγω αδυναμιών στις περιβαλλοντικές μελέτες και τη χωροθέτηση, με αποτέλεσμα να χαθούν κοινοτικά κονδύλια. Η υπόθεση εκκρεμεί δικαστικά.
2ον. Το κόστος δημιουργίας και λειτουργίας ενός σφαγείου είναι τεράστιο, εξ ου και τα συχνά προβλήματα που προκύπτουν, διότι δεν είναι πάντοτε ανταποδοτικό. «Πλήρωσε κάποιος 1 εκατομμύριο ευρώ για τη δημιουργία σφαγείου, με όλες τις προδιαγραφές, στην Κρήτη και δεν μπορεί να βγάλει τα έξοδά του, γιατί όλοι οι κτηνοτρόφοι σφάζουν στο σπίτι τους!» μας ανέφερε πηγή. Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος: «Είναι δυνατόν να παντρεύει κάποιος το παιδί του και να πάει στο σφαγείο για να το σφάξει το ζωντανό του;». Οι έμποροι βέβαια διαμαρτύρονται ότι είναι υψηλό το κόστος των σφαγείων, παρ’ ότι ένα μέρος του κόστους καλύπτεται από τα υποπροϊόντα.
3ον. Υπάρχει άναρχη κατανομή των ελληνικών σφαγείων, με συνέπεια σε άλλες περιοχές να μην υπάρχει σφαγείο ούτε για δείγμα και σε άλλες να είναι τόσο πολλά που να υπολειτουργούν· αλλού δε να υπάρχει ένα και μοναδικό, αλλά δίχως τις κατάλληλες προδιαγραφές.
4ον. Ξεχωριστή είναι η περίπτωση του μοναδικού ιδιωτικού σφαγείου Σάμου, το οποίο επιδοτήθηκε από κοινοτικούς πόρους αλλά σήμερα μένει κλειστό λόγω συνταξιοδότησης του ιδιοκτήτη Μανώλη Κνίτη. Εξαιτίας του λουκέτου είχαν προχωρήσει φέτος οι κτηνοτρόφοι σε καταλήψεις στην πρώην νομαρχία Σάμου. Με πρωτοβουλία του αντιπεριφερειάρχη Θεμιστοκλή Παπαθεοφάνους, κρεοπώλες, ο Σύλλογος Κτηνοτρόφων και ο ιδιοκτήτης του σφαγείου συζήτησαν πρόσφατα το θέμα πώλησης ή ενοικίασης του σφαγείου, χωρίς να καταλήξουν κάπου. Ο ιδιοκτήτης υποσχέθηκε ότι εντός 10 ημερών θα δώσει έγγραφη προσφορά στο Δήμο Σάμου, ο οποίος είναι εκ του νόμου υπόχρεος για το σφαγείο.
5ον. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στα μικρά νησιά, όπου δεν υπάρχουν σφαγεία και οι κάτοικοι αναγκάζονται να σφάξουν τα ζώα σε γειτονικές περιοχές. Μεταξύ άλλων δεν διαθέτουν σφαγεία: Θάσος, Λήμνος, Μήλος, Αμοργός, Θήρα, Νίσυρος, Χάλκη, Κύθηρα, Σκύρος, Σκιάθος, Σκόπελος, Αλόννησος, Παξοί και τα ζώα προς σφαγή πρέπει να μετακινηθούν.
Στα νησιά
6ον. Κάθε καλοκαίρι το πρόβλημα παίρνει δραματικές διαστάσεις, διότι ακόμη και τα καράβια αρνούνται να μεταφέρουν κοπάδια, επικαλούμενα τις οσμές, οι οποίες είναι όντως έντονες.
7ον. Το πρόβλημα είναι εξίσου σημαντικό και το χειμώνα, με τα δρομολόγια στα μικρά νησιά αλλά και με τις καιρικές συνθήκες, όταν απαγορεύεται ο απόπλους.
8ον. Κατά καιρούς έχουν φτάσει καταγγελίες στ’ αυτιά των αρμοδίων για παράνομες ελληνοποιήσεις μέσω σφαγείων, που βαφτίζουν σκοπιανό κρέας σε ελληνικό, αλλά και για «στραβά μάτια» που γίνονταν παλαιότερα από πρώην νομαρχίες. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, υποστηρίζεται πως οι παράνομες ελληνοποιήσεις γίνονται κατά τη διαδικασία εισαγωγής ξένων ζώων στη χώρα μας ή όταν ο κρεοπώλης δεν σφάζει ενώπιον του πελάτη, αλλά φέρνει άλλο κομμάτι κρέατος από το ψυγείο, λέγοντας: «Θα σου κόψω εγώ ένα καλό κομμάτι».
9ον. Σε χώρες της Ε.Ε. δεν χρειάζεται άδεια για συγκεκριμένο αριθμό ζώων για σφαγή, σε αντίθεση με την Ελλάδα.
10ον. Η χώρα μας άφησε πεδίο δόξης λαμπρόν στην Τουρκία, διότι με το να στέλνει τα ζωντανά εκεί και να βάζει μουσουλμάνους σφαγείς στη διαδικασία σφαγής ζώων, χάνει σημαντικά έσοδα και ταλαιπωρεί τα ζωντανά χωρίς λόγο. Στους μουσουλμάνους, το ζώο που σφαγιάζεται, διαβάζεται από ιμάμη.http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=02/11/2011&id=322773
Διαβάστε και στο ιστολόγιο Οικολογική Εναλλακτική Πρωτοβουλία Ερμιονίδας
ένα πολύ κατατοπιστικό άρθρο για τα σφαγεία.
